Ο Μαρσέλ Μαρξ, πρώην συγγραφέας και πολύ γνωστός αντικομφορμιστής, έχει αποσυρθεί σε εθελοντική εξορία στο λιμάνι της πόλης της Χάβρης, όπου νιώθει ότι έχει φτάσει σε μια στενότερη επικοινωνία με τον λαό που υπηρέτησε αξιοπρεπώς, αλλά χωρίς αντίκρισμα. Έθαψε τα όνειρά του για μια λογοτεχνική επανάσταση και ζει ευτυχισμένα στο τρίγωνο του αγαπημένου του μπαρ, της εργασίας, και της συζύγου του, Αρλέτι, όταν ξαφνικά η μοίρα πετάει στον δρόμο του έναν ανήλικο μετανάστη από τη σκοτεινή Αφρική. Η Αρλέτι ταυτόχρονα αρρωσταίνει σοβαρά και πέφτει στο κρεβάτι, ενώ ο Μαρσέλ για άλλη μία φορά πρέπει να σταθεί όρθιος στον τοίχο της ανθρώπινης αδιαφορίας, με μόνο όπλο του την έμφυτη αισιοδοξία και την ακλόνητη αλληλεγγύη. Όμως, εναντίον του βρίσκεται ο συνταγματικός μηχανισμός της πολιτείας που κυβερνά τυφλά και που εκπροσωπείται από την αστυνομία, η οποία από στιγμή σε στιγμή πλησιάζει τον μικρό πρόσφυγα.
Σκηνοθεσία:
Aki Kaurismaki
Κύριοι Ρόλοι:
Andre Wilms … Marcel Marx
Blondin Miguel … Idrissa
Kati Outinen … Arletty
Jean-Pierre Darroussin … Monet
Elina Salo … Claire
Evelyne Didi … Yvette
Quoc Dung Nguyen … Chang
Pierre Etaix … Δρ Becker
Jean-Pierre Leaud … δημόσιος κατήγορος
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Aki Kaurismaki
Παραγωγή: Aki Kaurismaki
Φωτογραφία: Timo Salminen
Μοντάζ: Timo Linnasalo
Σκηνικά: Wouter Zoon
Κοστούμια: Frederic Cambier
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Le Havre
- Ελληνικός Τίτλος: Το Λιμάνι της Χάβρης
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Μποέμικη Ζωή (1992)
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο FIPRESCI, βραβείο οικουμενικής επιτροπής και Palm Dog.
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία και σκηνικά στα Cesar.
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, αντρική ερμηνεία (Andre Wilms) και σενάριο στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
- Βραβείο γυναικείας ερμηνείας (Kati Outinen) στο φεστιβάλ του Λοκάρνο.
- Καλύτερη ταινία και 5 ακόμα βραβεία στα Jussi, τα εθνικά βραβεία της Φινλανδίας.
- Επίσημη πρόταση της Φινλανδίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Παραλειπόμενα
- Μετά από την Μποέμικη Ζωή (1992), αυτή είναι η δεύτερη γαλλόφωνη ταινία για τον Aki Kaurismaki. Ουσιαστικά είναι και συνέχεια της, μια και σε αμφότερες υπάρχει ο ίδιος χαρακτήρας, ο Μαρσέλ Μαρξ, ερμηνευμένος από τον Andre Wilms, όπως και η Λάικα, η σκυλίτσα. Και στις δύο επίσης εμφανίζεται ο Jean-Pierre Leaud, αλλά σε διαφορετικούς ρόλους.
- Ο φινλανδός δημιουργός σκόπευε αυτή να ήταν η αρχή για μια τριλογία για τη ζωή σε ευρωπαϊκά λιμάνια. Θα ακολουθούσαν ταινίες στην Ισπανία και τη Γερμανία, κάτι που όμως δεν έγινε.
- Ο Kaurismaki ήθελε η ταινία να τοποθετούνταν σε κάποιο μεσογειακό λιμάνι (Ιταλία ή Ισπανία), κάτι που όμως συνάντησε δυσκολίες. Εντέλει η Χάβρη επιλέχτηκε λόγω της ατμόσφαιρας και της μουσικής της.
- Κάποιοι χαρακτήρες πήραν το όνομα τους από εικονικές φιγούρες του γαλλικού σινεμά. Πχ, η Arletty και ο Jacques Becker. Το όνομα όμως του Marcel Marx ήρθε ως έμπνευση από τον Karl Marx, ενώ ο Monet από τον ντεντέκτιβ Porfiry Petrovich του Έγκλημα και Τιμωρία του Fyodor Dostoevsky.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 3/10/2014
Πάντα αξιόλογος ο φινλανδός Άκι Καουρισμάκι, ο σημαντικότερος σκηνοθέτης που γεννήθηκε ποτέ στη σκανδιναβική χώρα, αλλά και τρομακτικά ιδιοσυγκρασιακός για να τον δεχτεί το σύνολο του κοινού. Η ταινία του περιπλέκει έναν ιστό από κοινωνικά ζητήματα και παρότι τα «κουβεντιάζει» με μια χιουμοριστική χροιά, αφήνει χώρο σκέψης για μετά το φινάλε. Ίσως επειδή τον πήραν πια τα χρόνια, είναι πιο τρυφερός από ποτέ, αγαπάει τους ήρωες του, σε κάποια σημεία με τραβηγμένο τρόπο, χωρίς αυτό να τον αφήνει να τραβήξει και την κρίση του στα άκρα. Πέρα από όλα όμως μιλάμε για ταινία ύφους, χαλαρών και λίγων διαλόγων, μιας κάμερας που δύσκολα κουνιέται, και ερμηνείες ψυχρές, όπως το κλίμα της χώρας τους. Όχι από τις σπουδαιότερες ταινίες του μεγάλου σκηνοθέτη, αλλά ιδανική και χαρακτηριστική για να τον συστήσει με ένα νεότερο κοινό.
Βαθμολογία: