Πρόσκληση σε Γάμο (2018)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Φρανκ και η Λίντσεϊ γνωρίζονται καθοδόν για έναν γάμο στην εξοχή και αντιπαθούν αμέσως ο ένας τον άλλον. Έχουν όμως μερικά κοινά: είναι κυνικοί, μισούν και οι δύο τον γάμο και, κυρίως, τον γαμπρό που εκτός από απεχθής ετεροθαλής αδερφός του Φρανκ, είναι και πρώην αρραβωνιαστικός της Λίντσεϊ. Τα πράγματα γι’ αυτούς θα χειροτερέψουν όταν συνειδητοποιήσουν πως ο γαμπρός και η νύφη τούς έχουν «ζευγαρώσει» για το ρομαντικό σαββατοκύριακο, βάζοντάς τους μαζί σε κάθε πιθανή δραστηριότητα που προορίζεται για δύο. Αναγκασμένοι να ανεχτούν ο ένας τον άλλον για 72 ώρες, ο Φρανκ και η Λίντσεϊ θα έρθουν κοντά, σε μια αναπάντεχη «συμμαχία» κατά του έρωτα, και σύντομα θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα ακολουθήσουν τον δρόμο της λογικής ή της καρδιάς.

Σκηνοθεσία:

Victor Levin

Κύριοι Ρόλοι:

Winona Ryder … Lindsay

Keanu Reeves … Frank

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Victor Levin

Παραγωγή: Elizabeth Dell, Robert Jones

Μουσική: William Ross

Φωτογραφία: Giorgio Scali

Μοντάζ: Matt Maddox

Σκηνικά: Callie Andreadis

Κοστούμια: Justine Seymour

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Destination Wedding
Ελληνικός Τίτλος: Πρόσκληση σε Γάμο
Εναλλακτικός Τίτλος: Destination Wedding or a Narcissist Can’t Die Because Then the Entire World Would End

Παραλειπόμενα

Γυρίστηκε μέσα σε 10 ημέρες.
Η Winona Ryder κι ο Keanu Reeves έχουν τους μοναδικούς ομιλούντες ρόλους στην ταινία. Οι μόνες άλλες φωνές που ακούγονται είναι από τηλεοράσεις και εκφωνητές.
Οι δύο πρωταγωνιστές είναι προσωπικοί φίλοι από τη δεκαετία του 1980.
Ενώ κόστισε μόλις 5 εκατομμύρια δολάρια, τα κέρδη δεν ξεπέρασαν τα 2,2.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 31/3/2019

Τον γνωρίσαμε στο πιο συμπαθητικό «5 to 7», αλλά εδώ που επιβάλλονταν να έχει ένα καλό προκείμενο, ο Βίκτορ Λέβιν τα κάνει σαλάτα. Με την τεχνική που καθιέρωσε ο γνήσιος απόγονος της Νουβέλ Βαγκ, Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, το φιλμ του Λέβιν θέλει να μας κρατήσει μέσω των διαλόγων του και των ερμηνειών του. Κι ως προς το δεύτερο, ούτε ο Κιάνου Ριβς ούτε η Γουαϊνόνα Ράιντερ κρίνονται αρνητικά, ούτε καν η μεταξύ τους χημεία, ξεκολλώντας έτσι το φιλμ από το μηδέν με τη συμπάθεια που αποπνέουν. Αλλά είναι έκθετοι, τελείως έκθετοι σε ένα σενάριο που δεν τους παρέχει ούτε τα βασικά. Και μιλώντας για τα βασικά, προσπερνάμε ότι δεν υπάρχει «πνεύμα» να μας κάνει το απαραίτητο «κλικ» μέσα στις αράδες του σεναρίου, και πάμε στο ότι δεν μεταδίδεται καν ρομαντισμός, που ήταν και η όλη ουσία ύπαρξης του φιλμ. Μπορεί, δυστυχώς, εύκολα κάποιος να κουραστεί παρακολουθώντας το από ένα σημείο κι έπειτα, όσο μικρό κι αν είναι.

Βαθμολογία: