
Η Κλερ είναι μια μαία. Αφιερωμένη, χαρισματική και ειλικρινής, εργάζεται σε ένα μικρό κέντρο μητρότητας κοντά στο Μαντεσλά Ζολί όπου ζει. Αλλά με τα χρόνια, οι σύγχρονες μέθοδοι μαιευτικής έχουν έρθει σε αντιπαράθεση με τους λεπτούς της τρόπους και έχει δοκιμαστεί η αίσθηση περηφάνιας και ευθύνης που κάποτε ένιωθε. Κοντά στο τέλος της καριέρας της, παρά στην αρχή της, αρχίζει να διερωτάται περί της θέσης της και των ικανοτήτων της. Μια ημέρα, λαμβάνει ένα περίεργο τηλεφώνημα, με μια φωνή από το παρελθόν. Η Μπεατρίς, η ελευθέρου πνεύματος ερωμένη του νεκρού της συζύγου, έχει σημαντικά και πιεστικά νέα που την αναγκάζουν να ζητήσει ραντεβού, κι ενώ είχε χαθεί επί 30 χρόνια χωρίς ίχνος.
Σκηνοθεσία:
Martin Provost
Κύριοι Ρόλοι:
Catherine Deneuve … Beatrice ‘Sobo’ Sobolevski
Catherine Frot … Claire Breton
Olivier Gourmet … Paul Baron
Quentin Dolmaire … Simon
Mylene Demongeot … Rolande
Pauline Etienne … Cecile Amado
Karidja Toure … Naja
Audrey Dana … προϊσταμένη νοσοκόμα
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Martin Provost
Παραγωγή: Olivier Delbosc
Μουσική: Gregoire Hetzel
Φωτογραφία: Yves Cape
Μοντάζ: Albertine Lastera
Σκηνικά: Thierry Francois
Κοστούμια: Bethsabee Dreyfus
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Sage Femme
- Ελληνικός Τίτλος: Μικρά Βήματα
- Διεθνής Τίτλος: The Midwife
Παραλειπόμενα
- Για τις ανάγκες των γυρισμάτων, η Catherine Frot συμμετείχε σε αληθινές γέννες 5 παιδιών, αφού πρώτα είχε παραστεί σε αρκετές για να είναι προετοιμασμένη. Οι σκηνές όμως αυτές γυρίστηκαν στο Βέλγιο, μια και στη Γαλλία ο νόμος απαγορεύει να κινηματογραφούνται μωρά κάτω των τριών μηνών.
Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος
Έκδοση Κειμένου: 15/6/2017
H Κλερ (Κατρίν Φροτ) είναι μαία, αλλά το νοσοκομείο όπου εργάζεται για δεκαετίες πρόκειται να κλείσει. Η Μπεατρίς (Κατρίν Ντενέβ) είναι η πρώην ερωμένη του πατέρα της Κλερ, η οποία θέλει να τη συναντήσει μετά από δεκαετίες σιωπής. Απρόθυμα θα γίνει μια συνάντηση προκαλώντας τις αντίστοιχες συνέπειες. Αυτή είναι πάνω κάτω η υπόθεση της νέας ταινίας του Μαρτέν Προβόστ. Διαβάζοντας την, δεν είναι δύσκολο να υποψιαστείς πως στα «Μικρά Βήματα», μετά την επιτυχία του «Το Χάρισμα της Σεραφίν» και του «Violette», ο γάλλος σκηνοθέτης συνεχίζει να ασχολείται με τις γυναίκες. Αυτή τη φορά επενδύει στη δυαδικότητα των χαρακτήρων, τοποθετώντας ως πρωταγωνίστριες δυο εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες στην προσπάθειά του να ζωγραφίσει τις διαφορές της γυναικείας ομορφιάς σε όλους τους τομείς.
Στο κέντρο της ταινίας συναντιούνται δύο εξαιρετικά αντίθετες Grandes-Dames του γαλλικού κινηματογράφου. Ακούγεται ως ένας καλός συνδυασμός και, πράγματι, η Ντενέβ είναι υπέροχη ως η νευρωτική γυναίκα που κερδίζει τα χρήματά της με το πόκερ και καταπίνει τα φάρμακα της με ένα ουίσκι. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η φιγούρα της Φροτ, η Κλερ, είναι τόσο άπιαστη, καθαρή και κανονική που το «Μικρά Βήματα» δεν λειτουργεί πλήρως ως ταινία για ένα άνισο δίδυμο. Οι κοινές σκηνές τους είναι αρκετά διασκεδαστικές, γεμάτες ζωντάνια. Χάρη στο ταλέντο τους μεταδίδουν άψογα τα ανθρώπινα, πλήρη σε νοήματα παρά τη φαινομενική κοινοτυπία τους μηνύματα για τη συγχώρεση που το σενάριο αναδίδει, σκιαγραφώντας παράλληλα και μια εικόνα της αντίθεσης μεταξύ ζωής και θανάτου. Ακόμα και οι δυο τους, όμως, δεν μπορούν να απελευθερώσουν την ταινία από την ενδοσκοπική, μη δεσμευτική οπτική της. Κι έτσι η ταινία μπερδεύεται και δεν μπορεί να πάρει και να ακολουθήσει μια πορεία. Επειδή δεν υπάρχει πραγματική σύγκρουση, επειδή η Κλερ καταπίνει οτιδήποτε μπορεί να οδηγήσει σε πραγματική τριβή και ένταση.
Ακόμα κι έτσι, πρόκειται για μια ιστορία που διεγείρει τη σκέψη χωρίς μια ηθικοποιητική ατζέντα. Και αυτό ποτέ δεν είναι κακό.
Βαθμολογία: