Μεγαλωμένος σε μια προβληματική γειτονιά, ο επαναστάτης έφηβος Κλοτέρ ερωτεύεται τη συμμαθήτριά του, Ζακί, γοητευμένος από το ατρόμητο πνεύμα και την οξυδέρκειά της. Καθώς ο δυνατός πρώτος έρωτας ανθίζει ανάμεσα στους δυο τους, η ανεξέλεγκτη βία των συμμοριών τον παρασύρει σε ένα πολύ πιο σκοτεινό μονοπάτι και τελικά καταστρέφει όλα όσα έχουν χτίσει, όταν κατηγορείται για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε. Μετά από πολλά χρόνια χώρια, ζώντας διαμετρικά διαφορετικές ζωές, οι ερωτευμένοι εραστές ανακαλύπτουν ότι κάθε μονοπάτι που πήραν τους οδηγεί ξανά κοντά, αλλά θα θριαμβεύσει η αγάπη έναντι στην αναζήτηση του Κλοτέρ για εκδίκηση;

Σκηνοθεσία:

Gilles Lellouche

Κύριοι Ρόλοι:

Adele Exarchopoulos … Jackie

Francois Civil … Clotaire

Mallory Wanecque … Jackie (15 ετών)

Malik Frikah … Clotaire (17 ετών)

Alain Chabat … ο πατέρας της Jackie

Benoit Poelvoorde … ‘La Brosse’

Vincent Lacoste … Jeffrey

Jean-Pascal Zadi … Lionel

Elodie Bouchez … η μητέρα του Clotaire

Karim Leklou … ο πατέρας του Clotaire

Raphael Quenard … Kiki

Anthony Bajon … Tony

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Gilles Lellouche, Audrey Diwan, Julien Lambroschini, Ahmed Hamidi

Παραγωγή: Alain Attal, Hugo Selignac

Μουσική: Jon Brion

Φωτογραφία: Laurent Tangy

Μοντάζ: Luc Jacquet

Σκηνικά: Jean-Philippe Moreaux

Κοστούμια: Isabelle Pannetier

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: L’Amour Ouf
  • Ελληνικός Τίτλος: Ραγισμένες Καρδιές
  • Διεθνής Τίτλος: Beating Hearts

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Jackie Loves Johnser OK? του Neville Thompson.

Κύριες Διακρίσεις

  • Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών.
  • Βραβείο δεύτερου αντρικού ρόλου (Alain Chabat) στα Cesar. Υποψήφιο για σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Francois Civil), πρώτο γυναικείο ρόλο (Adele Exarchopoulos), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Elodie Bouchez), ελπιδοφόρο ηθοποιό (Malik Frikah), ελπιδοφόρα ηθοποιό (Mallory Wanecque), μουσική, φωτογραφία, μοντάζ, σκηνικά, κοστούμια και ήχο.

Παραλειπόμενα

  • Επιστροφή του -κυρίως ηθοποιού- Gilles Lellouche στη σκηνοθεσία μετά από 6 χρόνια.
  • Το φιλμ βασίζεται σε ιρλανδικό μυθιστόρημα του 1997. Το βιβλίο βρέθηκε στα χέρια του σκηνοθέτη από τον Benoit Poelvoorde, που του πρότεινε να το διαβάσει και να το διασκευάσει.
  • Με κόστος 32 εκατομμύρια ευρώ, έγινε η μεγαλύτερη επένδυση του StudioCanal σε γαλλική παραγωγή. Το μπάτζετ αυτό ανέβηκε στα 35 εκ. ευρώ, με τη συνδρομή βελγικών εταιριών.
  • Ο Lellouche κατονόμασε τις επιρροές του: Martin Scorsese, Quentin Tarantino και Γουέστ Σάιντ Στόρι. Πολλοί όμως κριτικοί βρήκαν ομοιότητες με το Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Baz Luhrmann, αν και ο σκηνοθέτης δεν ανέφερε το συγκεκριμένο φιλμ στις πηγές έμπνευσης του.
  • Με την ολοκλήρωση του σταδίου του μοντάζ, ο σκηνοθέτης είχε δηλώσει επανειλημμένα πως η διάρκεια θα ήταν τουλάχιστον τριών ωρών. Παρόλα αυτά, το τελικό φιλμ είναι ένα τέταρτο κάτω από τις τρεις ώρες.
  • Οι κριτικές του στο φεστιβάλ Κανών ήταν τόσο αποκαρδιωτικές, που αρκετοί αναρωτήθηκαν το γιατί επιλέχτηκε στο κεντρικό διαγωνιστικό τμήμα.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Η μουσική έχει έντονη παρουσία καθ’ όλη την ταινία, όπου ακούγονται, μεταξύ άλλων, κομμάτια από The Cure, New Order, Madonna, Nas και Jay-Z. Χρησιμεύει κυρίως ως συνοδεία στον χορό, με τους (La)Horde να είναι υπεύθυνοι για τις χορογραφίες.

Κριτικός: Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 30/5/2024

Αν και παρουσιάζει ενδιαφέρον το γεγονός ότι στο φετινό πρόγραμμα των Καννών υπήρχαν αρκετές περιπτώσεις ηθοποιών που έχουν περάσει πίσω από την κάμερα σε ρόλο σκηνοθέτη (Noemi Merlant, Daniel Auteuil, Ariane Labed), καμία δεν φαντάζει τόσο περίεργη όσο η επιλογή του Beating Hearts του Giles Lellouche ως μέρος του βασικού διαγωνιστικού.

Καθαρά λαϊκό σινεμά, τόσο λαϊκό όσο οι χιλιάδες καλοκαιρινές γαλλικές κωμωδίες εσωτερικής κατανάλωσης, μα και απελπιστικά αυτάρεσκο σε εγκληματικό βαθμό, το Beating Hearts είναι μια εξοντωτική σύγχυση τρίωρης διάρκειας. Σε κάθε του πλάνο προσπαθεί να εντυπωσιάσει, αλλά με έναν παράδοξο τρόπο είναι όλα «λάθος», εκτός θέματος, δηλαδή σε μια μόνιμη απόσταση από τον εκάστοτε θεματικό πυρήνα. Με άλλα λόγια, είναι σαν να σκηνοθετεί ο διευθυντής φωτογραφίας, αν υποθέσουμε ότι δεν έχει διαβάσει το σενάριο και προσπαθεί να κάνει απλά το κέφι του. Κάθε σκηνή είναι βαρύγδουπη σε μια προσπάθεια να χτιστεί ένας larger-than-life ρομαντισμός, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν ξεκάρφωτες διάσπαρτες κωμικές πινελιές, οι ερμηνείες είναι πολύ διεκπεραιωτικές, και οι χαρακτήρες μονοδιάστατοι, μιας που το σενάριο υπακούει σε κάθε λογής κλισέ, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να δώσει στους πρωταγωνιστές του κάποια υποτυπώδη ρεαλιστική υπόσταση.

Βαθμολογία:

0 κακή | 1 μέτρια | 2 ενδιαφέρουσα | 3 καλή | 4 πολύ καλή | 5 αριστούργημα

Γκαλερι φωτογραφιων

21 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *