
Black Panther: Wakanda Forever
- Black Panther: Wakanda Forever
- 2022
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ισπανικά, Γαλλικά, Αϊτινά, Κόσα, Μάγια
- Δράσης, Επιστημονικής Φαντασίας, Έπος, Περιπέτεια, Υπερήρωες
- 10 Νοεμβρίου 2022
Mετά τον θάνατο του βασιλιά Τ’Τσάλα, η βασίλισσα Ραμόντα, η Σούρι, ο Μ’Μπακού, η Οκόγιε και οι Ντόρα Μιλιάγε πολεμούν για να προστατεύσουν το έθνος τους από τις παγκόσμιες δυνάμεις. Ενώ οι κάτοικοι της Γουακάντα προσπαθούν να προχωρήσουν, οι ήρωες πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους, και με τη βοήθεια της ‘War Dog’ Νάκια και του Έβερετ Ρος να χαράξουν ένα νέο μονοπάτι για το βασίλειο της Γουακάντα.
Σκηνοθεσία:
Ryan Coogler
Κύριοι Ρόλοι:
Letitia Wright … Shuri/Black Panther
Lupita Nyong’o … Nakia
Danai Gurira … Okoye
Winston Duke … M’Baku
Angela Bassett … Ramonda
Florence Kasumba … Ayo
Martin Freeman … Everett K. Ross
Dominique Thorne … Riri Williams/Ironheart
Michaela Coel … Aneka
Tenoch Huerta … Namor
Maria Mercedes Coroy … πριγκίπισσα Fen
Isaach De Bankole … ο γηραιός της River Tribe
Danny Sapani … ο γηραιός της Border Tribe
Maria Mercedes Coroy … πριγκίπισσα Fen
Richard Schiff … αμερικανός διπλωμάτης
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ryan Coogler, Joe Robert Cole
Στόρι: Ryan Coogler
Παραγωγή: Kevin Feige, Nate Moore
Μουσική: Ludwig Goransson
Φωτογραφία: Autumn Durald Arkapaw
Μοντάζ: Kelley Dixon, Jennifer Lame, Michael P. Shawver
Σκηνικά: Hannah Beachler
Κοστούμια: Ruth E. Carter
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Black Panther: Wakanda Forever
- Ελληνικός Τίτλος: Black Panther: Wakanda Forever
Άμεσοι Σύνδεσμοι
Σεναριακή Πηγή
- Σειρά κόμικς (χαρακτήρες): Black Panther των Stan Lee, Jack Kirby.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ κοστουμιών. Υποψήφιο για δεύτερο γυναικείο ρόλο (Angela Bassett), τραγούδι (Lift Me Up), ειδικά εφέ και μακιγιάζ/κομμώσεις.
- Χρυσή Σφαίρα δεύτερου γυναικείου ρόλου (Angela Bassett). Υποψήφιο για τραγούδι (Lift Me Up).
- Υποψήφιο για Bafta δεύτερου γυναικείου ρόλου (Angela Bassett).
Παραλειπόμενα
- 30ή ταινία του Marvel Cinematic Universe, και άμεσο σίκουελ του Black Panther (2018). Μαζί είναι και η ταινία που κλείνει την Τέταρτη Φάση.
- Ο Coogler είχε γρήγορα ανανεώσει τη θέση του ως σκηνοθέτης και της συνέχειας, μια και τόσο στη Marvel όσο και στην Disney όλοι ήταν υπέρ του.
- Ιδέες για το σίκουελ έπεσαν μόλις το πρώτο μέρος βρέθηκε στις αίθουσες, με τα Marvel Studios να το επισημοποιούν κατά τα μέσα του 2019. Όλα τα σχέδια όμως άλλαξαν τον Αύγουστο του 2020, οπότε και έγινε γνωστός ο τραγικός θάνατος του Chadwick Boseman. Το στούντιο ήταν άμεσα κάθετο ως προς το ότι κανείς ηθοποιός δεν θα αντικαθιστούσε τον αυθεντικό Μαύρο Πάνθηρα, αλλά και δεν θα υπήρχε κάποια ψηφιακή αποτύπωση του. Ακόμα και ο Coogler δεν γνώριζε τίποτα για την κατάσταση της υγείας του Boseman, και είχε σχεδόν ολοκληρώσει το σενάριο με εκείνον μέσα.
