Ο πράκτορας της ΣΙΑ Τζακ Ράιαν είναι σε διακοπές με την οικογένεια του στη Βρετανία. Από σύμπτωση, θα σταματήσει μια τρομοκρατική ενέργεια του ΙΡΑ έξω από το παλάτι του Μπάκινχαμ. Ενώ θα σκοτώσει τον νεαρό αδελφό ενός από τους τρομοκράτες, πιστεύει ότι όλα έχουν τελειώσει κατά την επιστροφή του στις ΗΠΑ. Όμως, ο τρομοκράτης ζητάει εκδίκηση και στο στόχαστρο είναι όλη η οικογένεια του Ράιαν.

Σκηνοθεσία:

Phillip Noyce

Κύριοι Ρόλοι:

Harrison Ford … Jack Ryan

Anne Archer … Δρ Caroline ‘Cathy’ Ryan

Patrick Bergin … Kevin O’Donnell

Sean Bean … Sean Miller

Thora Birch … Sally Ryan

James Fox … λόρδος William Holmes

Samuel L. Jackson … υποπλοίαρχος Robby Jackson

Polly Walker … Annette

J.E. Freeman … Marty Cantor

James Earl Jones … ναύαρχος James ‘Jim’ Greer

Richard Harris … Paddy O’Neil

Alex Norton … Dennis Cooley

David Threlfall … επιθεωρητής Robert Highland

Alun Armstrong … αστυνόμος Owens

Ellen Geer … Rose

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: W. Peter Iliff, Donald E. Stewart

Παραγωγή: Mace Neufeld, Robert Rehme

Μουσική: James Horner

Φωτογραφία: Donald McAlpine

Μοντάζ: William Hoy, Neil Travis

Σκηνικά: Joseph C. Nemec III

Κοστούμια: Norma Moriceau

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Patriot Games
  • Ελληνικός Τίτλος: Παιχνίδια Ολέθρου

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Patriot Games του Tom Clancy.

Παραλειπόμενα

  • Η Viacom είχε κάνει μια προσπάθεια να αποκτήσει τα δικαιώματα του Patriot Games (1987) πριν ακόμα αυτό εκδοθεί, με απώτερο σκοπό μια τηλεοπτική σειρά στο ABC. Υπήρχε όμως ανοιχτό ένα ζήτημα περί της ιδιοκτησίας του χαρακτήρα του Τζακ Ράιαν, και όταν μπήκε σε παραγωγή το Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη, η Paramount Pictures κατέφυγε στα δικαστήρια ζητώντας την ολική ιδιοκτησία του ήρωα. Η πλευρά του Tom Clancy παρέμεινε αντίθετη, αλλά ήρθαν σε συμβιβασμό και η ιδέα για τη σειρά εγκαταλήφθηκε οριστικά.
  • Από το πρώτο μέρος της σειράς, “επέζησε” επί του καστ μόνο ο James Earl Jones ως ναύαρχος Γκριρ. Ο Alec Baldwin είχε πρόταση να συνεχίσει στον κεντρικό ρόλο, αλλά προτίμησε το θέατρο. Όπως όμως υποστήριξε ο ηθοποιός αρκετά χρόνια μετά, το δίλλημα τού μπήκε από το στούντιο επειδή είχαν ήδη στο μυαλό τους να προσλάβουν τον Harrison Ford.
  • Ο John McTiernan ήθελε να συνεχίσει με το franchise, αλλά αρνήθηκε να αναλάβει το συγκεκριμένο φιλμ, λόγω της ιρλανδικής του καταγωγής. Άμεσοι υποψήφιοι ήταν οι Walter Hill, Kevin Reynolds και John Badham, με τον τελευταίο παραλίγο να έρθει σε συμφωνία, αλλά τα χρήματα που ζήτησε θεωρήθηκαν πολλά.
  • Στο μυθιστόρημα η απόπειρα δολοφονίας αφορούσε τον πρίγκιπα Κάρολο, και μέλη του βρετανικού παλατιού εμφανίζονται σε αυτό με τα αληθινά τους ονόματα. Όλα αυτά χάθηκαν επί του σεναρίου. Γενικά, οι πολλές αλλαγές σε σχέση με το βιβλίο έκαναν τον Clancy να αποστασιοποιηθεί γρήγορα από την ταινία. Κι ενώ σε κάποιο σημείο έφτασε να ζητήσει να φύγει το όνομα του από τους τίτλους, το στέλεχος του στούντιο, Brandon Tartikoff, του παρουσίασε ένα πρώτο μοντάζ, και κατάφερε να τον διατηρήσει σε συμφωνία με την Paramount.
  • Η παραγωγή είχε καλά κέρδη, κάτι που έδωσε το πράσινο φως για την επόμενη συνέχεια (με τον Ford να υπογράφει για 3 συνολικά ταινίες). Το σύνολο των κερδών ήταν στα 178 εκατομμύρια δολάρια, έναντι ενός κόστους των 45.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 23/4/2017

Η δεύτερη από τις πέντε επισκέψεις του Τσακ Ράιαν στη μεγάλη οθόνη διατηρεί το γνωστό ψυχροπολιτικό του ύφος, ένα ύφος που πρώτα πρέπει να είσαι Αμερικανός και πατριώτης για να το εκτιμήσεις δεόντως, αλλιώς το παρακολουθείς μονάχα ως μία ακόμα ταινία δράσης. Σημαντικό κυρίως είναι ότι λείπει η σπίθα που βγάζει ο Κλάνσι μέσα από τα βιβλία του, η οποία δεν κρύβει και την “άλλη άποψη”, και επιμένει στους ζωντανούς διαλόγους.

Η συγκεκριμένη ταινία ευτυχεί βασικά στην επιλογή του Χάρισον Φορντ, σίγουρα του καλύτερου Ράιαν επί οθόνης, ο οποίος μπορεί να μην είναι νεανίας όπως ήταν στα Ιντιάνα Τζόουνς, αλλά έχει όλον αυτό τον δυναμισμό για να δέσει με το πάθος που επιδιώκει να αποπνεύσει ο ρόλος. Το σενάριο στέκει, δεν παρέχει τη μεγάλη έκπληξη που θα έκανε τη διαφορά, ενώ η δράση είναι μάλλον άνιση, με κάποιες καλές (όπως η πρώτη) και κάποιες μέτριες στιγμές. Λειτουργικοί και άφθονοι σε σταρ-παρουσίες οι βοηθητικοί ρόλοι, δεν δουλεύει τόσο ως «κακός» ο Πάτρικ Μπέργκιν, αλλά η Αν Άρτσερ είναι ταιριαστή στον ρόλο της συζύγου, και ο Σον Μπιν κάνει μια διαφορά με την παρουσία του.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

25 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *