Τα Τερατοκουτάκια είναι τερατάκια που ζουν κάτω από τους δρόμους της Τσίζμπριτζ, και τα βράδια μπαίνουν από τους υπονόμους στα σπίτια για να κλέψουν παιδάκια και… τυρί. Τουλάχιστον, σύμφωνα με τον θρύλο, αυτό πιστεύουν οι ντόπιοι. Στην πραγματικότητα, τα Τερατοκουτάκια είναι αξιαγάπητα, και μαζί όλα μεγαλώνουν ένα ανθρώπινο ορφανό αγοράκι, με το όνομα Εγκς. Όταν ένας τρομερός εξολοθρευτής τα βάζει σε στόχο, ο Εγκς αναγκάζεται να ανέβει στους απάνω δρόμους, και με σύμμαχο ένα δραστήριο κοριτσάκι, προσπαθεί να σώσει όχι μονάχα τα Τερατοκουτάκια, αλλά και την ψυχή της Τσίζμπριτζ.

Σκηνοθεσία:

Graham Annable

Anthony Stacchi

Κύριοι Ρόλοι:

Isaac Hempstead Wright … Eggs (φωνή)

Ben Kingsley … Archibald Snatcher (φωνή)

Elle Fanning … Winnie Portley-Rind (φωνή)

Dee Bradley Baker … Fish/Wheels/Bucket (φωνή)

Steve Blum … Shoe/Sparky (φωνή)

Toni Collette … λαίδη Cynthia Portley-Rind (φωνή)

Jared Harris … λόρδος Charles Portley-Rind (φωνή)

Nick Frost … Κος Trout (φωνή)

Richard Ayoade … Κος Pickles (φωνή)

Tracy Morgan … Κος Gristle (φωνή)

Simon Pegg … Herbert Trubshaw (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Irena Brignull, Adam Pava

Στόρι: Anthony Stacchi, Phil Dale

Παραγωγή: David Bleiman Ichioka, Travis Knight

Μουσική: Dario Marianelli

Φωτογραφία: John Ashlee Prat

Μοντάζ: Edie Ichioka

Σκηνικά: Michel Breton, Paul Lasaine

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Boxtrolls
  • Ελληνικός Τίτλος: Τα Τερατοκουτάκια

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Here Be Monsters! του Alan Snow.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.
  • Υποψήφιο για Bafta καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.

Παραλειπόμενα

  • Τεχνική: Stop-motion animation
  • Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
  • Η Laika ανακοίνωσε την ταινία το 2008, με το όνομα του βιβλίου από όπου προέρχεται. Η τεχνική του σχεδίου όμως δεν ήταν ακόμα αποφασισμένη.
  • Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Αρσένιος Χαλκιόπουλος (Αυγάς), Πέτρος Δαμουλής (Αρπάχτρας/μαντάμ Φρου-Φρου), Θεοδώρα Παπαϊωάννου (Γουίνι), Χρήστος Θάνος (Ψαρής), Ανδρέας Ευαγγελάτος (Κος Λίγδας), Τηλέμαχος Κρεβάικας (Κος Πίκλες), Κώστας Δαρλάσης (λόρδος Παρμεζάνας), Φοίβος Ριμένας (Χέρμπερτ Τράμπσο), Κώστας Μπακάλης (Μπουλάνγκερ), Αντώνης Πάλλης (Σερ Λανγκσντέλ), Σοφία Τσάκα (λαίδη Παρμεζάνα), Χριστίνα Αλεξίου (λαίδη Μπρόντερικ), Αλέξανδρος Μολφέσης (Σερ Μπρόντερικ), Ντίνος Σούτης (Κος Πέρκας), Χριστίνα Τσιπιανίτη (μωρό Αυγάς), Αφροδίτη Αντωνάκη, Παναγιώτης Αποστολόπουλος, Σωτήρης Βοϊνός, Ακίνδυνος Γκίκας, Ζωή Κατσάτου, Λήδα Κουτεντάκη, Βασίλης Παπαστάθης, Βερόνικα Πεστιμαλτζιά, Δημήτρης Σκούρτης, Μαρία Σταυροπούλου, Γιάννα Τζέρμια. Σκηνοθετική επιμέλεια: Ακίνδυνος Γκίκας. Μετάφραση: Ελένη Κουβοπούλου. Στίχοι: Ηλίας Ματάμης.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Η μπάντα των Loch Lomond ερμηνεύει τα τέσσερα τραγούδια της ταινίας: The Boxtrolls Song (σύνθεση του Eric Idle), Little Boxes (της Malvina Reynolds), Some Kids και Whole World.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 16/10/2014

Το σύμπαν των καρτούν της εταιρίας που χάρισε την «Coraline» και τη «Νεκρή Νύφη» (η Laika, εξιδανικευμένη στα stop-motion) είναι ούτως ή άλλως καλοδεχούμενο κι ελκυστικό. Το κινούμενο σχέδιο μάς παραπέμπει σε Tim Burton, και σε εικόνες που έχουν κάνει και τους ενήλικες να αγαπήσουν το κατεξοχήν «ανήλικο» κινηματογραφικό είδος. Πολύ καλά σχεδιασμένοι λοιπόν χαρακτήρες, με αναφορές στο εξπρεσιονιστικό σινεμά της Γερμανίας πριν την άνοδο του ναζισμού, κι ένας διάκοσμος σκοτεινός και να τον πιεις στο ποτήρι. Πάμε τώρα στο στόρι. Υπέροχο! Και πάλι βρισκόμαστε στην προ-ναζισμού εποχή, με ένα γενικό μήνυμα που χτυπάει διαχρονικά τη ρίζα του ρατσισμού, και βάζει σε σκέψεις πέρα από μια απλή ψυχαγωγική βόλτα σε multiplex. Και λες, τώρα, τι θα μπορούσε να πάει στραβά με αυτές τις συστάσεις; Κάτι, όμως, πάει και παραπάει…

Δεν έχω τη γνώση αν φταίει το βιβλίο του Alan Snow ή αν οι παραγωγοί δεν ήθελαν ακόμα ένα κινούμενο σχέδιο που θα φοβίζει τους μαζικούς πελάτες του είδους, τουτέστιν αυτούς των πολύ μικρών ηλικιών. Έτσι, ενώ ως γενική ιδέα είμαστε σε αριστουργηματικό επίπεδο, επιμέρους κι από την αρχή ως το φινάλε το σενάριο ακολουθάει τα πλέον απλοϊκά μονοπάτια, χωρίς έμπνευση, χωρίς πρωτοτυπία, χωρίς σασπένς. Έχουμε τη γενική ιδέα, αλλά η τελική και βασανιστικά αναμενόμενη λύτρωση ανακουφίζει κατά του προβληματισμού που έχει γεννήσει το νόημα με το οποίο ξεκινήσαμε το μία και μισής ώρας ταξίδι. Αν, πάλι, το εκλάβουμε ως μια πρωτόλεια ευκαιρία σκεπτικισμού για τους μικρούς θεατές, πάλι μένει ένα «κρίμα» για αυτό που ήταν λογικά προσχεδιασμένο να αγγίζει καθολικά το σύνολο των επισκεπτών της αίθουσας. Με αυτό το «κρίμα» κατά νου, πάρτε τα παιδιά σας και πηγαίνετε να το δείτε. Κι εσείς θα βρείτε στοιχεία που θα σας τραβήξουν, ενώ τα μικρά σας θα έχουν ένα πρώτης τάξεως μάθημα από αυτά που τα σχολεία αποφεύγουν.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

17 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *