Ο Ξαβιέ Ρασίν είναι πρόεδρος κακουργιοδικείου, και πλησιάζει στο φινάλε της καριέρας του. Η φήμη του τον θέλει να είναι από τους πλέον σκληρούς του επαγγέλματος, μια και πάντα επιβάλλει ποινές πάνω από δέκα χρόνια. Για αυτό και τον έχουν ονομάσει ο «διψήφιος δικαστής». Αλλά αυτή η νέα υπόθεση για ένα νεκρό μωρό είναι κάτι το ξεχωριστό. Στην πλευρά των ενόρκων είναι η Μπριζίτ, μια γυναίκα που θαυμάζει εδώ κι έξι χρόνια, και με την οποία είναι κρυφά ερωτευμένος.

Σκηνοθεσία:

Christian Vincent

Κύριοι Ρόλοι:

Fabrice Luchini … Michel Racine

Sidse Babett Knudsen … Ditte Lorensen-Coteret

Raphael Ferret … υπαστυνόμος Jean-Michel Massimet

Miss Ming … Jessica Marton

Corinne Masiero … Marie-Jeanne Metzer

Marie Riviere … Marie-Laure Racine

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Christian Vincent

Παραγωγή: Sidonie Dumas, Matthieu Tarot

Μουσική: Claire Denamur

Φωτογραφία: Laurent Dailland

Μοντάζ: Yves Deschamps

Σκηνικά: Patrick Durand

Κοστούμια: Carole Gerard

 

  • Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
  • Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: L’Hermine

Ελληνικός Τίτλος: Το Μυστικό του Δικαστή

Διεθνής Τίτλος: Courted

Κύριες Διακρίσεις

  • Βραβείο δεύτερου γυναικείου ρόλου (Sidse Babett Knudsen) στα Cesar. Υποψήφιο για πρώτο αντρικό ρόλο (Fabrice Luchini).
  • Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας. Βραβείο αντρικής ερμηνείας (Fabrice Luchini) και σεναρίου.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

Κριτικός: Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 10/3/2016

Κατά τη διάρκεια μιας δίκης ενός πατέρα για τη δολοφονία του μικρού παιδιού του, ο αυστηρός δικαστής ανακαλύπτει ότι ανάμεσα στους ενόρκους βρίσκεται και μια γυναίκα που γνωρίζει από το παρελθόν. Έτσι, σταδιακά η συμπεριφορά του θα αλλάξει και σε προσωπικό επίπεδο θα δημιουργηθεί μια ευαισθησία μέσα του.

Η ταινία του Κριστιάν Βενσάν μάς παρουσιάζει επί της ουσίας δύο διαφορετικές ιστορίες, όπου η καθεμιά διατηρεί τη δική της εστίαση, που ενσωματώνονται σε μία ενιαία. Η ενσωμάτωση αυτή, όμως, δεν λειτουργεί με μεγάλη αποτελεσματικότητα, από τη στιγμή που απουσιάζει κάποια κορύφωση ή κάποιο άλλο λιγότερο συμβατικό στοιχείο που θα διατηρούσε το ενδιαφέρον μας σε υψηλά επίπεδα.

Ο Βενσάν, βέβαια, φροντίζει να καταστήσει ξεκάθαρο ότι πραγματεύεται την αντίθεση μεταξύ του προσωπείου προς την κοινωνία που καλλιεργεί έναν αυστηρό επαγγελματισμό και του εσωτερικού χαρακτήρα στην προσωπική ζωή. Το πετυχαίνει κυρίως μέσα από το διάλογο του δικαστή με τη γυναίκα που ξαφνικά ερωτεύεται. Παρόλα αυτά, το έργο δεν διαθέτει επαρκή δραματική ισορροπία, με αποτέλεσμα η εστίαση στην υπόθεση της εκδίκασης να μοιάζει περιττή και ταυτόχρονα ανολοκλήρωτη, αφού ούτε η κατάληξή της θα μας αποκαλυφθεί, μιας που ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ο δικαστής και η υπόθεση απλά ο μηχανισμός που θα αντιπαραβάλλει την επαγγελματική με την προσωπική του ζωή.

Συνεπώς, συμπεραίνουμε πως με τις δύο αυτές εστιάσεις, χάνεται τελικά η μεγαλύτερη εικόνα, δηλαδή το χτίσιμο του δικαστή ως δραματικού χαρακτήρα. Ελάχιστα τελικά τον γνωρίζουμε και μας αφορά. Έχουμε να κάνουμε με μια καθαρά κοινωνική ταινία, γι’ αυτό και ο χαρακτήρας αναπτύσσεται αποκλειστικά μέσα από τις συναναστροφές του και από τις αλληλεπιδράσεις στο περιβάλλον του. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το σύνολο χάνει από την αδυναμία στη δραματική εξέλιξη του κεντρικού ήρωα.

Ο Φαμπρίς Λουκινί παραδίδει, όπως πάντα, μια αξιόλογη ερμηνεία, διατηρώντας μια ψυχρότητα που εμποτίζεται από στάλες ευαισθησίας. Ερμηνευτικά αναδεικνύεται και η συμπρωταγωνίστριά του, Σίντσε Μπαμπέτ Κνούντσεν, η οποία ενσαρκώνει έναν πιο συμπαγή και ολοκληρωμένο χαρακτήρα από αυτόν του δικαστή. Η ακεραιότητά της συμβάλλει στην ανάδειξη των εσωτερικών αντιφάσεών του. Συνολικά, είναι μια ελαφριά κι ενδιαφέρουσα πρόταση, που όμως στερείται της δραματουργικής δύναμης που θα την έκανε ξεχωριστή.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

9 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *