Το Ξίφος του Δράκου (2015)

ΣΥΝΟΨΗ

Στην Κίνα κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Χαν (206-220), ο διοικητής των δυτικών περιοχών, ο Χουο Αν, παγιδεύεται και γίνεται σκλάβος για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε ποτέ. Στη συνέχεια κι αφού καταφέρνει να δραπετεύσει, γνωρίζει έναν ρωμαίο στρατηγό, τον Τιβέριο, ο οποίος βρέθηκε κατά ανάγκη στην Κίνα αφού έσωσε έναν πρίγκιπα, και μαζί συνθέτουν μια αλλόκοτη συμμαχία.

Σκηνοθεσία:

Daniel Lee

Κύριοι Ρόλοι:

Jackie Chan … Huo An

John Cusack … Lucius

Adrien Brody … Tiberius

Peng Lin … Cold Moon

Mika Wang … Xiu Qing

Si Won Choi … Yin Po

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Daniel Lee

Παραγωγή: Jackie Chan, Susanna Tsang

Μουσική: Henry Lai

Φωτογραφία: Tony Cheung

Μοντάζ: Chi Wai Yau

Σκηνικά: Daniel Lee

Κοστούμια: Thomas Chong

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Tian Jiang Xiong Shi
Ελληνικός Τίτλος: Το Ξίφος του Δράκου
Διεθνής Τίτλος: Dragon Blade

Παραλειπόμενα

Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
Ο Mel Gibson είχε ακουστεί για τον ρόλο του ρωμαίου στρατηγού.
Ο Jackie Chan εξέφρασε ευγενικά τα παράπονα του για τις μαχητικές ικανότητες του John Cusack.
Το φιλμ κόστισε 65 εκατομμύρια δολάρια, ποσό ρεκόρ για κινεζική ταινία. Τα έβγαλε όμως τα λεφτά του, αφού είχε έσοδα 122,6.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 31/5/2016

Ό,τι και να πεις, οι Κινέζοι διάγουν μια περίοδο ντεφορμέ στις περιπέτειες εποχής, μετά την έκρηξη τους κατά τις αρχές του 21ου αιώνα. Αλλά δεν παύουν να το «κατέχουν» το θέμα και να ξέρουν πρωτίστως να παρουσιάζουν θέαμα και ένα ντεκόρ που να χαϊδεύει το μάτι. Το πρόβλημα που άμεσα διακρίνει κανείς στην ταινία του Ντάνιελ Λι, είναι η διαχείριση χαρακτήρων. Ο Τζάκι Τσαν δεν δείχνει να το πιστεύει, ερμηνεύοντας κάτι που για τον ίδιο ανήκει στον «αυτόματο πιλότο». Από την άλλη, ο Έντριεν Μπρόντι (αλλά δευτερευόντως και ο Τζον Κιούζακ) είναι μια παραφωνία, παρότι δείχνει να παλεύει να ταιριάξει στο αταίριαστο για αυτόν περιβάλλον. Μαζί με αυτά, ο νεαρός σκηνοθέτης μπερδεύει την τεχνική του και δείχνει σε σημεία να χάνεται. Αυτό όμως που απομένει, είναι γεμάτο ως ταινία του είδους της. Και μόνο η άψογη χορογραφία στις σκηνές δράσης αρκεί για να ικανοποιήσει έναν χαλαρό θεατή.

Βαθμολογία: