Ο Χάρι είναι ένας πετυχημένος συγγραφέας με πλούσια και ταραχώδη ερωτική ζωή, που διακατέχεται από διαφόρων ειδών ψυχώσεις, νευρώσεις, εμμονές. Στην ουσία, είναι ένας νάρκισσος που αυτοοικτίρεται, μισεί τον εβραίο εαυτό του, φοβάται τον θάνατο και αντλεί μια μαζοχιστική ηδονή κάθε φορά που βυθίζεται σε έναν κυκεώνα προσωπικών υπαρξιακών σκέψεων. O Κος Χάρι Μπλοκ, λοιπόν, «χρησιμοποιεί» τους ανθρώπους και εν συνεχεία χάρη στο συγγραφικό του τάλαντο αποτυπώνει στα γραπτά του τον τρόπο που τους χρησιμοποίησε. Η πραγματικότητα βέβαια είναι ελαφρώς παραλλαγμένη στο βιβλίο του. Το συγκεκριμένο γεγονός προκαλεί την οργή των πρώην συντρόφων του και των δικών του ανθρώπων.

Σκηνοθεσία:

Woody Allen

Κύριοι Ρόλοι:

Woody Allen … Harry Block

Richard Benjamin … Ken

Kirstie Alley … Joan

Billy Crystal … Larry

Judy Davis … Lucy

Bob Balaban … Richard

Elisabeth Shue … Fay Sexton

Tobey Maguire … Harvey Stern

Robin Williams … Mel

Paul Giamatti … καθηγητής Abbott

Stanley Tucci … Paul Epstein

Julia Louis-Dreyfus … Leslie

Mariel Hemingway … Beth Kramer

Hazelle Goodman … Cookie Williams

Eric Bogosian … Burt

Demi Moore … Helen

Caroline Aaron … Doris

Eric Lloyd … Hilliard Block

Amy Irving … Jane

Jennifer Garner … η γυναίκα στο ασανσέρ

Philip Bosco … καθηγητής Clark

Gene Saks … Κος Block

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Woody Allen

Παραγωγή: Jean Doumanian

Φωτογραφία: Carlo Di Palma

Μοντάζ: Susan E. Morse

Σκηνικά: Santo Loquasto

Κοστούμια: Suzy Benzinger

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Deconstructing Harry
  • Ελληνικός Τίτλος: Διαλύοντας τον Χάρι

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ αυθεντικού σεναρίου.

Παραλειπόμενα

  • Ο Albert Brooks δέχτηκε ένα γράμμα που του πρόσφερε έναν από τους πολλούς ρόλους του Χάρι στην ταινία. Δεν αποδέχτηκε όμως, δηλώνοντας ότι θα προτιμούσε να το ζητήσει κατ’ ιδίαν. Και οι Robert De Niro, Dustin Hoffman, Dennis Hopper και Jack Nicholson ήταν υποψήφιοι για τον Χάρι.
  • Δεν θεωρείται επίσημο, αλλά πολλοί επισήμαναν ότι το όνομα Harry Block είναι αναφορά στον Antonius Block της Έβδομης Σφραγίδας.
  • Ντεμπούτο στο σινεμά για την Jennifer Garner.
  • Αρχικά, ο σκηνοθέτης σκέφτονταν τον Elliott Gould στον κεντρικό ρόλο, κι όχι τον εαυτό του.
  • Η ταινία άνοιξε το φεστιβάλ της Βενετίας, αλλά εκτός συναγωνισμού.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 10/7/2015

Αυτή είναι μια περίεργη περίοδος για τον Γούντι Άλεν, στην οποία η προσωπική του ζωή θα μπορούσε να μπλοκάρει τη δημιουργικότητα του, όπως συμβαίνει με τον ήρωα της ταινίας του αυτής, τον οποίο ερμηνεύει ο ίδιος. Μία από πλέον ιδιωτικές του στιγμές, μια ταινία με ελαφρύ κωμικό περιτύλιγμα, αλλά ψυχολογικό βάθος που χρίζει πράγματι θεραπείας! Πέρα από τα προσωπικά του βιώματα ως άνθρωπος, ο Άλεν περιπλέκει και τα φαντάσματα των παλιών δημιουργών που έχουν επηρεάσει την καριέρα του: Μπέργκαν (άμεση αναφορά στις Άγριες Φράουλες), Γκοντάρ, Φελίνι (Οκτώμισι), Μπουνιουέλ, αλλά και του ίδιου του του εαυτού (Ζωντανές Αναμνήσεις, μια ιδιαίτερη για τον ίδιο στιγμή). Μια σινεφίλ έξαρση, που όμως δεν στερεί από τον θεατή το χιούμορ, κυνικό και πηγαίο, ούτε ως ηθοποιός ο Άλεν δεν αφήνει τους δεύτερους χαρακτήρες μετέωρους, στους οποίους παρελαύνει ο ένας διάσημος μετά τον άλλον. Απολαυστικό για τους φίλους του αγαπημένου μας νευρωτικού δημιουργού, χωρίς βέβαια να αποκλείει και το υπόλοιπο κοινό.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

11 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *