Τα φώτα ανάβουν στο Μανχάταν. Η μυρωδιά του ζεστού καφέ αιωρείται έξω από το μετρό της 181ης λεωφόρου, όπου ένα καλειδοσκόπιο ονείρων συγκεντρώνει μια ζωηρή και πολύ δεμένη κοινότητα. Στο σταυροδρόμι όλων αυτών, βρίσκεται ο συμπαθητικός και γοητευτικός ιδιοκτήτης ενός παντοπωλείου, ο Ουσνάβι, και κάνει καθημερινή οικονομία, καθώς ελπίζει, φαντάζεται και τραγουδάει για μια καλύτερη ζωή.
Σκηνοθεσία:
Jon M. Chu
Κύριοι Ρόλοι:
Anthony Ramos … Usnavi de la Vega
Corey Hawkins … Benny
Leslie Grace … Nina Rosario
Melissa Barrera … Vanessa
Olga Merediz … γιαγιά Claudia
Daphne Rubin-Vega … Daniela
Gregory Diaz IV … Sonny de la Vega
Jimmy Smits … Kevin Rosario
Stephanie Beatriz … Carla
Dascha Polanco … Cuca
Lin-Manuel Miranda … Piraguero
Marc Anthony … Κος de la Vega
Ariana Greenblatt … Nina Rosario (νεαρή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Quiara Alegria Hudes
Παραγωγή: Anthony Bregman, Quiara Alegria Hudes, Mara Jacobs, Lin-Manuel Miranda, Scott Sanders
Μουσική: Lin-Manuel Miranda
Φωτογραφία: Alice Brooks
Μοντάζ: Myron Kerstein
Σκηνικά: Nelson Coates
Κοστούμια: Mitchell Travers
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: In the Heights
- Ελληνικός Τίτλος: Σε μια Γειτονιά της Νέας Υόρκης
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: In the Heights των Quiara Alegria Hudes, Lin-Manuel Miranda.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου αντρικού ρόλου (Anthony Ramos) σε κωμωδία/μιούζικαλ.
Παραλειπόμενα
- Το θεατρικό μιούζικαλ (ραπ-όπερα) έκανε πρεμιέρα στο Κονέκτικατ το 2005, για να βρεθεί δύο χρονιά μετά σε off-Broadway σκηνή, και το 2008 σε μεγάλη αίθουσα του Μπρόντγουεϊ. Κέρδισε τρία βραβεία Tony, μεταξύ αυτών για καλύτερο μιούζικαλ.
- Από την ορίτζιναλ παράσταση του Μπρόντγουεϊ, οι Christopher Jackson, Seth Stewart και Patrick Page κάνουν φιλικά περάσματα. Από εκείνη την παράσταση, ο μόνος πρωταγωνιστικός σύνδεσμος είναι η Olga Merediz.
- Η Universal Pictures ήθελε από το 2008 να γίνει η κινηματογραφική μεταφορά, και είχε διαθέσει στον Kenny Ortega ένα μπάτζετ 37 εκατομμυρίων δολαρίων. Η παραγωγή όμως ματαιώθηκε, μια και το στούντιο αναζητούσε για πρωταγωνιστή κάποιον διάσημο Λατίνο, και το καστ είχε μόνο άσημους ηθοποιούς. Ακολούθησε όμως η μεγάλη επιτυχία του Hamilton, και το όνομα του Lin-Manuel Miranda έγινε καυτό, με τη Warner Bros. να εξασφαλίζει τα δικαιώματα με 50 εκατομμύρια δολάρια.
- Για να γυριστεί το μουσικό νούμερο 96,000 στη δημόσια πισίνα Highbridge Pool, χρειάστηκαν δύο ημέρες και 500 κομπάρσοι. Στο ίδιο νούμερο, μια αναφορά στον Donald Trump άλλαξε σε Tiger Woods.
- Η αρχική ημερομηνία εξόδου για τον Ιούνιο του 2020 πέρασε από αρκετές αναθεωρήσεις λόγω της πανδημίας, για να καταλήξει σε παγκόσμια πρεμιέρα στο φεστιβάλ της Τριμπέκα, έναν χρόνο αργότερα. Ταυτόχρονα με την έξοδο στις αίθουσες, το HBO Max θα διαθέτει την ταινία για έναν μήνα.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Όλα τα τραγούδια ερμηνεύονται από το καστ, ενώ στα ήδη υπάρχοντα (με κάποια να έχουν κοπεί) προστέθηκε το ορίτζιναλ Home All Summer, που κλείνει το άλμπουμ.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 29/8/2021
Πώς γίνεται κάποιος να βλέπει κάτι που τον ευχαριστεί ιδιαίτερα, αλλά την ίδια ώρα να το βαριέται; Την απάντηση αυτή καλούμαστε στην ουσία να αναλύσουμε, για ένα «αριστούργημα» που φοβάμαι πως βιάστηκαν να ανακηρύξουν οι αμερικανοί κριτικοί. Δεν είναι όμως και η μοναδική φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο…
Η ειρωνεία εδώ είναι ότι από αλλού την περίμενα τη ζημιά κι από αλλού αυτή απλόχερα ήρθε. Ναι, το παραδέχομαι ανοιχτά ότι δεν περίμενα ποτέ από τον Jon M. Chu να κάνει καλύτερη ταινία από το όριο του «χαζεύεται εύκολα», μα στην προκειμένη αυτός είναι που πιστώνεται τις κυριότερες αρετές του φιλμ, ως ενορχηστρωτής ενός μιούζικαλ όπου οι νότες δένουν άψογα με την εικόνα. Όλα κι όλα, στο οπτικό-τεχνικό κομμάτι το φιλμ προσφέρει κάποια αξιολογότατα στιγμιότυπα (προσεχώς κλασική η σκηνή του ζευγαριού στο μπαλκόνι), όπως και κάποια λειτουργικά κολπάκια που ζωντανεύουν ακόμα περισσότερο, έστω και ψηφιακά, το θέαμα. Επιπροσθέτως, συγκρατεί ένα καστ που φανερώνει αδυναμίες επί του δράματος στο να μην αποβούν ποτέ ζημιογόνοι.
Δεν πάμε όμως ακόμα στην «κάτω βόλτα», και συνεχίζουμε ακάθεκτοι με τα θετικά. Τι άλλο; Η μουσική του Lin-Manuel Miranda! Ειλικρινά, δύσκολα θα την ακούσετε κι εκτός φιλμ απλά για τη μελωδία της, αλλά είναι μια μουσική που για το σύγχρονο νεανικό μιούζικαλ είναι υπερπολυτέλεια. Τα εφηβικά ακούσματα του Miranda δεν κρύβονται μεν πουθενά, αλλά ενώ ως προς αυτό δεν είναι ορίτζιναλ, επί του συνόλου η επιλογή της μελωδικής σαλάτας ειδών με το ραπ είναι κάτι που ακόμα ακούγεται ως αυθεντικό και φρέσκο. Βέβαια, αν αριστεύει όταν το μπιτ μπαίνει σε δράση, δεν μπορεί να θεωρηθεί μαέστρος στα μελωδικά του κομμάτια. Και δυστυχώς για τον ίδιον, το μόνο από τα τραγούδια που μπορεί να διαγωνιστεί για τα Όσκαρ, το Home All Summer, δεν είναι από τα δυνατά σημεία του σάουντρακ.
Φρέσκο λοιπόν επί του συνόλου, καλοδεχούμενο ηχητικά, τεχνικά στην τρίχα… αλλά, βρε παιδιά, τι σενάριο ήταν τούτο; Κουραστικό στην καλύτερη περίπτωση, ακολουθάει πατροπαράδοτες φόρμες νεανικής ταινίας που έχουν κουράσει πλέον ακόμα και τη νεολαία. Κανένα μήνυμα που δεν έχει επαναληφθεί σε τέτοιον βαθμό που να μην έχει πλέον βαρύνει τον εγκέφαλο μας, ένα κάρο λεπτομέρειες που προσθέτουν οι στίχοι και δεν έχει νόημα να συγκρατήσεις, και ένα τελικό μισάωρο που πάει να συμμαζέψει με το ζόρι το ενδιαφέρον μας, για να καταλήξει κι αυτό να δοξάζει το -αμάν πια- «happy-end»-αμερικανικό όνειρο. Το Γκριζ που ήταν εξίσου ζούφιο, ήταν τουλάχιστον ειλικρινές στις προθέσεις του, και δεν είχε «διδακτικό» τόνο όπως έχουμε εδώ. Μου αρέσει κι εμένα ο βομβαρδισμός new-age μηνυμάτων περί ατομικής ελευθερίας και ισότητας, αλλά μην τα αναγάγουμε και σε επίπεδο φιλοσοφίας. Τους τελείως αδικαιολόγητους πάνε να διορθώσουν, όχι τους φιλοσόφους…
Και πάλι όμως το τελικό πρόσημο γέρνει λοξά προς το θετικό. Μπορεί πράγματι να κουράζει σε αρκετά του σημεία όποιον δεν είναι αποκλειστικά φαν των μιούζικαλ, αλλά έχει αυτές τις όμορφες πολύχρωμες εικόνες και τις μουσικές εκρήξεις που δεν γινόταν να πάνε χαμένες. Αλλά όσοι βιάστηκαν να το τοποθετήσουν πλάι-πλάι σε κάτι Γουέστ Σάιντ Στόρι και La La Land, καλύτερα ας το ξανασκεφτούν…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
