Φύλακες του Γαλαξία

Κριτικός: Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 4/9/2014

Ο Τζέιμς Γκαν, το 2010 μάς χάρισε το Super, μια ταινία ελάχιστου προϋπολογισμού, μα μία από τις πιο ένοχες κινηματογραφικές απολαύσεις. Ένα super-hero movie τόσο υπερβολικό, όσο και ρεαλιστικό. Ακραία βίαιο, πολύχρωμο και τραγικά αστείο την ίδια στιγμή. Μια ταινία που φανέρωσε τη δεξιοτεχνία του Τζέιμς Γκαν στη μεταφορά των κόμικ, αλλά και το ιδιότυπο, προκλητικό, οριακά σουρεαλιστικό χιούμορ του.

Το ότι ο άνθρωπος αυτός ανέλαβε τη σκηνοθεσία και το σενάριο του Φύλακες του Γαλαξία, δεν θα μπορούσε παρά να βγει σε καλό. Δυστυχώς, όμως, η παραγωγή είναι της Marvel. Τεράστιο μπάτζετ, πολλές παρεμβάσεις, μικρότερη ελευθερία στον σκηνοθέτη. Οι προοπτικές ήταν καλές, μα κάτι θα υπήρχε να χαλάσει ελαφρώς το σύνολο.

Το Φύλακες του Γαλαξία έχει πολλά θετικά στοιχεία και είναι προ πάντων κωμωδία. Ο Τζέιμς Γκαν καταφέρνει να στήσει ένα καρτουνιστικό σύμπαν και μια παρέα κεντρικών χαρακτήρων-ηρώων που διαθέτουν μεγάλο ενδιαφέρον και πολλές προοπτικές. Φροντίζει πάντα να απαλύνει το δραματικό βάρος με έντονα κωμικά στοιχεία την κατάλληλη στιγμή. Οι περιορισμοί που έχει δεχτεί, όμως, παραμένουν εμφανείς. Μπορεί το Φύλακες του Γαλαξία ως κόμικ να απευθύνεται και στο παιδικό κοινό, όμως η PG-13 σήμανση περιορίζει τη δημιουργικότητα του Γκαν, δεν του επιτρέπει να το «τραβήξει» στα δικά του πιο αντισυμβατικά μέτρα. Έτσι, το χιούμορ υπάρχει, αλλά με ελαφρυντικά. Δεν διαποτίζει σε όλη την ταινία, όπως θα μπορούσε, ώστε σαν σύνολο να λειτουργεί αρτιότερα, μα έχει περισσότερο εφεδρικό κι ενισχυτικό ρόλο.

Κυρίως στο δεύτερο μισό της, η ταινία αρχίζει να φορτώνεται επικίνδυνα με σκηνές δράσης, με αποτέλεσμα να τραβάει, χάνοντας το ενδιαφέρον της. Το κρίμα είναι πως οι δυνατοί ήρωες, συνδυαζόμενοι με το χιούμορ του Γκαν, είχαν την προοπτική να κρατήσουν τον πήχη ψηλά μέχρι το τέλος, μα αντί αυτού, η εστίαση απομακρύνεται από αυτούς για να καταφύγει στην εφετζίδικη δράση. Έτσι, ενώ υπήρχαν τα θεμέλια για μια πραγματικά καλή ταινία, που αν ο Γκαν είχε την ελευθερία της ανεξαρτησίας, εύκολα θα κατάφερνε να τα αξιοποιήσει σωστά, το τελικό αποτέλεσμα υπονομεύεται από τη μετριοπάθεια στο χιούμορ και τους μη πλήρως καλλιεργημένους χαρακτήρες.

Από τη στιγμή όμως που, δεδομένου του σκηνοθέτη, δεν υπήρχε εξαρχής η πιθανότητα της σοβαροφάνειας, και μόνο το ότι έχουμε μια πραγματική κωμωδία με υπερήρωες, έστω κι ανάλαφρη, αποτελεί σίγουρα νίκη. Άλλωστε, το αποτέλεσμα είναι πραγματικά απολαυστικό, και αν μη τι άλλο διαθέτει στοιχεία πρωτοτυπίας στον τρόπο γραφής του και δύσκολα θα απογοητεύσει τους φαν των αντίστοιχων κόμικ.

Βαθμολογία:

Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur

Έκδοση Κειμένου: 4/9/2014

Ο James Gunn του μπι-μουβίστικου «Slither» και της σουπερηρωικής (μαύρης) κωμωδίας «Super» αναλαμβάνει την κινηματογραφική μεταφορά ενός άγνωστου κόμικ της Marvel και φαντάζει ιδανική επιλογή για το εγχείρημα. Το χιούμορ και η τρέλα του Gunn ταιριάζουν τέλεια στη marvelική συνταγή και, στο «Φύλακες του Γαλαξία», προσφέρουν πράγματι μία από τις πιο γνήσια fun στιγμές της σουπερηρωικής φιλμογραφίας της εταιρίας. Όπως πάντα βέβαια, κάπου ανάμεσα στο σκηνοθετικό όραμα και στην ταινία που θα δείτε στα μούλτιπλεξ, μεσολαβούν τα αυστηρά καλλιτεχνικά όρια των χολιγουντιανών στούντιο…

Το καλό είναι ότι, όπως είχαν υποσχεθεί, οι «Φύλακες του γαλαξία» προσφέρουν χιούμορ σε αξιοσημείωτα μεγάλες ποσότητες και μάλιστα αισθητά πιο ώριμο κι εμπνευσμένο από τα σίγουρα αστειάκια που περιμένει κανείς από τις περισσότερες ταινίες του είδους. Κι όμως, το μεγάλο ατού της νέας ταινίας της Marvel δε βρίσκεται εκεί, αλλά στην πεντάδα των βασικών χαρακτήρων της. Είναι πέντε αντιήρωες ετερόκλητοι, αλλά κινηματογραφικά εντυπωσιακά ταιριαστοί, η απολαυστική αλληλεπίδραση των οποίων διαθέτει μια ζωντάνια που με τη σειρά της εμφυσά ζωή και στην ταινία. Αναμενόμενα, το ομιλούν (με τη φωνή του Bradley Cooper) ρακούν Rocket κλέβει την παράσταση, αλλά, απροσδόκητα, εξαιρετικά ενδιαφέρων και ερμηνευτικά αποτελεσματικός αποδεικνύεται κι ο χαρακτήρας του παλαιστή Dave Bautista, του οποίου η αγριάδα συνυπάρχει με μια ξεκαρδιστική αφέλεια και μια αξιαγάπητη αγαθότητα.

Ωστόσο, κάθε φορά που δίνεται λίγος χώρος στους χαρακτήρες ή τοποθετείται σε πρώτο πλάνο το χιούμορ φαντάζει με μια ανακουφιστική ανάσα μέσα στην κουραστικά υπερφορτωμένη σε δράση, θόρυβο και εφέ υπόλοιπη διάρκεια. Γιατί, στη συνήθη συμβατική προσπάθεια για την αποφυγή οποιουδήποτε εμπορικού ρίσκου, δεδομένου του ελάχιστα γνωστού κόμικ, ακολουθείται η εμπορικά σίγουρη συνταγή της non-stop δράσης που με ευκολία μπορεί επίσης να καταστρέψει ένα φιλμ ποιοτικά (βλ. «Άνθρωπος από Ατσάλι», «Matrix Revolutions» κ.α.). Κι ίσως μεν ο James Gunn να είναι ικανός να προσδώσει την ευχάριστη φρεσκάδα του στο εγχείρημα, δεν έχει ωστόσο εμπειρία σε τόσο μεγάλες παραγωγές και δεν του είναι καθόλου εύκολο να μην πλατειάσει στο θέαμα. Παράλληλα, απαρατήρητο δεν περνάει το πόσο λίγο ασχολείται το σενάριο με τον παντελώς καρικατουρίστικο χαρακτήρα του κεντρικού κακού. Αν, τέλος, φέρουμε στο νου μας το «Star Wars», στο οποίο οι «Φύλακες» αναμφίβολα παραπέμπουν, διαπιστώνουμε πόσες ευκαιρίες για μια αληθινά αξιοπρόσεκτη sci-fi εμπειρία χάνει ο Gunn μέσα από τα χέρια του. Είναι, δυστυχώς, υπερβολικά απασχολημένος με το να χρησιμοποιήσει το 170 εκατομμυρίων budget του σε ένα υπερθέαμα ατελείωτων εκρήξεων, μαχών και ψηφιακών διαστημικών καταδιώξεων για να μας εντάξει ικανοποιητικά στο φανταστικό του σύμπαν, να μας ξεναγήσει στους μακρινούς πλανήτες του και να μας συστήσει ουσιαστικά τους εξωγήινους κατοίκους τους…

Το «Φύλακες του Γαλαξία» είναι μια μορφή ενός κατά Marvel «Star Wars», με αρκετά απολαυστικούς χαρακτήρες και χιούμορ για να προσφέρει αυθεντικό fun. Χάνει ωστόσο την ευκαιρία να αποτελέσει μια αληθινά καλή ταινία επιστημονικής φαντασίας για χάρη της συμβατικά ακατάπαυστης και κουραστικά εφετζίδικης δράσης. Ελπίζουμε ότι η τεράστια επιτυχία του στο box-office θα βοηθήσει στο να δούμε ένα αληθινά απολαυστικό σίκουελ -και επίσης πως θα δοθεί και κάποιος μεγαλύτερος ρόλος στον χαρακτήρα της post-credit σκηνής!

Βαθμολογία: