Η Τζάκι είναι μια δυναμική μητέρα δύο μικρών παιδιών, χωρισμένη από τον άντρα της, Λουκ. Η Ίζαμπελ είναι η φιλενάδα του Λουκ, μια νεαρή και φιλόδοξη φωτογράφος αφοσιωμένη στη δουλειά της, που αναγκάζεται συχνά να παίζει τον ρόλο της “ανεπιθύμητης” μητριάς. Όταν η Τζάκι ανακαλύπτει ότι πάσχει από ανίατη ασθένεια, δεν έχει άλλη λύση από το να εμπιστευτεί τα παιδιά της στην Ίζαμπελ. Οι δύο γυναίκες θα αναγκαστούν να ξεπεράσουν τις διαφορές του χαρακτήρα τους και να συμφιλιωθούν για το καλό των παιδιών, πριν να είναι πολύ αργά.
Σκηνοθεσία:
Chris Columbus
Κύριοι Ρόλοι:
Julia Roberts … Isabel Kelly
Susan Sarandon … Jackie Harrison
Ed Harris … Luke Harrison
Jena Malone … Anna Harrison
Liam Aiken … Ben Harrison
Lynn Whitfield … Δρ P. Sweikert
Darrell Larson … Duncan Samuels
Mary Louise Wilson … Κα Franklin
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Gigi Levangie, Jessie Nelson, Steven Rogers, Karen Leigh Hopkins, Ronald Bass
Στόρι: Gigi Levangie
Παραγωγή: Michael Barnathan, Chris Columbus, Wendy Finerman, Mark Radcliffe
Μουσική: John Williams
Φωτογραφία: Donald McAlpine
Μοντάζ: Neil Travis
Σκηνικά: Stuart Wurtzel
Κοστούμια: Joseph G. Aulisi
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Stepmom
- Ελληνικός Τίτλος: Η Ζωή σε Δύο Πράξεις
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Susan Sarandon) σε δράμα.
Παραλειπόμενα
- Η ταινία αφιερώθηκε στη μητέρα του σκηνοθέτη, την Irene Columbus, που είχε φύγει από τη ζωή την προηγούμενη χρονιά από αυτή που βγήκε η ταινία.
- Υποψήφιοι τίτλοι πριν τον τελικό: Goodnight Moon, Promises Kept, See You in My Dreams και Always, Always.
- Ο ρόλος της Ίζαμπελ είχε γραφτεί έχοντας κατά νου τη Molly Ringwald.
- Το 2010, έγινε ινδικό ριμέικ ως We Are Family.
- Με 50 εκατομμύρια δολάρια κόστος, το φιλμ έβγαλε 159,7.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο Patrick Doyle έγραψε μουσική για την ταινία, η οποία όμως δεν έγινε αποδεκτή.
- Ο κλασικός κιθαρίστας Christopher Parkening συμμετέχει σε τρεις συνθέσεις.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 5/1/2009
Ένα κλασικού τύπου αμερικανικό δράμα, που χαίρει τριών πολύ μεγάλων παρουσιών. Η Σούζαν Σαράντον λάμπει δια της ερμηνείας και η Τζούλια Ρόμπερτς δια της -καλής- παρουσίας. Όσο για τον Εντ Χάρις, είναι γεννημένος για τέτοιους δραματικούς ρόλους, κι αρκεί η ύπαρξη της περσόνας του. Όμως, ο Κρις Κολούμπους δεν θέλει να τραβήξει σε σεναριακά άκρα την ταινία του και προτιμά έναν πιο σίγουρο, ακαδημαϊκό δρόμο, με δραμεντί μάλιστα ύφος που αποφορτίζει τη βαριά ατμόσφαιρα. Αυτό μεν δίνει μια απαραίτητη ανακούφιση στον θεατή, μια και το θέμα είναι όντως σκληρό, αλλά από την άλλη υπάρχει η αίσθηση πως παρακολουθούμε ένα οικογενειακό ελαφρύ θέαμα. Η ταινία ξεφεύγει έτσι από το κοινωνικό σχόλιο, και γίνεται μια ερμηνευτική κόντρα μεταξύ των δύο μεγάλων κυριών.
Ήταν και μια στροφή της Ρόμπερτς σε πιο «καθαρούς» οσκαρικούς ρόλους, κάτι που γρήγορα επιβραβεύτηκε με το «Erin Brockovich». Όμως, η Τζούλια δεν είναι Σούζαν, και η δεύτερη ξεχώρισε δίκαια σε κάποιες ενώσεις κριτικών, αποσπώντας και τη σημαντικότερη διάκριση της ταινίας, μια υποψηφιότητα στις Χρυσές Σφαίρες. Όμορφη ταινία εντέλει για τρυφερές στιγμές, αλλά το μήνυμα που εδώ κρύβεται (όχι βέβαια πως γίνεται κι αδιόρατο), γίνεται τελικά βορά ενός πιο family-friendly σινεμά.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
