
Η Τζένι Παντρεύεται
- Jenny's Wedding
- 2015
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αισθηματική, Δραμεντί
Η Τζένι Φάρελ δεν έχει κρύψει την ερωτική της ζωή σε κανέναν, εκτός από το στενό οικογενειακό συντηρητικό της περιβάλλον. Κι ενώ αυτό δεν έχει εμποδίσει την Τζένι από το να υπεραγαπά τους γονείς και τα αδέρφια της, δεν τους έχει όμως επιτρέψει να γνωρίζουν τα μυστικά ο ένας του άλλου. Έτσι, όταν θα τους ανακοινώσει ότι πρόκειται να παντρευτεί τη γυναίκα που η οικογένειά της πίστευε ότι ήταν απλώς η συγκάτοικός της, τα νέα θα προκαλέσουν έντονες αντιδράσεις. Τώρα, όλα τα ψέματα, οι παρεξηγήσεις και οι αντιπαλότητες του παρελθόντος θα βγουν στην επιφάνεια, καθώς η Τζένι και η οικογένειά της θα αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν κομμάτια του εαυτού τους, τα οποία αγνοούσαν για πολλά χρόνια.
Σκηνοθεσία:
Mary Agnes Donoghue
Κύριοι Ρόλοι:
Katherine Heigl … Jennifer ‘Jenny’ Farrell
Alexis Bledel … Kitty Friedman
Tom Wilkinson … Eddie Farrell
Linda Emond … Rose Farrell
Grace Gummer … Anne Farrell
Sam McMurray … Denny O’Leary
Diana Hardcastle … Ellen O’Leary
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Mary Agnes Donoghue
Παραγωγή: Mary Agnes Donoghue, Gail Levin, Michelle Manning
Μουσική: Brian Byrne
Φωτογραφία: Seamus Tierney
Μοντάζ: Eva Gardos, Nick Moore
Σκηνικά: Jennifer Dehghan
Κοστούμια: Karen Young
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Jenny’s Wedding
- Ελληνικός Τίτλος: Η Τζένι Παντρεύεται
Παραλειπόμενα
- Η σεναριογράφος Mary Agnes Donoghue είχε να σκηνοθετήσει ταινία από το 1991.
- Τα χρήματα του μπάτζετ δεν έφταναν για να ολοκληρωθεί η διαδικασία του post-production, έτσι η Donoghue απευθύνθηκε στο Indiegogo, ζητώντας από τον κόσμο 150 χιλιάδες δολάρια. Εντέλει μαζεύτηκαν 96, με τα υπόλοιπα να βγαίνουν από προβολές σε φεστιβάλ.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 6/9/2016
Παλιά καραβάνα στο σενάριο, αλλά είχε να σκηνοθετήσει από το 1991, η Μαίρη Ντόνοχιου επιλέγει τον παλιομοδίτικο τρόπο για να παρουσιάσει ένα θέμα μάλλον πιο σύγχρονο αυτού. Από τη μία, έτσι το κατευνάζει, αλλά από την άλλη του στερεί μια πιο ορθολογική παρουσίαση. Θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε και «περίεργο» φιλμ, παρ’ όλη τη φαινομενική απλότητα του. Είναι φουλ σε διαλόγους και η δομή του είναι μιας παραδοσιακής αμερικανικής κοινωνικής ταινίας. Μικρές μονάχα πινελιές χιούμορ, που όμως απομακρύνουν ακόμα πιότερο το θέμα από την κοινωνική του υφή. Μέσα σε αυτή την «ψύχραιμα ακραία» αντιμετώπιση, η Κάθριν Χιγκλ παίρνει την ευκαιρία της για μια θαυμάσια ερμηνεία, έχοντας κι ένα καλό καστ να τη βοηθάει. Σίγουρα ξεγελάει, τόσο κινηματογραφικά, όσο και νοηματικά, αλλά δεν είναι για τον κάδο.
Βαθμολογία: