Γιορτή της Μητέρας (2016)

ΣΥΝΟΨΗ

Με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας, τέσσερις, πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, οικογένειες έχουν μια ευκαιρία για επανασύνδεση, αντιμετωπίζοντας κάθε είδους απρόοπτο στην προσπάθειά τους να γιορτάσουν την μέρα αυτή με τον τρόπο που της ταιριάζει.

Σκηνοθεσία:

Garry Marshall

Κύριοι Ρόλοι:

Jennifer Aniston … Sandy Newhouse

Kate Hudson … Jesse Kohli

Julia Roberts … Miranda Collins

Jason Sudeikis … Bradley Barton

Timothy Olyphant … Henry

Shay Mitchell … Tina

Britt Robertson … Kristin

Jack Whitehall … Zack Zimm

Hector Elizondo … Ramon Navarro/Lance Wallace

Margo Martindale … Florence ‘Flo’

Sarah Chalke … Gabi

Aasif Mandvi … Russell Kohli

Robert Pine … Earl

Jon Lovitz … Wally Burn

Jennifer Garner … Dana Barton

Owen Vaccaro … Charlie

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Anya Kochoff, Matthew Walker, Tom Hines

Στόρι: Lily Hollander, Matthew Walker, Tom Hines, Garry Marshall

Παραγωγή: Brandt Andersen, Howard Burd, Daniel Diamond, Mark DiSalle, Mike Karz, Wayne Allan Rice

Μουσική: John Debney

Φωτογραφία: Charles Minsky

Μοντάζ: Bruce Green, Robert Malina

Σκηνικά: Missy Stewart

Κοστούμια: Marilyn Vance, Beverley Woods

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Mother’s Day
Ελληνικός Τίτλος: Γιορτή της Μητέρας

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Valentine’s Day (2010)
New Year’s Eve (2011)

Παραλειπόμενα

Ο Garry Marshall συνεχίζει τις κομεντί επετειακές του ταινίες, πάντα με την ίδια σεναριακή λογική και ένα all-star-cast, μετά το Valentine’s Day (2010) και το New Year’s Eve (2011). Κοινός κρίκος των τριών ταινιών, όπως και κάθε ταινίας του ίδιου σκηνοθέτη, είναι ο Hector Elizondo, για αυτό και στα κρέντιτ αναγράφεται ως “και όπως πάντα ο Hector Elizondo”.
Τα τρία παιδιά της Julia Roberts, Hazel, Phinneas και Henry Moder, εμφανίζονται στην ταινία. Η μητέρα τους πληρώθηκε με 3 εκατομμύρια δολάρια για γυρίσματα τεσσάρων ημερών.
Έσχατη ταινία για τον Garry Marshall, που έφυγε από τη ζωή λίγο καιρό μετά την πρεμιέρα.
Η Penny Marshall, γνωστή σκηνοθέτις και αδελφή του Garry, είναι αυτή που ακούγεται στην αφήγηση της εισαγωγής.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 22/12/2016

Ο Γκάρι Μάρσαλ έφυγε από τα εγκόσμια χάνοντας στα τελευταία του χρόνια το παιχνίδι με την αθανασία, ακριβώς λόγω της εμμονής του στο να κάνει ταινίες για συγκεκριμένες επετείους. Όχι πως αυτό είναι κάτι το αθέμιτο, απλά καμία από αυτές τις ταινίες δεν ξεπέρασε τον πήχη της μετριότητας, με αιχμή αυτή για την ιερή γιορτή της μητέρας. Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι πως πρόκειται για ένα άνισο μωσαϊκό ιστοριών, με κάποιες ευτυχώς να σώζουν τα προσχήματα, αλλά και με κάποιες να σε κάνουν να απορείς για τη σύλληψη τους ως ιδέες. Πρόκειται φυσικά για θηλυκό θέαμα, παρότι δεν χρειαζόταν, με ένα κάρο σούπερ-σταρ να παρελαύνουν στην οθόνη, κάποιες φορές δίχως ουσία. Σε άλλη περίπτωση, η παράλληλη παρουσία της Τζένιφερ Άνιστον με την Τζούλια Ρόμπερτς, πλάι και σε τόσους και τόσους διάσημους σε μικρούς και μεγαλύτερους ρόλους, μπορεί να έφτανε κι ως τα Όσκαρ.

Βαθμολογία: