Ράκος... Νο 14, και ο Πρώτος Μπουνάκιας (1986)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Ηρακλής, παρόλο που είναι άριστος φοιτητής στη νομικά, δεν έχει καταφέρει να πάρει ακόμα το πτυχίο του γιατί έχει πολλές οικογενειακές υποχρεώσεις. Επίσης, έχει υπερβολική δύναμη στα χέρια του και θα βρεθεί τυχαία στο γυμναστήριο, και ύστερα από πιέσεις θα ξεκινήσει καριέρα ως επαγγελματίας πυγμάχος.

Σκηνοθεσία:

Γιάννης Χαρτοματζίδης

Κύριοι Ρόλοι:

Στάθης Ψάλτης … Ηρακλής Σπίνος

Σοφία Αλιμπέρτη … Μυρτώ

Αθηνόδωρος Προύσαλης … Θανάσης Σπίνος

Μάγδα Τσαγγάνη … Κα Σπίνου

Γιώργος Βασιλείου … Ρομπέρτο

Σία Φαράκη … Σόνια

Λίζα Μαλινδρέτου … Βάσω

Δημήτρης Μπάνος … Μάριος

Τάκης Χαλάς … Ρίκος

Γιώργος Σταυρόπουλος … Σωτήρης

Γιούλη Μπάρκα … Αλίκη

Αντώνης Τρικαμηνάς … καθηγητής

Γιώργος Λουκάκης … δικαστής

Μίμης Θειόπουλος … Κος Αντωνίου

Χρήστος Νάτσιος … Κος Ευθυμίου

Μάκης Κωστίνης … Σαράντης

Αλέκος Ζαρταλούδης … πελάτης καμπαρέ

Αλέκος Μαυρίδης … ιδιοκτήτης χαμπουργκεράδικου

Κώστας Τριανταφυλλόπουλος … πελάτης χαμπουργκεράδικου

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Λάκης Μιχαηλίδης

Παραγωγή: Κώστας Καραγιάννης, Αντώνης Καρατζόπουλος

Μουσική: Γιώργος Θεοδοσιάδης

Φωτογραφία: Βασίλης Χριστομόγλου

Μοντάζ: Κώστας Ραυτόπουλος, Γιώργος Τριανταφύλλου

Σκηνικά: Μιχάλης Ελευθερουδάκης

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Ράκος… Νο 14, και ο Πρώτος Μπουνάκιας
Διεθνής Τίτλος: Rakos No. 14
Εναλλακτικός Τίτλος: Ράκος Νο 14

Παραλειπόμενα

Με 97.000 εισιτήρια, ήρθε στην 4η θέση ανάμεσα στις ελληνικές ταινίες της σεζόν.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 13/1/2018

Ίσως ό,τι χειρότερο έκανε ποτέ ο Στάθης Ψάλτης στην -ας την ονομάσουμε- χρυσή του περίοδο (1980-88), και σίγουρα η πιο ξεχωριστή σε ύφος σε όλη του την καριέρα. Χωρίς να προσπερνάμε έτσι το γεγονός ότι ήταν πολύ λαϊκίστικη η λογική της άμεσης παραπομπής του φιλμ στην επιτυχία των «Ρόκυ» με τον Σταλόνε, περνάμε στην τρανή «αμαρτία» του έργου. Πέρα από κάποιες στιγμές που μονάχα ο Ψάλτης το γυρίζει στο κωμικό, η ταινία παίρνει τον εαυτό της πολύ σοβαρά, παράγοντας μελοδραματικό σινεμά: η άρρωστη αδελφή, οι κακοί εκμεταλλευτές, η γυναίκα παγίδα, η παραμερισμένη αγαπημένη. Και να ήθελε κανείς, από την άλλη, να κριτικάρει το έργο ως μια κανονική δραμεντί, εκεί είναι που πέσει πάλι σε βούρκο, μια και μέχρι στοιχεία φαντασίας υπάρχουν, πλάι σε μια φτήνια όμοια με του πατροπαράδοτου ελληνικού μελοδράματος.

Βαθμολογία: