Η Γυναίκα μου, Εγώ κι ο Πειρασμός

Ο Μάικ και η Μαρίλια διάγουν έναν φλογερό έρωτα στη δυτική ακτή, παντρεύονται κι επιστρέφουν στη Νέα Υόρκη. Εκεί όμως ανακαλύπτουν πως δεν έχουν πολλά κοινά. Αυτή είναι σχεδιάστρια μόδας και οι φίλοι της είναι καλλιτέχνες. Αυτός είναι αθλητικογράφος και του αρέσει να πηγαίνει στο μποξ και στον ιππόδρομο. Από την άλλη, αγαπιούνται και θέλουν να τα καταφέρουν. Όταν ένας γκάγκστερ αναζητά τον Μάικ για κάτι στημένους αγώνες, αυτός προσποιείται πως είναι εκτός πόλης κι ο σαματάς αρχίζει.

Σκηνοθεσία:

Vincente Minnelli

Κύριοι Ρόλοι:

Gregory Peck … Mike Hagen

Lauren Bacall … Marilla Brown Hagen

Dolores Gray … Lori Shannon

Sam Levene … Ned Hammerstein

Tom Helmore … Zachary Wilde

Mickey Shaughnessy … Maxie Stultz

Jesse White … Charlie Arneg

Chuck Connors … Johnnie ‘O’

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: George Wells

Παραγωγή: Dore Schary

Μουσική: Andre Previn

Φωτογραφία: John Alton

Μοντάζ: Adrienne Fazan

Σκηνικά: E. Preston Ames, William A. Horning

Κοστούμια: Helen Rose

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Designing Woman
• Ελληνικός Τίτλος: Η Γυναίκα μου, Εγώ κι ο Πειρασμός

Κύριες Διακρίσεις

• Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου.

Παραλειπόμενα

• Αναφέρεται ότι την ιδέα για την ταινία την είχε η σχεδιάστρια μόδας Helen Rose.
• Ο πρώτος γυναικείος ρόλος γράφτηκε και προορίζονταν για την Grace Kelly, αλλά εκείνη την εποχή μόλις είχε εγκαταλείψει το σινεμά. Η Lauren Bacall που τον ανέλαβε αντιμετώπιζε την ασθένεια του συζύγου της, Humphrey Bogart, που θα επέφερε αργότερα και τον θάνατο του (4 μήνες πριν την πρεμιέρα της ταινίας). Δέχτηκε τον ρόλο ακριβώς για να αποφύγει τη βαριά κατάσταση στο σπίτι της, αλλά παρόλα αυτά δήλωσε ενθουσιασμένη για τη συμμετοχή της. Χαρακτηριστικά είπε σε σχέση με την Grace Kelly, “Εκείνη πήρε τον πρίγκιπα, εγώ πήρα τον ρόλο”.
• James Stewart και Cary Grant απέρριψαν τον ρόλο του Μάικ. Ο Grant είχε πρόβλημα με το ότι ο χαρακτήρας έπινε πολύ, ενώ ο Stewart αποχώρησε όταν έφυγε από την παραγωγή η Kelly.
• Ο Joshua Logan ήταν η πρώτη επιλογή για την καρέκλα του σκηνοθέτη.
• Η πλοκή μοιάζει αρκετά με αυτή του Η Γυναίκα της Χρονιάς (1942) του George Stevens.