The Holiday (2006)

ΣΥΝΟΨΗ

Η Άιρις είναι ερωτευμένη με κάποιον που ετοιμάζεται να παντρευτεί μια άλλη γυναίκα. Στην άλλη άκρη του πλανήτη, η Αμάντα συνειδητοποιεί ότι ο άντρας με τον οποίο συζεί, δεν της είναι πιστός. Οι δυο γυναίκες γνωρίζονται τυχαία στο διαδίκτυο και συμφωνούν να ανταλλάξουν σπίτια για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Έτσι, η Άιρις μετακομίζει στο σπίτι της Αμάντα στην ηλιόλουστη Καλιφόρνια, και η Αμάντα μετακομίζει στη χιονισμένη Αγγλία. Σύντομα, και οι δυο γυναίκες θα βρουν κάτι που δεν περίμεναν: ένα νέο ειδύλλιο.

Σκηνοθεσία:

Nancy Meyers

Κύριοι Ρόλοι:

Cameron Diaz … Amanda Woods

Kate Winslet … Iris Simpkins

Jude Law … Graham Simpkins

Jack Black … Miles Dumont

Eli Wallach … Arthur Abbott

Shannyn Sossamon … Maggie

Edward Burns … Ethan Ebbers

Rufus Sewell … Jasper Bloom

Bill Macy … Ernie

Shelley Berman … Norman

Kathryn Hahn … Bristol

John Krasinski … Ben

Dustin Hoffman … Dustin Hoffman

James Franco … James Franco

Lindsay Lohan … Lindsay Lohan

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Nancy Meyers

Παραγωγή: Bruce A. Block, Nancy Meyers

Μουσική: Hans Zimmer

Φωτογραφία: Dean Cundey

Μοντάζ: Joe Hutshing

Σκηνικά: Jon Hutman

Κοστούμια: Marlene Stewart

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Holiday
Ελληνικός Τίτλος: The Holiday

Παραλειπόμενα

Το κάμεο του Dustin Hoffman ήταν τελείως τυχαίο. Απλά βρέθηκε στο βιντεοκλάμπ που γίνονταν γυρίσματα, και μια και γνώριζε τη Nancy Meyers, δέχτηκε να εμφανιστεί.
Lindsay Lohan και James Franco κάνουν πέρασμα ως χαρακτήρες ταινίας σε trailer. Η πρώτη ξεκίνησε την καριέρα της σε ταινία της Meyers, ενώ ο Franco ήταν φίλος της.
Η Meyers έγραψε το σενάριο έχοντας κατά νου τη συγκεκριμένη τετράδα πρωταγωνιστών.
Με το κόστος να φτάνει στα 85 εκατομμύρια δολάρια, η ταινία ευτύχησε να βγάλει 205,1.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 12/4/2009

Η ιδέα της Νάνσι Μάιερς δεν είναι καθόλου κακή, και θα μπορούσε να ξεχωρίσει από τη στάνταρ αμερικανική κομεντί. Μεγάλη βοήθεια παίρνει κι από το ικανότατο καστ ηθοποιών της, το οποίο απλώνει με έξυπνο τρόπο. Όμως, σκηνοθετικά στερεί μια πιο ενδοφλεβική ματιά από τους ήρωες της, και αφοσιώνεται περισσότερο στο ρομαντικό κομμάτι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουμε μια ορθή ισορροπία ανάμεσα σε κομεντί και ρομαντισμό. Αυτή η ισορροπία πηγάζει μέσα από τις αντιθέσεις των τοπίων και την ικανότητα της Μάιερς να μην υποβιβάζει τη μία ιστορία-διάθεση για χάρη της άλλης.

Η γεννημένη όμως στη Φιλαδέλφεια δημιουργός είναι και κάποιου ορίου, που παρότι δεν είναι το χαμηλότερο που κυκλοφορεί στο ελαφρύ σινεμά, είναι παρά ταύτα μέχρι το σημείο που ο θεατής θα νιώσει άνετα με όσα βλέπει. Αν αυτό το όριο έβαλε τα δυνατά της να το ξεπεράσει με το Κάλλιο Αργά Παρά Αργότερα, εδώ μάλλον το «χαϊδεύει». Μια θετικής εντέλει απόχρωσης κομεντί με ταιριαστό φόντο τις γιορτές, αλλά μιλάει αυτόνομα στους λάτρεις τους συγκεκριμένου είδους, κι όχι μαζικά στο σύνολο του κοινού.

Βαθμολογία: