
Ο καθηγητής Σου Σομίγια έχει αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή του στις σπουδές, αφήνοντας στην κόρη του, Νορίκο, τη φροντίδα του σπιτιού και του ίδιου. Μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποιεί την πραγματικότητα και τα καθήκοντά του ως πατέρας, και προσπαθεί να πείσει την αφοσιωμένη Νορίκο να εγκαταλείψει την πατρική εστία και να δημιουργήσει τη δική της οικογένεια.
Σκηνοθεσία:
Yasujiro Ozu
Κύριοι Ρόλοι:
Setsuko Hara … Noriko Somiya
Chishu Ryu … Shukichi Somiya
Yumeji Tsukioka … Aya Kitagawa
Haruko Sugimura … Masa Taguchi
Kuniko Miyake … Akiko Miwa
Masao Mishima … Jo Onodera
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Kogo Noda, Yasujiro Ozu
Παραγωγή: Takeshi Yamamoto
Μουσική: Senji Ito
Φωτογραφία: Yuharu Atsuta
Μοντάζ: Yoshiyasu Hamamura
Σκηνικά: Tatsuo Hamada
Κοστούμια: Bunjiro Suzuki
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Banshun
- Ελληνικός Τίτλος: Καθυστερημένη Άνοιξη
- Διεθνής Τίτλος: Late Spring
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Πρώιμο Καλοκαίρι (1951)
- Ταξίδι στο Τόκιο (1953)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Father and Daughter του Kazuo Hirotsu.
Παραλειπόμενα
- Εδώ ανοίγει η Τριλογία της Νορίκο, που θα συνεχιστεί με το Πρώιμο Καλοκαίρι (1951) και το Ταξίδι στο Τόκιο (1953). Σε αυτές τις ταινίες επίκεντρο είναι μια ηρωίδα με το όνομα Νορίκο, χωρίς όμως αυτές οι τρεις να συνδέονται μεταξύ τους.
- Θεωρείται η ταινία που ξεκινάει μια πλέον παραγωγική περίοδο για τον Yasujiro Ozu, και στην οποία εξερευνά την κοινωνία της χώρας του στη μεταπολεμική περίοδο. Κυρίως χαρακτηρίζεται από την απλότητα του, αλλά και τα στατικά του πλάνα.
- Το σενάριο συνάντησε προβλήματα με την αμερικανική λογοκρισία, που ήταν ισχυρή στην Ιαπωνία μια και ήταν χώρα υπό κατοχή, κυρίως για το γεγονός του γάμου μετά προξενιού. Αυτό το έθιμο θεωρούνταν από τους Αμερικανούς φεουδαρχικό, μια και μείωνε την έννοια της προσωπικότητας. Εξαλείφθηκαν επίσης αναφορές σε λατρεία προγόνων, και οτιδήποτε αφορούσε βομβαρδισμούς από τον πρόσφατο πόλεμο. Κι ενώ οι απαιτήσεις της λογοκρισίας έφτασαν ακόμα και σε παραλογισμούς, ο Ozu κατάφερε να υπερβεί τα εμπόδια και να ολοκληρώσει το φιλμ του.
- Μια μακρά σειρά ιαπωνικών ταινιών επηρεάστηκαν άμεσα από το συγκεκριμένο φιλμ. Υπήρξε ακόμα και δείγμα παρωδίας του. Αλλά κι έμμεσα το 35 Rhums (35 Σφηνάκια Ρούμι) του 2008 από την Claire Denis είναι ένας φόρος τιμής σε αυτό.