Λίγο μετά το διαζύγιο της, μια μητέρα ερωτεύεται τον όμορφο νέο που μόλις μετακόμισε απέναντι της. Οι δυο τους έρχονται σε επαφή όταν ο νεαρός γίνεται φίλος με τον γιο της. Η σχέση τους ξεκινάει, μα και τελειώνει. Αυτή είναι η αρχή για μια θανατηφόρα επικίνδυνη στροφή των πραγμάτων.

Σκηνοθεσία:

Rob Cohen

Κύριοι Ρόλοι:

Jennifer Lopez … Claire Peterson

Ryan Guzman … Noah Sandborn

Ian Nelson … Kevin Peterson

John Corbett … Garrett Peterson

Kristin Chenoweth … Vicky Lansing

Lexi Atkins … Allie Callahan

Hill Harper … διευθυντής Edward Warren

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Barbara Curry

Παραγωγή: Jason Blum, John Jacobs, Jennifer Lopez, Benny Medina

Μουσική: Nathan Barr, Randy Edelman

Φωτογραφία: David McFarland

Μοντάζ: Michel Aller

Σκηνικά: Charles Varga

Κοστούμια: Courtney Hoffman

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Boy Next Door
  • Ελληνικός Τίτλος: The Boy Next Door
  • Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Το Αγόρι της Διπλανής Πόρτας [τηλεόραση]

Παραλειπόμενα

  • Η Barbara Curry, πρώην δικηγόρος, έγραψε το σενάριο βασιζόμενη σε προσωπικές εμπειρίες. Το ξεκίνησε όμως όχι ως ερωτικό θρίλερ, αλλά με μια μητέρα που προστατεύει τον γιο της από έναν 12χρονο γείτονα. Ιδέα του Cohen ήταν να ενηλικιωθεί ο Νόα, μια κι έτσι το κοινό δεν θα έτρεφε συμπάθεια για αυτόν.
  • Γυρίστηκε μέσα σε 23 ημέρες.
  • Η Lopez ήταν που επέλεξε τον Guzman, επειδή ήταν κι αυτός Λατίνος. Όπως είχε πει, αν η ταινία πετύχαινε, θα άλλαζε τα πράγματα για την κοινοτητα της. Και ως παραγωγός, επικεντρώθηκε στη προώθηση της ταινίας σε αντίστοιχες κοινότητες όπως του Μαϊάμι.
  • Η αποτυχία στις κριτικές δεν πτόησε το κοινό, αφού με κόστος μόλις 4 εκατομμύρια δολάρια, η ταινία εισέπραξε 52,4.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 11/2/2017

Δεν έχουμε μια απόλυτα κακή ταινία, ακριβώς για το γεγονός ότι κανείς δεν ανέβασε τον πήχη παραπάνω από το «απλά ας τραβήξουμε κάποια εισιτήρια». Και ο κράχτης για αυτά δεν είναι άλλος από την Τζένιφερ Λόπεζ, που δίχως αυτήν, η ταινία θα δυσκολεύονταν να βρει τον δρόμο ακόμα και για τις αίθουσες των ΗΠΑ. Πρόκειται για μια κεντρική πλοκή που έχουμε κουραστεί να βλέπουμε από τα μέσα των 1980 κι έπειτα, με ελάχιστα σοβαρά στοιχεία διανθίσματος, και μια άτσαλη παρείσφρηση του θριλερικού στοιχείου επί του δραματικού. Διεκπεραιωτική η ματιά του Ρομπ Κοέν στη σκηνοθεσία, αλλά δεν ήταν κι ο δημιουργός που, παρά την πείρα του, θα περιμέναμε να εμφυσήσει ζωή σε ένα τετριμμένο σενάριο, “νεκρό” ήδη από τα μέσα των 1990. Παραδόξως, και ανάμεσα σε μετριότατες ερμηνείες, η Λόπεζ παίζει θαυμάσια (ως επανάληψη βέβαια του ρόλου της στο «Αρκετά!»), σαν να ήταν η μόνη που πίστευε ότι κάτι καλό θα μπορούσε να βγει από εδώ.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

14 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *