Ο Λουκ Ράιτ, ένας δευτεροκλασάτος παλαιστής του κυκλώματος μεικτών πολεμικών τεχνών, ζει μια βαρετή ζωή αγώνων ρουτίνας, μέχρι την ημέρα που θα «πουλήσει» έναν στημένο αγώνα. Προς παραδειγματισμό των υπολοίπων, η ρωσική μαφία θα δολοφονήσει την οικογένειά του και θα τον «σβήσει» από τη μέχρι τώρα ζωή του, αφήνοντάς τον να περιπλανιέται στους δρόμους της Νέας Υόρκης, απόκληρος, στοιχειωμένος από τις ενοχές, ταλανισμένος από την επίγνωση ότι πάντα θα τον παρακολουθούν, και με τη βεβαιότητα ότι όποιος τον ξαναπλησιάσει συναισθηματικά θα βρεθεί νεκρός. Όταν, όμως, θα συναντήσει μια δωδεκάχρονη Κινέζα, τη Μέι, που καταδιώκεται από τους ίδιους ανθρώπους που σκότωσαν τη γυναίκα του, ο Λουκ θα αναλάβει δράση και θα εμπλακεί ενεργά σε έναν πόλεμο όπου παίζονται πολλά.
Σκηνοθεσία:
Boaz Yakin
Κύριοι Ρόλοι:
Jason Statham … Luke Wright
Catherine Chan … Mei
Sandor Tecsy … Emile Docheski
Chris Sarandon … δήμαρχος Danny Tremello
Robert John Burke … αστυνόμος Wolf
James Hong … Han Jiao
Reggie Lee … Quan Chang
Danny Hoch … Julius Barkow
Igor Jijikine … Chemyakin
Anson Mount … Alex Rosen
Joseph Sikora … Vassily Docheski
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Boaz Yakin
Παραγωγή: Lawrence Bender, Dana Brunetti
Μουσική: Mark Mothersbaugh
Φωτογραφία: Stefan Czapsky
Μοντάζ: Frederic Thoraval
Σκηνικά: Joseph C. Nemec III
Κοστούμια: Ann Roth
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Safe
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Προστάτης
Παραλειπόμενα
- Η ταινία αποτέλεσε ένα προσωπικό στοίχημα για τον Boaz Yakin (που σκηνοθετεί για πρώτη ταινία δράσης), μια και η προηγούμενη του είχε καταλήξει σχεδόν άμεσα στο DVD. Παρότι όμως εδώ πέτυχε να έχει ένα μπάτζετ των 30 εκατομμυρίων δολαρίων, τα έσοδα των 40,6 δεν έκαναν τη διαφορά.
Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 14/7/2012
Τι είναι αυτό που αδημονεί κανείς να δει σε μια καθαρόαιμη περιπέτεια, όταν δεν ενδιαφέρεται επ’ ουδενί για την ύπαρξη σεναρίου και κάποιας βαθύτερης ουσίας; Ασταμάτητη δράση; Εκκωφαντικό πιστολίδι; Έναν bad-ass ή μάλλον… «superman» πρωταγωνιστή; Αν τα παραπάνω είναι ό,τι αναζητάτε, το «Safe» τα έχει. Προσοχή: «τα έχει», όχι «θα σας ικανοποιήσει»…
Θα παρακολουθήσετε μιάμιση εκκωφαντική ώρα, την οποία αναμφίβολα έχετε ξαναδεί αμέτρητες φορές, τόσες ώστε λίγα λεπτά μετά το τέλος της αυτή θα έχει διαγραφεί ήδη από τη μνήμη σας… «Εντάξει», θα μου πείτε, «εγώ να διασκεδάσω θέλω, δεν ψάχνω για κανένα αριστούργημα!» Μα, τελικά, εκεί ακριβώς είναι το θέμα: η ταινία (κι όχι μόνο η εν λόγω, αλλά οι περισσότερες του είδους, δυστυχώς) παίρνει τον εαυτό της υπερβολικά στα σοβαρά ώστε να προσφέρει όντως διασκέδαση. Μιλάμε για ένα φιλμ με έναν πρωταγωνιστή που βαράει και σκοτώνει ασύστολα «ό,τι κινείται», χωρίς του ίδιου να… λερώνεται ποτέ το σακάκι! Είναι δυνατόν ο θεατής να την παρακολουθεί σοβαρά; Κι όμως, ο Boaz Yakin επιβάλλει τέτοια σοβαροφάνεια, που τελικά περισσότερο κουράζει παρά διατηρεί οποιαδήποτε ένταση. Πώς να το κάνουμε, σοβαροφάνεια κι απουσία ρεαλισμού δεν συνάδουν και θα πρέπει να το καταλάβουν αυτό κάποια στιγμή οι χολιγουντιανοί παραγωγοί, μήπως δούμε όντως κάποια περιπέτεια ικανή να διασκεδάσει πραγματικά. Θυμάμαι την απολαυστικά χιουμοριστική έλλειψη ρεαλισμού στους παλιούς 007 και νοσταλγώ…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
