Η Τελευταία Φορά που Είδα το Παρίσι (1954)

ΣΥΝΟΨΗ
ΑΦΙΣΕΣ

ΣΥΝΟΨΗ

Ένας επίδοξος συγγραφέας επιστρέφει στο Παρίσι για να διεκδικήσει την κηδεμονία της κόρης του. Με αυτή την αφορμή θυμάται την ερωτική ιστορία που έζησε εκεί στη μεταπολεμική περίοδο με τη μητέρα της, μια πλούσια Αμερικανίδα, που είχε τραγική κατάληξη.

Σκηνοθεσία:

Richard Brooks

Κύριοι Ρόλοι:

Elizabeth Taylor … Helen Ellswirth

Van Johnson … Charles Wills

Walter Pidgeon … James Ellswirth

Donna Reed … Marion Ellswirth

Eva Gabor … Lorraine Quarl

Kurt Kasznar … Maurice

George Dolenz … Claude Matine

Roger Moore … Paul

Celia Lovsky … Mama

Odette Myrtil … η τραγουδίστρια

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Julius J. Epstein, Philip G. Epstein, Richard Brooks

Παραγωγή: Jack Cummings

Μουσική: Conrad Salinger

Φωτογραφία: Joseph Ruttenberg

Μοντάζ: John D. Dunning

Σκηνικά: Randall Duell, Cedric Gibbons

Κοστούμια: Helen Rose

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Last Time I Saw Paris
Ελληνικός Τίτλος: Η Τελευταία Φορά που Είδα το Παρίσι

Σεναριακή Πηγή

Διήγημα: Babylon Revisited του F. Scott Fitzgerald.

Παραλειπόμενα

Ο Lester Cowan είχε προσπαθήσει να κάνει αυτός τη μεταφορά του διηγήματος στο σινεμά τη προηγούμενη δεκαετία, με τους Cary Grant και Shirley Temple ως πατέρα και κόρη.
Ο άγνωστος ακόμα Roger Moore κάνει εδώ το ουσιαστικό του ντεμπούτο, μια και γενικά όλοι οι προηγούμενοι ρόλοι του ήταν κομπάρσων.
Παρότι δεν συμμετείχε στα Όσκαρ που ήταν και ο σκοπός της, η ταινία απέβη κερδοφόρα. Με μπάτζετ 1,9 εκατομμύρια δολάρια, συγκέντρωσε από τα ταμεία 4,9.
Η ταινία μπορεί να κυκλοφόρησε το 1954, αλλά ένα λάθος στα δικαιώματα επί του λατινικού αριθμού, τοποθέτησαν την έναρξη των δικαιωμάτων πίσω στο 1944. Έτσι, όταν αυτά έληξαν, η MGM πίστευε ότι είχε ακόμα 10 έτη μπροστά της και δεν τα ανανέωσε. Έκτοτε η ταινία είναι σε δημόσια διάθεση.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Το ομότιτλο τραγούδι των Jerome Kern και Oscar Hammerstein II ήταν ήδη διάσημο, και είχε πάρει Όσκαρ το 1941 μέσω του Lady Be Good. Παρόλα αυτά, η παρουσία του στην ταινία είναι εντονότατη, είτε ως ινστρουμένταλ είτε με τη φωνή της Odette Myrtil.