Θανάσιμα Εργαλεία: Πόλη των Οστών

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Mortal Instruments: City of Bones

Ελληνικός Τίτλος: Θανάσιμα Εργαλεία: Πόλη των Οστών

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: City of Bones της Cassandra Clare.

Κύριες Διακρίσεις

• Βραβείο ήχου, ειδικών εφέ, ηχητικών εφέ και μακιγιάζ στα εθνικά βραβεία του Καναδά. Υποψήφιο για σκηνικά και κοστούμια.

Παραλειπόμενα

• Βασίζεται στο πρώτο βιβλίο της σειράς The Mortal Instruments (2007). Άμεσα ξεκίνησαν συζητήσεις για την εικονοποίηση και του επόμενου (City of Ashes), αλλά με τον καιρό πάγωσαν. Έτσι, έμεινε στα χαρτιά και η πιθανολογούμενη συμμετοχή σε αυτό της Sigourney Weaver. Μια όμως και δεν έγινε το σίκουελ, ήρθε μια τηλεοπτική σειρά το 2016, το Shadowhunters.
• Για τον ρόλο του Τζέις, η πρώτη επιλογή ήταν ο Alex Pettyfer, αλλά τον απέρριψε. Από οντισιόν πέρασαν οι: Alexander Ludwig, Ed Speleers και Leebo Freeman.
• Όταν η συγγραφέας Cassandra Clare προσπαθούσε αρχικά να πουλήσει σε κάποιο στούντιο τα δικαιώματα της σειράς της, δεν μπορούσε να βρει κάποιον. Παντού της ζητούσαν να αλλάξει την κεντρική ηρωίδα σε άντρα, κάτι που αυτή δεν δέχονταν.
• Μέτρια εισπρακτική τύχη, μια και τα έσοδα των 95,3 εκατομμυρίων δολαρίων ήταν λίγα μπροστά σε ένα μπάτζετ των 60.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Η ταινία περιέχει κάποια ορίτζιναλ κομμάτια, από τα οποία ξεχώρισε το Almost Is Never Enough, με τις ερμηνείες των Ariana Grande και Nathan Sykes. Σε σινγκλ βγήκε, χωρίς ιδιαίτερη απήχηση όμως, και το Heart by Heart με την Demi Lovato.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 29/8/2013

Αντιλαμβάνομαι την τίμια απαίτηση του Χόλιγουντ να θέλει να τα «αρπάζει» από θεατές που πάνε σινεμά μέσω της εκτεταμένης διαφήμισης μιας ταινίας. Αντιλαμβάνομαι και το κλισέ περί «πετυχημένης συνταγής», όπως και το ό,τι είναι στη μόδα αναπαράγεται κατά κόρον από το εμπόριο. Εμείς, όμως, ως θεατές αντιλαμβανόμαστε το πότε μας τραβάνε από τη μύτη και μας σερβίρουν ξαναζεσταμένο ή και μπαγιάτικο προϊόν; Και, πράγματι, αν ικανοποιήστε από τη συνταγή του «Twilight», μπορεί εδώ να πείτε ότι βρήκατε μία από τις ταιριαστότερες κόπιες του. Αλλά έτσι θα το πάμε; Με το κατά πόσο μια κόπια ή γενικώς υποπροϊόν είναι ικανοποιητικό ή όχι, όταν σε κάποια διπλανή αίθουσα μάς καλεί κάτι το ατόφιο;

Ακούγομαι διδακτικός, και στην περίπτωση αυτή δεν γινόταν να το αποφύγω. Το τράβαγε η ίδια η ταινία, που στην ουσία θα έπρεπε να κριτικαριστεί καθαρά στο κατά πόσο καλή απόδοση της γνωστής συνταγής είναι. Εν μέρει, λοιπόν, είναι. Οι ηθοποιοί είναι άπαντες όμορφοι, η δράση έχει ικανοποιητικά ψηφιακά εφέ, καψούρα πέφτει, εξάπτεται η φαντασία ενός νέου που δεν θέλει να παραδεχτεί τον κόσμο ως είναι πραγματικά και γενικά σε δουλίτσα να βρισκόμαστε. Αν πρέπει, δε, να επισημάνω αρνητικά σημεία, ας επιμείνω σε κάποια βασικά. Οι χαρακτήρες είναι αλλού-για-αλλού και κάθε προσπάθεια ανάπτυξης πάει στράφι, το ίδιο κι ο περίγυρος της πραγματικότητας που φαντάζει πιο παράδοξος από αυτόν της φαντασίας, ενώ πρέπει να ανεχτείτε κάποιες γκοθ στολές που προσωπικά μου προκαλούν το γέλιο όταν δεν είναι σε απόκριες ή… σεξ-πάρτι! Η νεαρή Lily Collins συνεχίζει ένα σερί κακών εμφανίσεων και δεν εξηγεί ακόμα την απορία «τι της βρήκε το Χόλιγουντ». Μια απορία που δεν απατάει ούτε η εμφάνιση του Jamie Campbell Bower, αλλά με αυτά που παίζουν, θα μου πείτε, ερμηνεία ήθελες;

Λίγα λόγια και σταράτα. Δεν απαγορεύεται να πάτε και να περάσετε καλά. Κάτι η ηλικία σας, κάτι τα ενδιαφέροντα σας κι όλα δικαιολογούνται χωρίς κανείς να σας λέει χαζούς. Αλλά μη μου πείτε ότι αυτό δεν είναι υποπροϊόν, έχω κάθε δικαίωμα να το γνωρίζω καλύτερα αυτό το θέμα. Και μη μου θυμώσετε πολύ για τον τόνο μου, αλλά τσαντίστηκα κι από το γεγονός πως χρειάστηκε να πληρώσω για να δω μια ταινία που ως απλός θεατής ποτέ δεν θα επέλεγα να δω…

Βαθμολογία: