Παραμονή Χριστουγέννων σε μια μικρή νορβηγική πόλη. Διαφορετικοί άνθρωποι προσπαθούν να επιστρέψουν σπίτι τους παρά το χιόνι στους δρόμους, κάτω από το πολύχρωμο Βόρειο Σέλας. Οι ζωές μιας χούφτας συγχωριανών διασταυρώνονται σε μια σειρά από διαπλεκόμενες κωμικοτραγικές ιστορίες γεμάτες τρυφερότητα κι απόγνωση, συγχώρεση κι ελπίδα, γέννηση και θάνατο.
Σκηνοθεσία:
Bent Hamer
Κύριοι Ρόλοι:
Nina Andresen Borud … Karin
Arianit Berisha … Goran
Joachim Calmeyer … Simon
Trond Fausa … Paul
Cecile Mosli … Elise
Tomas Norstrom … Kristen
Morten Ilseng Risnes … Thomas
Kyrre Haugen Sydness … Hroar
Fridtjov Saheim … Knut
Ingunn Beate Oyen … Johanne Jakobsen
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Bent Hamer
Παραγωγή: Bent Hamer
Μουσική: John Erik Kaada
Φωτογραφία: John Christian Rosenlund
Μοντάζ: Pal Gengenbach, Silje Nordseth
Σκηνικά: Eva Noren
Κοστούμια: Karen Fabritius Gram
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Hjem Til Jul
- Ελληνικός Τίτλος: Σπίτι για τα Χριστούγεννα
- Διεθνής Τίτλος: Home for Christmas
Σεναριακή Πηγή
- Σειρά διηγημάτων: Only Soft Presents Under the Tree του Levi Henriksen.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για δεύτερο αντρικό ρόλο (Trond Fausa), φωτογραφία και ήχο στα Amanda, τα εθνικά βραβεία της Νορβηγίας.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 13/12/2010
Να και μία μικρή χριστουγεννιάτικη ταινία, ευρωπαϊκής στράτευσης, που σημαίνει αυτόματα λίγο προοδευτική. Με κοινωνικό σχόλιο και πολιτισμική ουσία, αλλά παραδόξως ασυνάρτητη και με κάμποση ανοησία. Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά οχτώ ανθρώπινες ιστορίες, με επίκεντρο τη μέρα των Χριστουγέννων, περιλαμβάνει το τέχνασμα του κυρίου Hamer. Άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι που βιώνουν έρωτες και πάθη, με συζυγικά προβλήματα ή χωρίς αυτά, συναισθηματικά απωθημένα, ξενοφοβικές τάσεις, οικονομικά αδιέξοδα. Άνθρωποι που ζουν το προσωπικό τους θαύμα, την μέρα της μεγαλύτερης μαγείας του κόσμου, που διαφέρουν μεταξύ τους, που προσπαθούν να συνυπάρξουν σε μία σύγχρονη Νορβηγία. Κομμάτια του κοινωνικού μωσαϊκού της Ενωμένης Ευρώπης.
Τόσα θέματα χωράει η ταινία του Bent Hamer, σκηνοθέτη του O`Horten, κι αν χωρούσε περισσότερα, θα τα είχε συμπεριλάβει. Τι κι αν κρατούσε η κάθε ιστορία από δύο λεπτά, αυτός θα επιχειρούσε το ακατόρθωτο. Χάνει λοιπόν το μέτρο και φλυαρεί ακατάπαυστα και χωρίς κανένα απολύτως λόγο. Στριμώχνει το μελόδραμα σε πολλά από τα επιμέρους τμήματα, περιορίζει στα απαραίτητα τους διαλόγους και εκεί που πάει να σου πει κάτι με ορισμένες ιστορίες του, να σε αγγίξει, να σε συγκινήσει, να σε προβληματίσει, αμέσως σε βουτάει στην γλυκανάλατη ευκολία του ζαχαρωμένου μελό, μέσα από κάποιες άλλες. Γεγονότα που θα μπορούσαν να συμβούν οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου, γιατί απαραιτήτως να διαδραματίζονται τα Χριστούγεννα; Μήπως για να βγει πιο εύκολα το δάκρυ;
Διάχυτοι θρησκευτικοί παραλληλισμοί που μας θυμίζουν την ιστορία της Βηθλεέμ, σε μια ταινία που απηχεί την σκανδιναβική οπτική στα ανθρώπινα πεπραγμένα και διαθέτει το απαραίτητο στοιχείο για να σε κρατήσει σε εγρήγορση. Εκμεταλλεύεται αφελώς την εύκολη συγκίνηση, ψάχνει και βρίσκει υλικό μέσα στον εκβιαστικό συναισθηματισμό και τη λαϊκή επιταγή, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει και να γίνει αισθαντική. Είναι ορισμένες λεπτομέρειες στις εικόνες του Hamer που σε κάνουν να σκεφτείς πόσο κακόγουστος μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος, όταν βγει έξω από τα νερά του. Την ανθρώπινη συνύπαρξη είχε σκοπό να αποτυπώσει, το θρησκευτικό μήνυμα ήθελε να αποδώσει αλληγορικά, όμως οδηγήθηκε στην εξεζητημένη μορφή του κιτς, που πηγάζει από τις «πονηρούλες» ταινίες, φτιαγμένες κάτω από το πράσινο στολισμένο δέντρο. Εγώ πάντως θα προτιμούσα μια χαζοαμαερικάνικη χριστουγεννιάτικη οικογενειακή κομεντί.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
