
Η ιστορία του Θορ Χέγερνταλ και της εξερεύνησης του το 1947, γνωστής ως Κον-Τίκι. Αιτία του ταξιδιού ήταν να αποδειχτεί η θεωρία του Χέγκερνταλ ότι οι κάτοικοι της Νότιας Αμερικής ζούσαν στην Πολυνησία πριν ο Κολόμβος πάει στην Αμερική. Για να το αποδείξει, κατασκευάζει ένα πλοίο-σχεδία, ίδιο με της εποχής εκείνης, και ταξιδεύει μαζί με πέντε άντρες από το Περού στη μακρινή Πολυνησία.
Σκηνοθεσία:
Joachim Ronning
Espen Sandberg
Κύριοι Ρόλοι:
Pal Sverre Hagen … Thor Heyerdahl
Anders Baasmo Christiansen … Herman Watzinger
Tobias Santelmann … Knut Haugland
Gustaf Skarsgard … Bengt Danielsson
Odd-Magnus Williamson … Erik Hesselberg
Jakob Oftebro … Torstein Raaby
Agnes Kittelsen … Liv Heyerdahl
Peter Wight … καθηγητής Herbert Spinden
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Petter Skavlan
Παραγωγή: Aage Aaberge, Jeremy Thomas
Μουσική: Johan Soderqvist
Φωτογραφία: Geir Hartly Andreassen
Μοντάζ: Perry Eriksen, Martin Stoltz
Σκηνικά: Karl Juliusson
Κοστούμια: Stine Gudmundsen-Holmgreen, Louize Nissen
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Kon-Tiki
Ελληνικός Τίτλος: Kon-Tiki
Άμεσοι Σύνδεσμοι
Kon-Tiki (1950)
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (Νορβηγία).
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
- Βραβείο πρώτου αντρικού ρόλου (Pal Sverre Hagen), σκηνικών και ειδικών εφέ στα Amanda, τα εθνικά βραβεία της Νορβηγίας. Υποψήφιο σε ακόμα 5 κατηγορίες, μεταξύ αυτών και καλύτερης ταινίας.
Παραλειπόμενα
- Με κόστος 15,5 εκατομμύρια δολάρια, έγινε η πιο ακριβή ταινία ποτέ στη Νορβηγία.
- Παρά τις συμβουλές για το αντίθετο, οι δύο σκηνοθέτες αποφάσισαν να γυρίσουν τις σκηνές του ωκεανού στα ανοιχτά και όχι σε πλατό, υποστιρίζοντας έπειτα ότι οι αντίξοες συνθήκες ήταν αυτές που δυνάμωσαν την ταινία.
- Ο ίδιος ο Thor Heyerdahl είχε περιγράψει την περιπέτεια του στο ομώνυμο ντοκιμαντέρ του 1950.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος
Έκδοση Κειμένου: 8/1/2013
Η νορβηγική πρόταση για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας στα 85α βραβεία είναι ένα ιστορικό δραματικό έργο που εξιστορεί την ιστορία της αποστολής Κον-Τίκι του 1947. Δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες για την υπόθεση, θα πω όμως ότι αρκεί να τη δεις απλά και μόνο για το θέμα με το οποίο ασχολείται, αφού είναι μια από εκείνες τις περιπτώσεις όπου αν δεν έβλεπες το έργο, ίσως να μην μάθαινες ποτέ για το συγκεκριμένο γεγονός.
Σε μια οπτικά στυλιζαρισμένη δραματοποίηση αληθινών γεγονότων, βλέποντας τη συγκεκριμένη ταινία ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια τεχνικά επιτυχημένη παράγωγη (δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, ούτος η άλλως, αφού είναι η πιο ακριβή νορβηγική ταινία που έγινε ποτέ) με απίστευτα όμορφη φωτογραφία. Οι καλύτερες στιγμές του «Kon-Tiki» είναι σαφέστατα εκείνες που είναι γεμάτες με ένταση. Καρχαρίες, απειλητικές καταιγίδες και ύφαλοι δίνουν το παρόν ανεβάζοντας την αδρεναλίνη στα ύψη. Οι σκηνοθέτες Joachim Ronning και Espen Sandberg κινηματογραφούν την ταινία με αρκετή αυτοπεποίθηση, καταφέρνοντας να υπερκαλύψουν το γεγονός των δύο περίπου ωρών διάρκειας και να κρατήσουν έναν σωστό ρυθμό σε ολόκληρα τα 118 λεπτά της. Και όχι μόνο αυτό, άλλα είναι κάτι περισσότερο από ικανοί στο να αποσπάσουν την προσοχή σου από τα όποια ελαττώματα και να σε βάζουν στο κλίμα αυτού του συναρπαστικού ταξιδιού. Ακόμα και έτσι, όμως, ελαττώματα υπάρχουν. Κινηματογραφικά τίποτα δεν είναι ουσιαστικά αξιόλογο ή κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Μεγάλο λάθος βρήκα δε και στο γεγονός ότι τα συναισθήματα λείπουν από την ταινία σχεδόν εξολοκλήρου και εμφανίζονται μόνο στο τέλος με τη μορφή ενός γράμματος. Ενώ, τέλος, το soundtrack μοιάζει να υπερπροσπαθεί να ενισχύσει το αίσθημα του ηρωισμού.
Σαν τελική ετυμηγορία θα έλεγα ότι είναι ένα καλοφτιαγμένο, πανέμορφο οπτικά φιλμ. Δεν αγγίζει τα όρια του κλασσικού είναι όμως μια μεγάλη ιστορία του ανθρωπινού θριάμβου, με μια σαγηνευτική αληθινή ιστορία στο επίκεντρο της που αξίζει να δείτε.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 24/5/2014
Τίκι ήταν το όνομα ενός θεού ή καλύτερα Αδάμ των Ίνκα και Τίκι είναι ο κυριότερος θεός στην Πολυνησία, οπότε ο Χέγιερνταλ είχε έναν λόγο να πιστεύει στη θεωρία του. Η ιστορία του Κον Τίκι έγινε θρύλος μέσα από το τότε γραφιστικό βιβλίο, ίσως γιατί είναι από τις τελευταίες ηρωικές αναζητήσεις-εξερευνήσεις που αφθονούσαν τον 19ο αιώνα. Και το φιλμ των συμπατριωτών τού αρχηγού της αποστολής θα μείνει ως ένα από τα ελάχιστα που, παραμερίζοντας όλα τα κόλπα των μεγάλων χολιγουντιανών παραγωγών, καταφέρνει με ένα συναρπαστικά παλιομοδίτικο τρόπο να μας βάλλει στην περιπέτεια αυτών των «τρελών». Μπορεί να μην είναι πολύ θεαματικά αυτά που συνέβησαν (με τη σύγχρονη κινηματογραφική έννοια), γίνονται όμως τέτοια, επειδή φαίνονται τόσο, μα τόσο πραγματιστικά, όπως σε ένα ντοκιμαντέρ.
Βαθμολογία: