Ο πράκτορας του FBI Γουιλ Γκράχαμ, που έχει συνταξιοδοτηθεί πρόωρα, καλείται να πιάσει τον δολοφόνο που είναι γνωστός σαν «η νεράιδα των δοντιών». Για να σταματήσει τους βίαιους φόνους, πρέπει πρώτα να αφήσει τον κρατούμενο ψυχοπαθή Χάνιμπαλ Λέκτερ να μπει στο μυαλό του.

Σκηνοθεσία:

Brett Ratner

Κύριοι Ρόλοι:

Edward Norton … Will Graham

Anthony Hopkins … Δρ Hannibal Lecter

Ralph Fiennes … Francis Dolarhyde

Harvey Keitel … Jack Crawford

Emily Watson … Reba McClane

Mary-Louise Parker … Molly Graham

Philip Seymour Hoffman … Freddy Lounds

Anthony Heald … Δρ Frederick Chilton

Ken Leung … Lloyd Bowman

Bill Duke … αρχηγός αστυνομίας

Stanley Anderson … Jimmy Price

Frank Whaley … Ralph Mandy

Frankie Faison … Barney Matthews

Ellen Burstyn … γιαγιά Dolarhyde (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Ted Tally

Παραγωγή: Dino De Laurentiis, Martha De Laurentiis

Μουσική: Danny Elfman

Φωτογραφία: Dante Spinotti

Μοντάζ: Mark Helfrich

Σκηνικά: Kristi Zea

Κοστούμια: Betsy Heimann

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Red Dragon
  • Ελληνικός Τίτλος: Κόκκινος Δράκος

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Red Dragon του Thomas Harris.

Παραλειπόμενα

  • Αποτελεί τριλογία μαζί με τα Η Σιωπή των Αμνών, Hannibal, των οποίων και είναι πρίκουελ.
  • Το ίδιο ακριβώς μυθιστόρημα ήταν και η βάση του Ο Ανθρωποκυνηγός (1986) του Michael Mann. Κοινό σημείο ανάμεσα στις δύο ταινίες είναι κι ο διευθυντής φωτογραφίας Dante Spinotti, για τον οποίο ο Ratner επέλεξε να καθυστερήσει την παραγωγή για να τον έχει διαθέσιμο. Ο Ratner επίσης προσπάθησε να έχει κι ένα κάμεο του Michael Mann -σκηνοθέτη της ταινίας του 1986- ως ταξιτζή, δίχως αποτέλεσμα.
  • Ο Michael Bay προσπέρασε την ευκαιρία να το σκηνοθετήσει.
  • Ο Ralph Fiennes πήρε 7 κιλά καθαρούς μυς ειδικά για τον ρόλο. Αντίθετα, ο Hopkins χρειάστηκε να χάσει 9 κιλά, ώστε να ερμηνεύσει τον Χάνιμπαλ νεότερο.
  • Ο Σερ Anthony Hopkins είχε δηλώσει πως δέχτηκε να ερμηνεύσει για μία τελευταία φορά τον Λέκτερ, ώστε να καταστήσει σαφές πως πρόκειται για δαιμονικό δολοφόνο, και όχι συμπαθής αντι-ήρωας όπως είχε καθιερωθεί στη συνείδηση μεγάλου μέρους του κοινού.
  • Το τατουάζ στην πλάτη του Fiennes χρειάστηκε οχτώ ώρες για να φτιαχτεί.
  • Ο Edward Norton είχε πει ότι έβαλε και την τελευταία δεκάρα από όσα έβγαλε εδώ για να χρηματοδοτήσει την 25η Ώρα.
  • Ο Michael Jackson είχε κάνει ολόκληρη εκστρατεία για να πάρει τον ρόλο του Φράνσις. Παρότι δεν τα κατάφερε, επισκέφτηκε τα γυρίσματα αιφνιδιαστικά, και συνάντησε τον παλιό του γνώριμο από μουσικά του βίντεο, Brett Ratner.
  • Sean Penn και Nicolas Cage ήταν υποψήφιοι για τον Φράνσις.
  • Ο Frank Langella ήταν η φωνή του Δράκου σε ένα σημείο που αυτός διατάζει τον Φράνσις να σκοτώσει τη Ρέμπα. Παρότι δήλωσε ευχαριστημένος ο Ratner με τη δουλειά του γηραιού ηθοποιού, δοκίμασε την ίδια σκηνή και με τη φωνή του Fiennes, για να καταλήξει ότι δεν χρειάζονταν καθόλου voice-over.
  • Ο Ethan Hawke ήταν η πρώτη επιλογή για τον Γουιλ Γκράχαμ (βασικοί υποψήφιοι ήταν και οι Matt Damon και Jeremy Renner), ενώ για τη Ρέμπα η Tea Leoni.
  • Θετική η ανταπόκριση του κοινού στα ταμεία. Κόστισε 78 εκατομμύρια δολάρια, αλλά έβγαλε 209,1.

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 11/4/2010

Πρώτο μέρος της τριλογίας του Τόμας Χάρις πάνω στον σχιζοφρενή δόκτορα Χάνιμπαλ Λέκτερ, που ήδη είχε μεταφέρει στην οθόνη ο Μαικλ Μαν το 1986 («Manhunter»), πέντε χρόνια πριν ο Τζόναθαν Ντέμι κερδίσει το Όσκαρ με το «Σιωπή των Αμνών», σε παραγωγή και πάλι από τον Ντίνο Ντε Λαουρέντις και με τον ίδιο διευθυντή φωτογραφίας, Ντάντε Σπινότι. Στο παρόν σενάριο βρίσκουμε τον Τεντ Τάλι, που είχε γράψει και τη «Σιωπή» -μην ξεχνάμε και την απόπειρα του Ρίντλεϊ Σκοτ το 2001 με το «Hannibal».

Έτσι φορτωμένη η όλη κινηματογραφική μυθολογία γύρω από τον σχιζοειδή  δόκτορα που συνδυάζει τα πιο άγρια ζωώδη ένστικτα με την πιο λεπτεπίλεπτη φιλοσοφική διάθεση και τον καλλιτεχνικό στοχασμό, θα νόμιζες ότι στα χέρια του Μπρετ Ράτνερ («X-Men: The Last Stand», «Prison Break») θα προέκυπτε ένα αποτέλεσμα που θα λύγιζε στη σύγκριση με τα άλλα έργα. Όμως, ο Ράτνερ φρόντισε να διδαχθεί από τη «Σιωπή» και να σταθεί στους χαρακτήρες και την ατμόσφαιρα, όπως άλλωστε και στον χρωματισμό με υποδόριο χιούμορ (που συνάδει με τον σαρκαστικό Χάνιμπαλ) παρά στη δράση και τις σκηνές φρίκης -όχι πως λείπουν, αλλά τόσο όσο απαιτεί η πλοκή. Πάντα με τον αξεπέραστο Άντονι Χόπκινς, που έχει «σφραγίσει» τον ρόλο, χρησιμοποιώντας εύστοχα την εσωτερικότητα της ερμηνείας του Νόρτον (ο ντετέκτιβ), την ευλυγισία του Χόφμαν (δημοσιογράφος) και τη δραματικότητα του Φάινς (ο δράκος).

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

23 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *