Εντοπίζοντας στον εγκέφαλο των καρχαριών την ουσία που ενεργοποιεί νεκρά εγκεφαλικά κύτταρα και που θα βοηθήσει στη θεραπεία της νόσου του Αλτσχάιμερ, μια επιστήμονας πειραματίζεται με τα κήτη. Όμως, τα πειραματόζωα αποκτούν μείζονα νοημοσύνη και επιτίθενται στο προσωπικό του υποθαλάσσιου εργαστηρίου ερευνών.

Σκηνοθεσία:

Renny Harlin

Κύριοι Ρόλοι:

Saffron Burrows … Δρ Susan McAlester

Thomas Jane … Carter Blake

Samuel L. Jackson … Russell Franklin

Stellan Skarsgard … Δρ Jim Whitlock

LL Cool J … Sherman ‘Preacher’ Dudley

Jacqueline McKenzie … Janice ‘Jan’ Higgins

Michael Rapaport … Tom Scoggins

Aida Turturro … Brenda Kerns

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Duncan Kennedy, Donna Powers, Wayne Powers

Παραγωγή: Akiva Goldsman, Tony Ludwig, Don MacBain, Alan Riche

Μουσική: Trevor Rabin

Φωτογραφία: Stephen F. Windon

Μοντάζ: Derek Brechin, Dallas Puett, Frank J. Urioste

Σκηνικά: Joseph Bennett, William Sandell

Κοστούμια: Mark Bridges

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Deep Blue Sea
  • Ελληνικός Τίτλος: Βαθιά Άγρια Θάλασσα

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Παραλειπόμενα

  • Ο Duncan Kennedy εμπνεύστηκε το σενάριο έχοντας γίνει μάρτυρας της τρομακτικής επίθεσης ενός καρχαρία σε άνθρωπο, σε παραλία δίπλα στο σπίτι του.
  • Η Warner Bros. είχε στα χέρια της το σενάριο επί δύο χρόνια, δίχως να έχει επιλέξει αν ήθελε να το κάνει ταινία.
  • Τα κύρια γυρίσματα έγιναν στο Μεξικό, στα Fox Baja Studios, όπου η πλατφόρμα για την ταινία κατασκευάστηκε εκεί όπου γυρίστηκε ο Τιτανικός.
  • Παρότι κάποια πλάνα με καρχαρίες είναι αληθινά, τα περισσότερα από τα κήτη που βλέπουμε είναι είτε animatronic, είτε ψηφιακά.
  • Η σκηνή όπου η ομάδα των ηρώων προσπαθεί να επιστρέψει στον ανελκυστήρα, έχοντας αγκιστρώσει τον Δρ. Γουίτλοκ στο ελικόπτερο, είναι παράγωγο αληθινού ατυχήματος που εντέλει έμεινε στην ταινία.
  • Το φινάλε της ταινίας άλλαξε την τελευταία σκηνή, μια και το κοινό στη δοκιμαστική προβολή δεν ενέκρινε τον χαρακτήρα της Saffron Burrows ως τον κακό της ταινίας. Αυτό ανάγκασε σε επαναληπτικά γυρίσματα μίας ημέρας, όπου αυτή τη φορά έγιναν στα Universal Studios.
  • Η ταινία είχε χαρακτήρα τεστ για τον Harlin, που δεν είχε κάνει εμπορική επιτυχία από το 1993. Παρόλα αυτά, δαπανήθηκε το ποσό των 82 εκατομμυρίων δολαρίων, με το φιλμ εντέλει να πετυχαίνει κέρδη 165.
  • Οι κριτικές ήταν μέτριες, αλλά θεωρείται από τις καλύτερες ταινίες με καρχαρίες, μια και το υποείδος δεν είναι αριθμητικά μεγάλο σε όγκο.
  • Τα σίκουελ του 2018 και του 2020 ήταν direct-to-video. Πέρα από τον τίτλο, λίγα ως ελάχιστα είναι που μοιράζονται οι τρεις ταινίες μεταξύ τους.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο LL Cool J συνείσφερε με δύο τραγούδια: το Deepest Bluest (Shark’s Fin) και το Say What.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 14/6/2009

Χωρίς υπερβολή, αυτή είναι η καλύτερη ταινία του πολυδιαφημιζόμενου κάποτε Ρένι Χάρλιν, δημιουργού των «Cliffhanger», «Die Hard 2» και «Cutthroat Island». Δεν έχει κάποιο φοβερό σενάριο, ούτε στηρίζεται σε ερμηνείες. Έχει όμως καταπληκτική κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, πρωτοτυπεί πάνω σε ένα χιλιοειπωμένο θέμα και πετυχαίνει πολλά στον τομέα του σασπένς. Τα ειδικά εφέ δεν είναι τα ανώτερα, αλλά οι καρχαρίες «σπαρταράνε». Ως νοσταλγικό τρικ, το σενάριο σκοτώνει τους τρεις καρχαρίες όπως ακριβώς είχαν σκοτωθεί στα τρία πρώτα «Σαγόνια του Καρχαρία» και μάλιστα με την ίδια σειρά. Δεν είχε κάποια σπουδαία επιτυχία, πιο πολύ σε ακριβή b-movie έτσι κι αλλιώς παραπέμπει, και για αυτό δεν είχαμε κάποιο σίκουελ. Όμως, είναι μια πολύ καλή πρόταση για διασκέδαση με αρκετό από θρίλερ.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

16 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *