Η Πιο Σκοτεινή Ώρα (2011)

🥔 Εγχρ. 01 ωρ. 29 λεπ.

7 votes 2.7

ΣΥΝΟΨΗ

Μετά από μια ανεξήγητη παγκόσμια καταστροφή, οι ηλεκτρονικές συσκευές παύουν να λειτουργούν σε όλα τα μέρη του πλανήτη. Μια ομάδα Αμερικανών και Βρετανών, πού έχουν επισκεφθεί τη Μόσχα, βρίσκονται παγιδευμένοι στη μεγαλούπολη. Το πραγματικό χάος ξεκινά όταν μια άγνωστη δύναμη αρχίζει να καταδιώκει τον ανθρώπινο πληθυσμό. Τα μέλη της ομάδας βρίσκουν καταφύγιο κάτω από τη γη, και προσπαθούν να επιβιώσουν με κάθε τρόπο.

Σκηνοθεσία:

Chris Gorak

Κύριοι Ρόλοι:

Emile Hirsch … Sean

Olivia Thirlby … Natalie

Max Minghella … Ben

Rachael Taylor … Anne

Joel Kinnaman … Skyler

Dato Bakhtadze … Sergei

Veronika Vernadskaya … Vika

Yuriy Kutsenko … Matvei

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jon Spaihts

Στόρι: Leslie Bohem, M.T. Ahern, Jon Spaihts

Παραγωγή: Timur Bekmambetov, Tom Jacobson

Μουσική: Tyler Bates

Φωτογραφία: Scott Kevan

Μοντάζ: Priscilla Nedd-Friendly, Fernando Villena, Doobie White

Σκηνικά: Valeriy Viktorov

Κοστούμια: Varvara Avdyushko

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Darkest Hour
Ελληνικός Τίτλος: Η Πιο Σκοτεινή Ώρα
Εναλλακτικός Τίτλος: The Darkest Hour 3D
Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Η Πιο Σκοτεινή Ώρα σε 3D

Παραλειπόμενα

Η οπτική μέσα από ένα ρωσικό σκηνικό και όχι αμερικανικό, όπως συνηθίζονταν, οφείλεται στον Timur Bekmambetov, μια και το έθεσε ως όρο για τη συμμετοχή του στην παραγωγή.
Τα γυρίσματα στη Ρωσία διακόπηκαν επί 3 εβδομάδες, μια και μαίνονταν τεράστιας έκτασης πυρκαγιές στη χώρα, και η ατμόσφαιρα ήταν αποπνιχτική.
Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 17/1/2012

Το ξεκίνημα σε προδιαθέτει για κάτι ακριβό κι ενδιαφέρον. Αυτό που θέτει είναι ένας εχθρός που αφανίζει σχεδόν όλο τον πλανήτη μέσα σε χρόνο μηδέν, κι αυτό που χρησιμοποιεί είναι το ντεκόρ της έρημης Μόσχας. Δεν μίλησα για κάτι πρωτότυπο, αλλά για αρχή καλά είναι κι αυτά. Πάνω απ’ όλα όμως επιζητάς θρίλερ, αφού όλα παραπέμπουν σε ταινίες τύπου Ο Πόλεμος των Κόσμων. Το κακό ξεκινά από τους χαρακτήρες. Βασικά, δεν υπάρχουν χαρακτήρες, απλά ηθοποιοί που τρέχουν πέρα-δώθε. Είναι τόσο ασήμαντοι ως προσωπικότητες κι ως ερμηνείες, που απορείς για τους δύο που στο παρελθόν είχαν δώσει καλά δείγματα. Η πιο σκοτεινή ώρα της Σκοτεινής Ώρας, όμως, δεν είναι αυτή…

Η ταινία αποκαλύπτει από ένα σύντομο σημείο κι έπειτα πως είναι μια ακριβή b-movie κι όχι αυτό που θα θέλαμε. Όχι τόσο παραπομπή στη χρυσή εποχή των 1950, αναφορικά μόνο, όσο άμεσα σε low-budget των 1980. Κι ο τρόμος πάει περίπατο, από τη στιγμή που οι εξολοθρευτικές ιδιότητες των εξωγήινων αποδεικνύονται λιγότερο αποδοτικές κι από το πρότυπο τους, τον Κυνηγό. Έτσι, μένει η δράση και με αυτήν πρέπει να πορευτούμε. Ως προς αυτήν, η ώρα περνάει, πόσο μάλλον που βοηθάει και η μίνι διάρκεια. Ποτέ δεν θα δούμε κάτι που θα μας μείνει, ποτέ δεν υπακούει το σενάριο μια ορθή λογική με βάση αυτά που θέτει, αλλά ο νεαρός σκηνοθέτης πασχίζει να μη μας προσβάλει εξολοκλήρου, και γενικά αυτό το πετυχαίνει. Θα ήταν σίγουρα λειτουργικότερο στο στυλ του Cloverfield με μια κάμερα στο χέρι, αλλά… ας το «φάμε» κι έτσι…

Βαθμολογία: