Ο έμπειρος γεωλόγος Κρίστιαν Έικζορντ αποδέχεται μια δουλειά εκτός πόλης. Ετοιμάζεται με την οικογένεια του να αφήσει πίσω την πόλη Γκιράνγκερ, όταν αυτός και συνάδελφοι του μετρούν μικρές γεωλογικές αλλαγές στο υπέδαφος. Ο Κρίστιαν ανησυχεί πως αυτό μπορεί να ξυπνήσει τον χειρότερο του εφιάλτη, και τότε ο συναγερμός χτυπάει και ο πανικός ξεκινά. Με μόνο δέκα λεπτά προθεσμία για να κάνει οτιδήποτε, αρχίζει μια κούρσα με τον χρόνο για να σώσει όσα περισσότερα είναι δυνατόν να σώσει, μαζί και την οικογένεια του.

Σκηνοθεσία:

Roar Uthaug

Κύριοι Ρόλοι:

Kristoffer Joner … Kristian Eikjord

Ane Dahl Torp … Idun Karlsen

Jonas Hoff Oftebro … Sondre Eikjord

Edith Haagenrud-Sande … Julia Eikjord

Thomas Bo Larsen … Phillip Poulsen

Fridtjov Saheim … Arvid Ovrebo

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: John Kare Raake, Harald Rosenlow-Eeg

Παραγωγή: Are Heidenstrom, Martin Sundland

Μουσική: Magnus Beite

Φωτογραφία: John Christian Rosenlund

Μοντάζ: Christian Siebenherz

Σκηνικά: Lina Nordqvist

Κοστούμια: Karen Fabritius Gram

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Bolgen
  • Ελληνικός Τίτλος: Το Κύμα
  • Διεθνής Τίτλος: The Wave

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Κύριες Διακρίσεις

  • Καλύτερη ταινία, ειδικά εφέ και ήχος στα Amanda, τα εθνικά βραβεία της Νορβηγίας.
  • Επίσημη πρόταση της Νορβηγίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Παραλειπόμενα

  • Έμπνευση για το θέμα αποτέλεσε η ιστορική καταστροφή από τεράστιο τσουνάμι το 1934 ενός ολόκληρου χωριού στα νότια της Νορβηγίας. Πριν από αυτό, είχε συμβεί κάτι παρόμοιο και το 1905 στην ίδια περιοχή.
  • Πρώτη μεγάλη ταινία καταστροφής που κατασκευάζεται στη Σκανδιναβία.
  • Κανένας ηθοποιός δεν είχε σωσία-κασκαντέρ γυρίζοντας τις επικίνδυνες σκηνές.
  • Με 832.649 εισιτήρια στη χώρα της, υπολογίζεται ότι ένας στους πέντε Νορβηγούς είδε την ταινία σε αίθουσα.
  • Το μπλοκμπαστερικό πείραμα της Νορβηγίας συνεχίστηκε το 2018 με τον Σεισμό.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 22/7/2018

Θα περίμενε κανείς ότι μια ταινία καταστροφής από τη Νορβηγία θα ήταν η μεγάλη μας ευκαιρία να δούμε αυτό το πονεμένο πλέον ποιοτικά είδος στο μεγαλείο του. Αυτό όμως δεν συμβαίνει ποτέ στην ταινία του Ρόαρ Ούθανγκ, ο οποίος απλά προσαρμόζει το μέσο Χόλιγουντ στο τοπικό του ύφος. Αποτέλεσμα είναι να έχουμε μεν τη σοβαρότητα που λείπει από τις αντίστοιχες ταινίες που παράγουν συχνότατα υπερβολές (λες και δεν φτάνει το «υπερβολικό» μεγαλείο της φύσης), αλλά ό,τι έχουμε δει ως προς τα τετριμμένα του είδους, θα τα δούμε κι εδώ και σχεδόν αναλλοίωτα. Επιπλέον, το θέαμα μοιάζει φυσικότατο, μα θεαματικά δεν φτάνει την ψηφιακή αρτιότητα των αμερικανών συγγενών του, τονίζοντας όμως πως αυτό τεχνολογικά είναι άλμα για τη Νορβηγία, και μακάρι να ήταν το μοναδικό μας πρόβλημα. Γενικά, ψυχαγωγία και αγωνία υπάρχει, αλλά ποτέ κάτι το αληθινά ξεχωριστό σε αυτήν.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

13 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *