Η Άκρη του Νήματος (1985)

ΣΥΝΟΨΗ

Μια πλούσια κληρονόμος από το Σαν Φρανσίσκο δολοφονείται κτηνωδώς στο παραλιακό της σπίτι. Ο σύζυγος της, Τζακ Φόρεστερ, συνθλίβεται από το έγκλημα, αλλά βρίσκεται κατηγορούμενος στο εδώλιο. Προσλαμβάνει τη δικηγόρο Τέντι Μπαρνς να τον εκπροσωπήσει, παρότι αυτή δεν έχει αναλάβει υπόθεση για πολύ καιρό. Αμέσως διακρίνεται μια χημεία ανάμεσα τους, και η Τέντι βρίσκεται να υπερασπίζεται τον άντρα που αγαπά.

Σκηνοθεσία:

Richard Marquand

Κύριοι Ρόλοι:

Glenn Close … Teddy Barnes

Jeff Bridges … Jack Forrester

Peter Coyote … Thomas Krasny

Robert Loggia … Sam Ransom

John Dehner … δικαστής Carrigan

Karen Austin … Julie Jensen

Guy Boyd … Matthew Barnes

Lance Henriksen … Frank Martin

James Karen … Andrew Hardesty

Leigh Taylor-Young … Virginia Howell

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Joe Eszterhas

Παραγωγή: Martin Ransohoff

Μουσική: John Barry

Φωτογραφία: Matthew F. Leonetti

Μοντάζ: Sean Barton, Conrad Buff IV

Σκηνικά: Gene Callahan

Κοστούμια: Ann Roth

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Jagged Edge
Ελληνικός Τίτλος: Η Άκρη του Νήματος

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου (Robert Loggia).

Παραλειπόμενα

Το σενάριο γράφονταν για την Jane Fonda, η οποία όμως αργότερα έκανε πίσω όταν αρνήθηκαν να γίνουν αλλαγές στο σενάριο, όπως εκείνη ζητούσε.
Υπάρχει ένας αστικός θρύλος που θέλει να υπάρχει κι εναλλακτικό φινάλε με άλλον δολοφόνο. Παρότι κάτι τέτοιο δεν υπήρξε ποτέ, μετά τις πρώτες αντιδράσεις στη δοκιμαστική προβολή, το φινάλε άλλαξε, αλλά απλά για να φαίνεται το πρόσωπο του δολοφόνου καλύτερα.
Η γραφομηχανή της ταινίας είναι η ίδια που χρησιμοποίησε ο Joe Eszterhas για να γράψει το σενάριο.
Ο Kevin Costner αρνήθηκε τον ρόλο του Τζακ.
Η ταινία Πειστήριο Εγκλήματος (Physical Evidence) του 1989 είχε αρχικά σχεδιαστεί ως σίκουελ, με τους Glenn Close και Robert Loggia να επαναλαμβάνουν τους ρόλους τους. Όταν όμως στην παραγωγή μπήκε ο David Puttnam, ανακλήθηκε επειδή ο βρετανός παραγωγός ήταν αντίθετος στην ιδέα των σίκουελ.
Το 2018, η Sony Pictures είχε ανακοινώσει ένα ριμέικ με τη Halle Berry.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 29/1/2016

Δεν έχουμε μια αληθινά μεγάλη ταινία, αλλά υπάρχουν σαφείς λόγοι που όσοι την είδαν στην εποχή της, τη θεωρούν μια από τις αγαπημένες του είδους για τη δεκαετία της. Βασικά, είναι αργόρυθμο για θρίλερ και δίνει αρκετή θέση στο ερωτικό κομμάτι αντί του μυστηρίου. Εκεί όμως που πάει να σε απογοητεύσει, εκεί βρίσκει τρόπους να σε κερδίσει, έως και το έξυπνο φινάλε που εντέλει αποζημιώνει. Οι κυριότεροι λόγοι είναι ερμηνευτικοί, ενώ και οι σκηνές του δικαστηρίου είναι καλογραμμένες, και μιλάμε για το ζευγάρι Τζεφ Μπρίτζες, Γκλεν Κλόουζ. Δεν δένουν απόλυτα μεταξύ τους, αλλά και οι δύο είναι καλοστεκούμενοι και καλοσχηματισμένοι ως χαρακτήρες. Δικαίως, βέβαια, ο Ρόμπερτ Λότζια ήταν αυτός που έφτασε ως την οσκαρική υποψηφιότητα, η οποία αφορούσε δεύτερο ρόλο. Αν δείτε εδώ τα υλικά που φτιάχτηκε αργότερα το Βασικό Ένστικτο, δεν είναι φυσικά κάτι τυχαίο.

Βαθμολογία: