Ο Ρομέν θέλει να γίνει συγγραφέας, αλλά προς το παρόν είναι νυχτερινός θυρωρός σε ένα ξενοδοχείο. Ο πατέρας του συνταξιοδοτείται και φέρεται σαν να μη τον νοιάζει. Ο συγκάτοικός του έχει μόνο ένα πράγμα στο μυαλό του: να γοητεύει μια κοπέλα. Η γιαγιά του βρίσκεται σε οίκο ευγηρίας και αναρωτιέται τι γυρεύει εκεί με όλους τους γέρους. Μια μέρα, ο πατέρας του καταφθάνει έντρομος. Η γιαγιά εξαφανίστηκε. Ο Ρομέν αρχίζει να την αναζητά κάπου μέσα στις αναμνήσεις του.

Σκηνοθεσία:

Jean-Paul Rouve

Κύριοι Ρόλοι:

Mathieu Spinosi … Romain Esnard

Michel Blanc … Michel Esnard

Annie Cordy … Madelaine Esnard

Chantal Lauby … Nathalie Esnard

William Lebghil … Karim

Flore Bonaventura … Louise

Audrey Lamy … διευθύντρια οίκου ευγηρίας

Jean-Paul Rouve … Philippe

Jacques Boudet … ο ζωγράφος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jean-Paul Rouve, David Foenkinos

Παραγωγή: Maxime Delauney, Romain Rousseau

Μουσική: Alexis Rault

Φωτογραφία: Christophe Offenstein

Μοντάζ: Christel Dewynter

Σκηνικά: Laurent Ott

Κοστούμια: Aurore Pierre

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Les Souvenirs
  • Ελληνικός Τίτλος: Αναμνήσεις
  • Διεθνής Τίτλος: Memories

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Les Souvenirs του David Foenkinos.

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 27/9/2016

Ο νεαρός Ρομέν θέλει να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία, αλλά προσωρινά πιάνει δουλειά νυχτερινός ρεσεψιονίστ σε ξενοδοχείο. Ο πατέρας του συνταξιοδοτείται δηλώνοντας ότι νοιώθει μια χαρά. Η γιαγιά, μετά από ένα ελαφρύ ατύχημα στο σπίτι, μπαίνει σε οίκο ευγηρίας και απ` όλο το σόι, ο Ρομέν είναι ο μόνος που εξακολουθεί να την κάνει ουσιαστικά παρέα, και όταν αυτή χάνεται, την αναζητά με γνώμονα την προσωπικότητά της κι όχι ως περίπτωση silver-alert. Παράλληλα, έχει κι έναν συγκάτοικο, τον Καρίμ, που ψάχνει με αφελείς τρόπους να βρει κορίτσι.

Ο ηθοποιός Ζαν Πολ Ρουβέ, μέλος της κωμικής τηλεοπτικής ομάδας Les Robins des Bois (Οι Ρομπέν των Δασών) που έδρασαν με επιτυχία στα τέλη της δεκαετίας του 1990, τελευταία έχει περάσει πίσω απ` τον φακό και η παρούσα σκηνοθετική του απόπειρα είναι μάλλον η πιο ενδιαφέρουσα. Μέσα από συνήθεις καταστάσεις ζωής και σινεμά (με σενάριο που συνέγραψε με τον συγγραφέα της νουβέλας Νταβίντ Φοκινός) καταφέρνει να σκιαγραφήσει χαρακτήρες και προπάντων να αφηγηθεί με κομψότητα προσφέροντας «απόλαυση της γραφής» μέσα σε έναν σύγχρονο κοινωνικό ιστό: ο πατέρας απλοϊκός, αμήχανος και μκροαστούλης που όμως κρύβει μια μικρή σπίθα ψυχικής ομορφιάς, η γυναίκα του που έχει βαρεθεί τη ρουτίνα και προσπαθεί να τον ταρακουνήσει, η ψύχραιμη γιαγιά που αναπολεί την παιδική της ηλικία, ο συγκάτοικος Καρίμ που εκφράζει μια ακίνδυνη, κωμική όψη της μουσουλμανικής πατριαρχίας, ο υπάλληλος του βενζινάδικου-πρατήριου (ο ίδιος ο σκηνοθέτης) που με απλές απαντήσεις λειτουργεί ως σοφός διδάσκαλος, ο στωικός ξενοδόχος και τέλος ο ίδιος ο Ρομέν που ψάχνει την ομορφιά στις ψυχές -όπως με τη γιαγιά του- ενώ αναμένει κι αυτός την έλευση του έρωτα.

Εντέλει, είναι μια feel-good ιστορία που καθόλου δεν ακυρώνει το υπαρξιακό δράμα της συνταξιοδότησης και της τρίτης ηλικίας. Το σενάριο και οι προσεγμένες ερμηνείες ισορροπούν τις δυο όψεις της ζωής, δημιουργώντας μια χαμηλών τόνων δραμεντί που σου θυμίζει ότι το σινεμά μπορεί να τα έχει πει και δείξει όλα, όμως μια όμορφα δοσμένη αφήγηση δεν κουράζει ποτέ.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

10 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *