Η Ιζαμπέλ Γουόκερ, μια χαρακτηριστική νεαρή Καλιφορνέζα, φτάνει στην Πόλη του Φωτός για να επισκεφθεί την έγκυο αδελφή της, Ροξάν. Μια σκοτεινά ρομαντική ποιήτρια, η Ροξάν έχει απατηθεί από τον άπιστο σύζυγό της, Σαρλ-Ενρί, και όλα δείχνουν ότι οδεύουν προς το διαζύγιο. Στο μεταξύ, η Ιζαμπέλ ερωτεύεται έναν παντρεμένο γάλλο διπλωμάτη, ο οποίος τυχαίνει να είναι θείος του άπιστου συζύγου της Ρόξι. Καθώς το σκάνδαλο παίρνει διαστάσεις, ο αμερικανικός ιδεαλισμός και το αδάμαστο πνεύμα των αδελφών Γουόκερ ξεκινάει πόλεμο στον επίμονο ρασιοναλισμό της οικογένειας Περσάν και εμπλέκει μια σειρά εκκεντρικών και ιδιαίτερων προσώπων.

Σκηνοθεσία:

James Ivory

Κύριοι Ρόλοι:

Kate Hudson … Isabel Walker

Naomi Watts … Roxeanne de Persand

Leslie Caron … Suzanne de Persand

Stockard Channing … Margeeve Walker

Glenn Close … Olivia Pace

Thierry Lhermitte … Edgar Cosset

Melvil Poupaud … Charles-Henri de Persand

Stephen Fry … Piers Janely

Matthew Modine … Tellman

Bebe Neuwirth … Julia Manchevering

Sam Waterston … Chester Walker

Marie-Christine Adam … Amelie Cosset

Thomas Lennon … Roger Walker

Jean-Marc Barr … Bertram

Romain Duris … Yves

Catherine Samie … Κα Florian

Rona Hartner … Magda Tellman

Nathalie Richard … Charlotte de Persand

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Ruth Prawer Jhabvala, James Ivory

Παραγωγή: Ismail Merchant, Michael Schiffer

Μουσική: Richard Robbins

Φωτογραφία: Pierre Lhomme

Μοντάζ: John David Allen

Σκηνικά: Frederic Benard

Κοστούμια: Carol Ramsey

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Le Divorce
  • Ελληνικός Τίτλος: Le Divorce
  • Εναλλακτικός Τίτλος: The Divorce
  • Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Το Διαζύγιο [φεστιβάλ]

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Le Divorce της Diane Johnson.

Παραλειπόμενα

  • Αρχικά ήταν να πρωταγωνιστούν η Winona Ryder με τη Natalie Portman.
  • Ο James Ivory είχε από το 1989 να κάνει ταινία χωρίς σκηνικά εποχής.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Patrick Bruel και Johnny Hallyday ανοίγουν ηχητικά την ταινία διασκευάζοντας το Qu’est-ce qu’on Attend Pour Etre Heureux του Paul Misraki. Στο κλείσιμο, κάτι αντίστοιχο κάνει η Jane Birkin με το L’ Anamour του Serge Gainsbourg.

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 1/8/2010

Βασίζεται σε μπεστ-σέλερ της Νταϊάν Τζόνσον, μιας συγγραφέως που ειδικεύεται, με χιουμοριστική διάθεση, στις κόντρες μεταξύ Αμερικανών και Ευρωπαίων όσον αφορά τα ήθη κι έθιμα. Περί αυτού πρόκειται και εδώ. Ότι κάνει τους Αμερικανούς να αναστατωθούν πάνω σε ζητήματα γάμου, μοιχείας και διαζυγίου, γίνεται μανιέρα ύφους για τους Γάλλους ή στυλ. Ένας σύζυγος να προτείνει στη γυναίκα του να γίνει… ερωμένη του;

Τέλος πάντων, ο Άιβορι όσο μάστορας είναι σε ταινίες εποχής, τόσο έξω από τα νερά του βρίσκεται όταν καταπιάνεται με σύγχρονες ιστορίες. Το φιλμ είναι σε σημεία χαριτωμένο, αλλά δεν μπορούν να συμμαζευτούν τόσοι χαρακτήρες μέσα σε τόσο πολύ στόρι και με τόσα υποκεφάλαια. Κερδίζουν τα σοφιστικέ στιγμιότυπα, όχι το σύνολο.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

22 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *