
Παιχνίδια Ολέθρου
- Patriot Games
- 1992
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Δράσης, Θρίλερ, Κατασκοπική, Πολιτικό Θρίλερ
- 16 Οκτωβρίου 1992
Ο πράκτορας της ΣΙΑ Τζακ Ράιαν είναι σε διακοπές με την οικογένεια του στη Βρετανία. Από σύμπτωση, θα σταματήσει μια τρομοκρατική ενέργεια του ΙΡΑ έξω από το παλάτι του Μπάκινχαμ. Ενώ θα σκοτώσει τον νεαρό αδελφό ενός από τους τρομοκράτες, πιστεύει ότι όλα έχουν τελειώσει κατά την επιστροφή του στις ΗΠΑ. Όμως, ο τρομοκράτης ζητάει εκδίκηση και στο στόχαστρο είναι όλη η οικογένεια του Ράιαν.
Σκηνοθεσία:
Phillip Noyce
Κύριοι Ρόλοι:
Harrison Ford … Jack Ryan
Anne Archer … Δρ Caroline ‘Cathy’ Ryan
Patrick Bergin … Kevin O’Donnell
Sean Bean … Sean Miller
Thora Birch … Sally Ryan
James Fox … λόρδος William Holmes
Samuel L. Jackson … υποπλοίαρχος Robby Jackson
Polly Walker … Annette
J.E. Freeman … Marty Cantor
James Earl Jones … ναύαρχος James ‘Jim’ Greer
Richard Harris … Paddy O’Neil
Alex Norton … Dennis Cooley
David Threlfall … επιθεωρητής Robert Highland
Alun Armstrong … αστυνόμος Owens
Ellen Geer … Rose
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: W. Peter Iliff, Donald E. Stewart
Παραγωγή: Mace Neufeld, Robert Rehme
Μουσική: James Horner
Φωτογραφία: Donald McAlpine
Μοντάζ: William Hoy, Neil Travis
Σκηνικά: Joseph C. Nemec III
Κοστούμια: Norma Moriceau
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Patriot Games
- Ελληνικός Τίτλος: Παιχνίδια Ολέθρου
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Το Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη (1990)
- Άμεσος Κίνδυνος (1994)
- Απόλυτος Κίνδυνος (2002)
- Τζακ Ράιαν: Πρώτη Αποστολή (2014)
- Without Remorse (2021)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Patriot Games του Tom Clancy.
Παραλειπόμενα
- Η Viacom είχε κάνει μια προσπάθεια να αποκτήσει τα δικαιώματα του Patriot Games (1987) πριν ακόμα αυτό εκδοθεί, με απώτερο σκοπό μια τηλεοπτική σειρά στο ABC. Υπήρχε όμως ανοιχτό ένα ζήτημα περί της ιδιοκτησίας του χαρακτήρα του Τζακ Ράιαν, και όταν μπήκε σε παραγωγή το Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη, η Paramount Pictures κατέφυγε στα δικαστήρια ζητώντας την ολική ιδιοκτησία του ήρωα. Η πλευρά του Tom Clancy παρέμεινε αντίθετη, αλλά ήρθαν σε συμβιβασμό και η ιδέα για τη σειρά εγκαταλήφθηκε οριστικά.
- Από το πρώτο μέρος της σειράς, “επέζησε” επί του καστ μόνο ο James Earl Jones ως ναύαρχος Γκριρ. Ο Alec Baldwin είχε πρόταση να συνεχίσει στον κεντρικό ρόλο, αλλά προτίμησε το θέατρο. Όπως όμως υποστήριξε ο ηθοποιός αρκετά χρόνια μετά, το δίλλημα τού μπήκε από το στούντιο επειδή είχαν ήδη στο μυαλό τους να προσλάβουν τον Harrison Ford.
- Ο John McTiernan ήθελε να συνεχίσει με το franchise, αλλά αρνήθηκε να αναλάβει το συγκεκριμένο φιλμ, λόγω της ιρλανδικής του καταγωγής. Άμεσοι υποψήφιοι ήταν οι Walter Hill, Kevin Reynolds και John Badham, με τον τελευταίο παραλίγο να έρθει σε συμφωνία, αλλά τα χρήματα που ζήτησε θεωρήθηκαν πολλά.
- Στο μυθιστόρημα η απόπειρα δολοφονίας αφορούσε τον πρίγκιπα Κάρολο, και μέλη του βρετανικού παλατιού εμφανίζονται σε αυτό με τα αληθινά τους ονόματα. Όλα αυτά χάθηκαν επί του σεναρίου. Γενικά, οι πολλές αλλαγές σε σχέση με το βιβλίο έκαναν τον Clancy να αποστασιοποιηθεί γρήγορα από την ταινία. Κι ενώ σε κάποιο σημείο έφτασε να ζητήσει να φύγει το όνομα του από τους τίτλους, το στέλεχος του στούντιο, Brandon Tartikoff, του παρουσίασε ένα πρώτο μοντάζ, και κατάφερε να τον διατηρήσει σε συμφωνία με την Paramount.
- Η παραγωγή είχε καλά κέρδη, κάτι που έδωσε το πράσινο φως για την επόμενη συνέχεια (με τον Ford να υπογράφει για 3 συνολικά ταινίες). Το σύνολο των κερδών ήταν στα 178 εκατομμύρια δολάρια, έναντι ενός κόστους των 45.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 23/4/2017
Η δεύτερη από τις πέντε επισκέψεις του Τσακ Ράιαν στη μεγάλη οθόνη διατηρεί το γνωστό ψυχροπολιτικό του ύφος, ένα ύφος που πρώτα πρέπει να είσαι Αμερικανός και πατριώτης για να το εκτιμήσεις δεόντως, αλλιώς το παρακολουθείς μονάχα ως μία ακόμα ταινία δράσης. Σημαντικό κυρίως είναι ότι λείπει η σπίθα που βγάζει ο Κλάνσι μέσα από τα βιβλία του, η οποία δεν κρύβει και την “άλλη άποψη”, και επιμένει στους ζωντανούς διαλόγους.
Η συγκεκριμένη ταινία ευτυχεί βασικά στην επιλογή του Χάρισον Φορντ, σίγουρα του καλύτερου Ράιαν επί οθόνης, ο οποίος μπορεί να μην είναι νεανίας όπως ήταν στα Ιντιάνα Τζόουνς, αλλά έχει όλον αυτό τον δυναμισμό για να δέσει με το πάθος που επιδιώκει να αποπνεύσει ο ρόλος. Το σενάριο στέκει, δεν παρέχει τη μεγάλη έκπληξη που θα έκανε τη διαφορά, ενώ η δράση είναι μάλλον άνιση, με κάποιες καλές (όπως η πρώτη) και κάποιες μέτριες στιγμές. Λειτουργικοί και άφθονοι σε σταρ-παρουσίες οι βοηθητικοί ρόλοι, δεν δουλεύει τόσο ως «κακός» ο Πάτρικ Μπέργκιν, αλλά η Αν Άρτσερ είναι ταιριαστή στον ρόλο της συζύγου, και ο Σον Μπιν κάνει μια διαφορά με την παρουσία του.
Βαθμολογία: