Τρελή κι Ερωτευμένη… 60άρα
- Hello, My Name Is Doris
- 2015
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αισθηματική, Δραμεντί, Κομεντί
Μετά τον θάνατο της μητέρας της, η απομονωμένη 60χρονη Ντόρις παρακολουθεί ένα σεμινάριο αυτο-βοήθειας, και ωθείται να κυνηγήσει ερωτικά έναν νεότερο συνάδελφο της στην εταιρία μοντέρνων ρούχων του Μπρούκλιν όπου εργάζεται. Καθώς βρίσκει τρόπους να προσεγγίσει τον Τζον, κάνοντας τη μοντέρνα, το αυθεντικά ρετρό της στιλ τη βάζει στο επίκεντρο των μοδάτων κύκλων, και βρίσκεται από κλαμπ σε μπαρ. Αλλά όλο αυτό τη φέρνει σε κόντρα με τις άλλες της σχέσεις και αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι αυτό που επιθυμεί, δεν είναι απαραίτητα αυτό που έχει αληθινά ανάγκη.
Σκηνοθεσία:
Michael Showalter
Κύριοι Ρόλοι:
Sally Field … Doris Miller
Max Greenfield … John Fremont
Beth Behrs … Brooklyn Henderson
Tyne Daly … Roz
Stephen Root … Todd Miller
Wendi McLendon-Covey … Cynthia Miller
Elizabeth Reaser … Δρ Edwards
Peter Gallagher … Willy Williams
Natasha Lyonne … Sally
Kumail Nanjiani … Nasir
Caroline Aaron … Val
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Laura Terruso, Michael Showalter
Παραγωγή: Kevin Mann, Riva Marker, Jordana Mollick, Daniela Taplin Lundberg
Μουσική: Brian H. Kim
Φωτογραφία: Brian Burgoyne
Μοντάζ: Robert Nassau
Σκηνικά: Melanie Jones
Κοστούμια: Rebecca Gregg
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Hello, My Name Is Doris
- Ελληνικός Τίτλος: Τρελή κι Ερωτευμένη… 60άρα
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο: Doris & the Intern της Laura Terruso.
Παραλειπόμενα
- Έχει ως βάση το 9λεπτο φιλμ της Laura Terruso, Doris & The Intern (2011).
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 23/10/2016
Δεν είναι εύκολο ένας μόνος του ηθοποιός να κάνει μια αδιάφορη ταινία, ενδιαφέρουσα. Αλλά αυτό δεν ισχύει για τη Σάλι Φιλντ, η οποία παίρνει έναν ανιαρό χαρακτήρα, ίσως και κακο-χτισμένο, και παρουσιάζει μια ερμηνεία που εύκολα θα μπορούσε να φιγουράρει στα Όσκαρ. Είναι θαυμάσιο το πώς η 70άρα ηθοποιός (που εδώ ερμηνεύει μια 60άρα) δίνει απλά και μόνο με τις εκφράσεις της πολυποίκιλες διαστάσεις σε έναν χαρακτήρα τόσο απλοϊκό. Το σενάριο δεν δίνει βοήθειες, ενώ η σκηνοθετική επιμέλεια του Μάικλ Σόουγουολτερ απλά ακροβατεί ανάμεσα στο ανεξάρτητο και το αποτυχημένο mainstream, χωρίς να υπάρχει τελικός νικητής. Έτσι, περνάει με άνετο τρόπο το μήνυμα του έρωτα δίχως ηλικιακά σύνορα, μόνο και μόνο επειδή η Φιλντ έχει τον τρόπο να το αναδείξει. Δυστυχώς, λίγος δίπλα της ο Μαξ Γκρίνφιλντ, και λίγες οι βοήθειες από το υπόλοιπο καστ. Κι όμως, παρόλα αυτά, ευχάριστο.
Βαθμολογία: