Colossal
- Colossal
- 2016
- Καναδάς
- Αγγλικά, Κορεατικά
- Δραμεντί, Επιστημονικής Φαντασίας, Μαύρη Κωμωδία, Τέρατα
- 06 Απριλίου 2017
Η Γκλόρια είναι πρώτη στα πάρτι, πίνει κατά κόρον και δεν σκέφτεται ποτέ συνέπειες. Μέχρι που ο φίλος της δεν αντέχει πια τη συμπεριφορά της και την πετάει έξω. Άνεργη και δίχως στέγη, η Γκλόρια επιστρέφει στην πόλη που γεννήθηκε και αναθερμαίνει την παιδική της φιλία με τον Όσκαρ, ο οποίος τώρα διευθύνει το μπαρ του πατέρα του. Αλλά οι παλιές της συνήθειες δεν έχουν κοπεί και το ποτό έρχεται ξανά στο προσκήνιο. Και τότε είναι που στην τηλεόραση εμφανίζεται το μεγάλο νέο, που αφορά ένα τεράστιο τέρας που έχει πανικοβάλει τη Σεούλ. Μα η Γκλόρια αισθάνεται έναν ασυνήθιστο δεσμό με το τέρας και της μένει να ανακαλύψει πώς ο μικρός της κόσμος συνδέεται με κάτι που έμοιαζε ως χθες με ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Σκηνοθεσία:
Nacho Vigalondo
Κύριοι Ρόλοι:
Anne Hathaway … Gloria
Jason Sudeikis … Oscar
Dan Stevens … Tim
Austin Stowell … Joel
Tim Blake Nelson … Garth
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Nacho Vigalondo
Παραγωγή: Nicolas Chartier, Zev Foreman, Nahikari Ipina, Russell Levine, Dominic Rustam
Μουσική: Bear McCreary
Φωτογραφία: Eric Kress
Μοντάζ: Ben Baudhuin, Luke Doolan
Σκηνικά: Sue Chan
Κοστούμια: Antoinette Messam
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Colossal
- Ελληνικός Τίτλος: Colossal
Παραλειπόμενα
- Η Hathaway υπέγραψε για τη συμμετοχή της την εποχή που ακόμα δεν είχαν βρεθεί κεφάλαια να γυριστεί η ταινία. Ο Jonathan Demme ήταν που της έστειλε να δει μια κόπια του A Field in England, και απλά η σταρ αναζητούσε ένα παρόμοιο σενάριο, ώσπου της έστειλαν το Colossal.
- Η ιαπωνική εταιρία Toho έκανε μήνυση στη Voltage Pictures, επειδή σε προωθητικό υλικό της ταινίας χρησιμοποιούσε την εικόνα του Γκοτζίλα.
- Δεν έγινε χρήση καθόλου του motion-capture για το τέρας, με τα εφέ να γίνονται όλα ψηφιακά.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 7/1/2018
Να που υπάρχει κι αυτή η περίπτωση. Μια εξόφθαλμα κακή σκηνοθεσία (από τον ούτως ή άλλως πάντα αδύναμο Νάτσο Βιγκαλόντο) δεν κάνει την τεράστια ζημιά, και το φιλμ του μπορεί να τραβήξει, αλλά και να σας κρατήσει εύκολα το ενδιαφέρον. Είναι όλη αυτή η πρωτοτυπία στο στόρι, που συνδυάζει την ανεξάρτητης όψης δραμεντί με μια υψηλού προϋπολογισμού ταινία καταστροφής (και καϊτζού, μάλιστα), που ακόμα κι αν δεν το αγαπήσεις υπό τη μορφή cult, σίγουρα σε αφήνει ευχαριστημένο που έτυχε να το δεις. Από εκεί και πέρα, αν χρειαστεί να επισημάνεις κάτι αληθινά θετικό, είναι μονάχα η παρουσία της Αν Χάθαγουεϊ που φαντάζει ταιριαστή με το όλο κλίμα, ακόμα και με τους κακούς χειρισμούς του σκηνοθέτη. Βέβαια, είναι λογικό να μένεις με τον καημό που αυτή την ιδέα δεν την είχε πρώτος κάποιος δημιουργικότερος καλλιτέχνης, αφού λογικά θα είχαμε έκπληξη ολκής.
Βαθμολογία: