Ο Τζέιμς Ποπ απάχθηκε από το μαιευτήριο όταν ήταν μωρό και από την παιδική του ηλικία ως την ενηλικίωση γνώρισε ελάχιστα για τον κόσμο, πέρα από τον αρκούδο του τον Μπρίγκσμπι, έναν ήρωα παιδικού σόου, κατασκευασμένος από του απαγωγείς γονείς του. Μια ημέρα, ο Τζέιμς θα σωθεί και θα βγει στον αληθινό κόσμο, όπου θα μάθει ότι ο αρκούδος Μπρίγκσμπι δεν είναι στην πραγματικότητα αληθινός ήρωας εκπομπής. Μπερδεμένος από αυτή την εξέλιξη των γεγονότων, ο Τζέιμς θα ξεκινήσει να κάνει μια ταινία για τον αρκούδο, ώστε να δείξει στον κόσμο όλα αυτά που έχει μάθει.
Σκηνοθεσία:
Dave McCary
Κύριοι Ρόλοι:
Kyle Mooney … James Pope
Mark Hamill … Ted Mitchum
Greg Kinnear … ντετέκτιβ Vogel
Matt Walsh … Greg Pope
Michaela Watkins … Louise Pope
Ryan Simpkins … Aubrey Pope
Jorge Lendeborg Jr. … Spencer
Claire Danes … Emily
Andy Samberg … Eric
Kate Lyn Sheil … Whitney/Arielle και Nina Smiles
Jane Adams … April Mitchum
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Kevin Costello, Kyle Mooney
Στόρι: Kyle Mooney
Παραγωγή: Will Allegra, P. Jennifer Dana, Al Di, Phil Lord, Christopher Miller, Mark Roberts, Billy Rosenberg, Andy Samberg, Akiva Schaffer, Jorma Taccone
Μουσική: David Wingo
Φωτογραφία: Christian Sprenger
Μοντάζ: Jacob Craycroft
Σκηνικά: Brandon Tonner-Connolly
Κοστούμια: Sarah Mae Burton
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Τηλεόραση.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Brigsby Bear
Ελληνικός Τίτλος: Brigsby Bear
Παραλειπόμενα
- Ντεμπούτο για τον Dave McCary, μετά από 7 μικρού μήκους ταινίες.
- Η ιστορία είναι εν μέρει εμπνευσμένη από τις εμπειρίες του σκηνοθέτη με τους δύο σεναριογράφους, την περίοδο που έκαναν μαζί μικρού μήκους ταινίες, αλλά και την εμμονή του Kyle Mooney για τα παιδικά προγράμματα της δεκαετίας του 1980. Και οι τρεις ήταν συμμαθητές στο γυμνάσιο.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 23/12/2018
Αφού «ζεστάθηκε» μετά από αρκετές μικρού μήκους ταινίες, ο Ντέιβ ΜακΚάρι παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ του Sundance, δίνοντας άμεσα και το στίγμα των δημιουργικών του κατευθύνσεων. Κατεξοχήν λοιπόν ανεξάρτητο σινεμά, αλλά όχι η συνηθισμένη χαλαρή δραμεντί του συγκεκριμένου χώρου. Ο ΜακΚάρι θέλει να τραβήξει το βλέμμα με μια πολυσύνθετη όσο και παλαβή σύνθεση, πάντα όμως με τους ρυθμούς ενός χαμόγελου, κι όχι μιας ξέφρενης κωμωδίας όπως ίσως θα ήταν πιο ταιριαστό. Αλλά όλα κι όλα, το χαμόγελο είναι όλο δικό του, ίσως είναι κι αδύνατον να του το στερήσεις. Όσο όμως αντισυμβατικά φαντάζουν όλα στην αρχή του φιλμ, τόσο οροθετούνται από συμβάσεις καθώς το έργο προχωράει. Έλλειψη τόλμης ή αυτά είναι τα όρια του σκηνοθέτη; Την απάντηση φυσικά θα τη δώσει ο ίδιος, πόσο μάλλον που δείχνει έτοιμος να αναλάμβανε κάτι πιο mainstream, αφού μοιάζει το σενάριο του να κλείνει το μάτι προς εκείνη την κατεύθυνση.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
