Ο Χανκ Πάλμερ επιστρέφει στο σπίτι όπου μεγάλωσε, γιατί ο πατέρας του, ο δικαστής της πόλης Τζόζεφ Πάλμερ, κατηγορείται για φόνο. Ο Χανκ επιχειρεί να ανακαλύψει την αλήθεια και αναγκάζεται να επανασυνδεθεί με την οικογένεια του, απ’ την οποία είχε αποξενωθεί πριν πολλά χρόνια.
Σκηνοθεσία:
David Dobkin
Κύριοι Ρόλοι:
Robert Downey Jr. … Henry ‘Hank’ Palmer
Robert Duvall … Joseph Palmer
Vera Farmiga … Samantha ‘Sam’ Powell
Vincent D’Onofrio … Glen Palmer
Jeremy Strong … Dale Palmer
Billy Bob Thornton … Dwight Dickham
Sarah Lancaster … Lisa Palmer
David Krumholtz … Mike Kattan
Ken Howard … δικαστής Warren
Dax Shepard … C.P. Kennedy
Leighton Meester … Carla Powell
Grace Zabriskie … Κα Blackwell
Balthazar Getty … υπαστυνόμος Hanson
Ian Nelson … Eric Palmer
Denis O’Hare … Δρ Morris
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Nick Schenk, Bill Dubuque
Στόρι: David Dobkin, Nick Schenk
Παραγωγή: David Dobkin, Susan Downey, David Gambino
Μουσική: Thomas Newman
Φωτογραφία: Janusz Kaminski
Μοντάζ: Mark Livolsi
Σκηνικά: Mark Ricker
Κοστούμια: Marlene Stewart
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Judge
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Δικαστής
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου (Robert Duvall).
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα δεύτερου αντρικού ρόλου (Robert Duvall).
Παραλειπόμενα
- Για τον ρόλο του δικαστή, υποψήφιοι ήταν ο Jack Nicholson κι ο Tommy Lee Jones. Ο Nicholson ήταν η αρχική επιλογή του στούντιο, αλλά ο ηθοποιός τον απέρριψε.
- Πρώτη ταινία που είναι στην παραγωγή η Team Downey, η εταιρία που φτιάχτηκε από τον Robert Downey, Jr. και τη σύζυγο του, Susan Downey.
- Για τον ρόλο της Σαμ, υποψήφια ήταν η Elizabeth Banks.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 28/8/2015
Είναι κινηματογραφικό παράδοξο που μια ταινία με τόσο αρνητική σκηνοθεσία όπως αυτή, λειτουργεί και γράφει όμορφα επί του κοινού που θα την εμπιστευτεί. Ο μοναδικός λόγος για αυτό είναι το ζευγάρωμα του γηραιού Ρόμπερτ Ντιβάλ με τον ακμαιότατο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, που από μόνοι τους μπορούν να σε κρατήσουν όρθιο επί της οθόνης με μαεστρική ευκολία. Ο Ντέιβιντ Ντόπκιν προσπαθεί άτσαλα να αποκαθηλώσει κι αυτός το αμερικανικό όνειρο, όπως τόσοι άλλοι, αλλά το γεμάτο στερεότυπα κι ακαδημαϊσμό σενάριο τον προδίδει συνεχώς. Το ίδιο και κάποιες τεχνικές υπερβάσεις, που χαλαρώνουν τη δραματική λογική που το φιλμ επιβάλλονταν να επιμένει. Σπουδαία ονόματα και στους δεύτερους λόγους (Βέρα Φαρμίγκα, Μπίλι Μπομπ Θόρντον), σε μια ταινία που κράζει πως θέλει να συμμετέχει στα Όσκαρ. Εντέλει, αυτά επικεντρώθηκαν μονάχα στον Ντιβάλ, με μια υποψηφιότητα δεύτερου ρόλου.
Βαθμολογία: