Ποιον από τους Δυο; (2010)

ΣΥΝΟΨΗ

Όταν όλα όσα είχε μάθει χάθηκαν ξαφνικά, η Λίζα μπλέκει σε ερωτοδουλειές με τον Μάτι, ένα σπουδαίο παίκτη του μπέιζμπολ και γνωστό γυναικά. Πριν όμως αρχίσει καλά-καλά η σχέση τους, η Λίζα συναντά τον Τζορτζ, έναν businessman με στόχους, που έχει τα δικά του σοβαρά προβλήματα με τον πατέρα του, αλλά και με τον νόμο. Κάπως έτσι αρχίζει ένα ερωτικό τρίγωνο, και τη στιγμή ακριβώς που όλα δείχνουν να καταρρέουν, μάλλον δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Σκηνοθεσία:

James L. Brooks

Κύριοι Ρόλοι:

Reese Witherspoon … Lisa Jorgenson

Paul Rudd … George Madison

Owen Wilson … Matty Reynolds

Jack Nicholson … Charles Madison

Dean Norris … Tom

Kathryn Hahn … Annie

John Tormey … ο θυρωρός

Tony Shalhoub … ο ψυχίατρος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: James L. Brooks

Παραγωγή: Julie Ansell, James L. Brooks, Laurence Mark, Paula Weinstein

Μουσική: Hans Zimmer

Φωτογραφία: Janusz Kaminski

Μοντάζ: Richard Marks, Tracey Wadmore-Smith

Σκηνικά: Jeannine Oppewall

Κοστούμια: Shay Cunliffe

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: How Do You Know
Ελληνικός Τίτλος: Ποιον από τους Δυο;

Παραλειπόμενα

Ο Brooks ξεκίνησε εργασίες για αυτή την ταινία, σκοπεύοντας να μιλάει για μια νεαρή αθλήτρια.
Το άνοιγμα της ταινίας όπως και το φινάλε ξαναγυρίστηκαν.
Οι μισθοί σκηνοθέτη και των τεσσάρων σταρ έφτασαν στα 50 εκατομμύρια δολάρια, με τη Witherspoon να παίρνει τα περισσότερα (15).
Το μπάτζετ ήταν εξαιρετικά μεγάλο για μια τέτοιου είδους παραγωγή, φτάνοντας στα 120 εκατομμύρια δολάρια. Οι εισπράξεις των 48,7 έθεσαν το φιλμ ως μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές αποτυχίες.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 21/2/2011

Τον James L. Brooks τον έχω σε μεγάλη συμπάθεια, και δεν θα την αγνοήσω επειδή έκανε μια αποτυχία σαν αυτήν. Δεν είναι η πρώτη του (η τρίτη, για την ακρίβεια), αλλά ταινίες σαν το Σχέσεις Στοργής και το Κύκλωμα τις θεωρώ κορυφαίες για το είδος τους. Ούτε εδώ αλλάζει το γνωστό του ύφος, απλά το παραλλάσσει για να το φέρει στο σήμερα. Πάντα ήταν αφηγηματικά πιο μοντέρνος κι από την εποχή του, αλλά ήταν ταυτόχρονα και παραδοσιακός στον τρόπο ανάπτυξης του σεναρίου και στην επιμονή του στους διάλογους. Μήπως, όμως, γέρασε και το σινεμά τον προσπέρασε;

Η ταινία θέλει να είναι μια κομεντί που θα σε κάνει να διασκεδάσεις, αλλά δεν μπορεί να κρύψει και τις προθέσεις του δημιουργού της για κάτι καλύτερο από αυτό. Έχει τα συστατικά μιας οσκαρικής κομεντί, κι αυτό αφορά τη σοβαρότητα με την οποία υποδεικνύει το θέμα του και την ευκαιρία που χαρίζει στους ηθοποιούς του για ερμηνείες. Το σενάριο, παρότι καλογραμμένο, δεν έχει δύναμη, δεν έχει ιδιαίτερο νόημα ύπαρξης, εκτός κι αν γίνονταν μια ξέφρενη κωμωδία που εδώ δεν υπάρχει. Από την άλλη, πλην του Jack Nicholson, οι ηθοποιοί είναι καλοί, αλλά δεν είναι σε οσκαρική τροχιά. Η Reese Witherspoon, που θα μπορούσε να προσπεράσει κάτι τέτοιο, πέφτει στο επίπεδο δύο απλά συμπαθητικών κωμικών (Wilson, Rudd) με ελάχιστη δυναμική για το παραπάνω. Το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι κακό, αλλά σίγουρα είναι απογοητευτικό και δεν έχει προσφέρει, ουσιαστικά, τίποτα από όσα υπόσχονταν. Πάντως, ο Brooks δεν είναι άλογο για να τον σκοτώσουμε επειδή γέρασε…

Βαθμολογία: