Τρελή κι Ερωτευμένη… 60άρα (2015)

ΣΥΝΟΨΗ

Μετά τον θάνατο της μητέρας της, η απομονωμένη 60χρονη Ντόρις παρακολουθεί ένα σεμινάριο αυτο-βοήθειας, και ωθείται να κυνηγήσει ερωτικά έναν νεότερο συνάδελφο της στην εταιρία μοντέρνων ρούχων του Μπρούκλιν όπου εργάζεται. Καθώς βρίσκει τρόπους να προσεγγίσει τον Τζον, κάνοντας τη μοντέρνα, το αυθεντικά ρετρό της στιλ τη βάζει στο επίκεντρο των μοδάτων κύκλων, και βρίσκεται από κλαμπ σε μπαρ. Αλλά όλο αυτό τη φέρνει σε κόντρα με τις άλλες της σχέσεις και αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι αυτό που επιθυμεί, δεν είναι απαραίτητα αυτό που έχει αληθινά ανάγκη.

Σκηνοθεσία:

Michael Showalter

Κύριοι Ρόλοι:

Sally Field … Doris Miller

Max Greenfield … John Fremont

Beth Behrs … Brooklyn Henderson

Tyne Daly … Roz

Stephen Root … Todd Miller

Wendi McLendon-Covey … Cynthia Miller

Elizabeth Reaser … Δρ Edwards

Peter Gallagher … Willy Williams

Natasha Lyonne … Sally

Kumail Nanjiani … Nasir

Caroline Aaron … Val

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Laura Terruso, Michael Showalter

Παραγωγή: Kevin Mann, Riva Marker, Jordana Mollick, Daniela Taplin Lundberg

Μουσική: Brian H. Kim

Φωτογραφία: Brian Burgoyne

Μοντάζ: Robert Nassau

Σκηνικά: Melanie Jones

Κοστούμια: Rebecca Gregg

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Hello, My Name Is Doris
Ελληνικός Τίτλος: Τρελή κι Ερωτευμένη… 60άρα

Σεναριακή Πηγή

Σενάριο: Doris & the Intern της Laura Terruso.

Παραλειπόμενα

Έχει ως βάση το 9λεπτο φιλμ της Laura Terruso, Doris & The Intern (2011).

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 23/10/2016

Δεν είναι εύκολο ένας μόνος του ηθοποιός να κάνει μια αδιάφορη ταινία, ενδιαφέρουσα. Αλλά αυτό δεν ισχύει για τη Σάλι Φιλντ, η οποία παίρνει έναν ανιαρό χαρακτήρα, ίσως και κακο-χτισμένο, και παρουσιάζει μια ερμηνεία που εύκολα θα μπορούσε να φιγουράρει στα Όσκαρ. Είναι θαυμάσιο το πώς η 70άρα ηθοποιός (που εδώ ερμηνεύει μια 60άρα) δίνει απλά και μόνο με τις εκφράσεις της πολυποίκιλες διαστάσεις σε έναν χαρακτήρα τόσο απλοϊκό. Το σενάριο δεν δίνει βοήθειες, ενώ η σκηνοθετική επιμέλεια του Μάικλ Σόουγουολτερ απλά ακροβατεί ανάμεσα στο ανεξάρτητο και το αποτυχημένο mainstream, χωρίς να υπάρχει τελικός νικητής. Έτσι, περνάει με άνετο τρόπο το μήνυμα του έρωτα δίχως ηλικιακά σύνορα, μόνο και μόνο επειδή η Φιλντ έχει τον τρόπο να το αναδείξει. Δυστυχώς, λίγος δίπλα της ο Μαξ Γκρίνφιλντ, και λίγες οι βοήθειες από το υπόλοιπο καστ. Κι όμως, παρόλα αυτά, ευχάριστο.

Βαθμολογία: