Για τη Μάρνι Μινερβίνι, η μητρότητα δεν είναι κάτι το οικείο. Πρόσφατη χήρα, αλλά πάντα εύθυμη και πολυάσχολη, εμφανίζεται απρόσκλητη στο σπίτι της κόρη της, Λόρι. Την πετυχαίνει σε μια φάση που προσπαθεί να ανακτήσει τον έλεγχο στη ζωή της, μετά από έναν άσχημο χωρισμό. Η Λόρι προσπαθεί να θέσει όρια, αλλά αυτό απλά εξυπηρετεί την όρεξη της Μάρνι να ξαμοληθεί στο Λος Άντζελες. Μετά από μια σειρά μάλλον ανεύθυνων ενεργειών, η Μάρνι θα πέσει πάνω στον χαρισματικό ιδιωτικό αστυνομικό Ζίπερ, που της προσφέρει την ευκαιρία να γίνει πρωταγωνίστρια στη ζωή της και να σταματήσει να ασχολείται με τους άλλους.
Σκηνοθεσία:
Lorene Scafaria
Κύριοι Ρόλοι:
Susan Sarandon … Marnie Minervini
Rose Byrne … Lori Minervini
J.K. Simmons … Randall Zipper
Jerrod Carmichael … Freddy
Cecily Strong … Jillian
Lucy Punch … Emily
Michael McKean … Mark
Jason Ritter … Jacob
Casey Wilson … Trish
Amy Landecker … Diane
Billy Magnussen … Ben
Megalyn Echikunwoke … Elise
Randall Park … αστυνομικός Lee
Tony Amendola … Tony
Laura San Giacomo … μητέρα στην τηλεόραση
Shiri Appleby … κόρη στην τηλεόραση
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Lorene Scafaria
Παραγωγή: Joy Gorman Wettels
Μουσική: Jonathan Sadoff
Φωτογραφία: Brett Pawlak
Μοντάζ: Kayla Emter
Σκηνικά: Chris L. Spellman
Κοστούμια: Annie Bloom
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Meddler
- Ελληνικός Τίτλος: Η Ανακατώστρα
Παραλειπόμενα
- Lucy Punch και Casey Wilson ήταν αμφότερες έγκυες κατά τα γυρίσματα. Αναλόγως ανακατασκευάστηκε και το σενάριο για να το περιλαμβάνει.
- Το σπίτι που πάει η ηρωίδα για μπέιμπι-σίτινγκ, είναι το ίδιο με το κεντρικό στο Εφιάλτης στον Δρόμο με τις Λεύκες του 1984.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 5/3/2017
Η Λορίν Σκαφάρια είναι μια ευθεία περίπτωση σκηνοθέτιδας, μια και σε αυτή τη δεύτερη της δουλειά, δεν κάνει βήμα από τη λογική της πρώτης («Χάρηκα που σε Γνώρισα»). Εδώ δεν επιλέγει βαρύγδουπο θέμα για να το δει πιο εσωτερικά, αλλά αφήνει το θέμα κάπως στην άκρη, πάλι για να εντοπίσει πιο εσωτερικά αυτά που θέλει να πει. Δεν υπάρχει ένα σενάριο, μια πλοκή που θα τραβήξει τον θεατή, αλλά τόσο οι χαρακτήρες, όσο και το «εδώ κι εκεί» χιούμορ έχουν μια λεπτότητα που σε κρατάει συναισθηματικά καθ’ όλη τη θέαση. Βέβαια, σε κάποια σημεία η επιμονή στο δραματικό στοιχείο μονάχα ζημιώνει το αποτέλεσμα, μια και δεν συνάγει με τα καλά συστατικά του έργου. Πολύ άνετη η Σούζαν Σάραντον, σε έναν ρόλο που έτσι κι αλλιώς της ταιριάζει, με πολύ καλό πλαισίωμα από τους υπόλοιπους του καστ.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