- Στα αρχικά στάδια, είχαν ρωτήσει τον Courtney B. Vance αν επέστρεφε το βασικό καστ κι εδώ, κι εκείνος είχε συμπεριλάβει και τον Michael B. Jordan, που ο χαρακτήρας του όμως είχε σκοτωθεί στην πρώτη ταινία. Ακολούθως, ο Feige έσπευσε να το διαψεύσει, λέγοντας ότι ο ηθοποιός έκανε απλά χιούμορ.
- Ο Daniel Kaluuya δεν μπόρεσε να επιστρέψει κι εδώ, λόγω προβλημάτων με τον προγραμματισμό του Ούτε Καν.
- Για τον Ναμόρ ακούστηκαν οι: Michael Phelps, Daniel Dae Kim, Brian Tee, Dwayne Johnson και David Boreanaz.
- Η Dominique Thorne παρουσιάζει εδώ τον χαρακτήρα της Ironheart, πριν από την αυτόνομη σειρά της στο Disney+.
- Τα γυρίσματα έγιναν στην πολιτεία της Τζόρτζια σε μια πάροδο 8 μηνών, με αρκετά όμως διαλείμματα ενδιάμεσα για διάφορες αιτίες. Τα πρόσθετα και τελικά έγιναν στο Πουέρτο Ρίκο.
- Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Κεντρικό ρόλο στην προώθηση έπαιξε το κλασικό No Woman, No Cry του Bob Marley. Βρίσκονταν και στο Black Panther: Wakanda Forever Prologue, ένα EP που κυκλοφόρησε υπό την επιμέλεια του Ludwig Goransson.
- Η Rihanna ερμηνεύει το σινγκλ της ταινίας με τίτλο Lift Me Up.
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 9/11/2022
Έχοντας διευρύνει το υπερηρωικό της σύμπαν στην τηλεόραση με έναν τεράστιο όγκο παραγωγής, οι ταινίες της Marvel παρουσιάζουν εμφανώς πλέον τα χτυπήματα που μοιραία έχουν δεχτεί τα κινηματογραφικά χαρακτηριστικά τους. Οι αυτόνομες ιστορίες επεισοδιακού χαρακτήρα πάντα ήταν ένα ακόμα κομμάτι στο “μεγάλο σχέδιο”, αλλά οποιαδήποτε ανανέωση σε μια συνταγή δεκαπέντε χρόνων δεν πρόκειται να την καταστήσει φρέσκια, πόσο μάλλον όταν η ανανέωση αυτή δεν υπάρχει καν…
Μόνο οικονομικούς λόγους μπορώ να βρω για την κυκλοφορία της ταινίας στις αίθουσες, αφού το εγχείρημα δομικά αποτελεί απλώς ένα υπερβολικά ξεχειλωμένο ειδικό επεισόδιο που λειτουργεί σαν πιλότος για επερχόμενη σειρά, κάτι το οποίο όλοι γνωρίζουν αλλά αρνούνται να το παραδεχτούν επίσημα. Η δομή του σεναρίου απομακρύνεται από κάθε αίσθηση συνοχής και δεν είναι υπερβολή να πω ότι από τα 160 λεπτά αυτού του προϊόντος μπορεί κανείς με ασφάλεια να παρακολουθήσει τυχαίες σκηνές και να μη χάσει τίποτα από το συνολικό αποτέλεσμα. Οι χαρακτήρες φροντίζουν να επαναλαμβάνουν μεταξύ τους τις βασικές πληροφορίες ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ενώ το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης GRIOT παρέχει όλο το exposition που χρειάζεται.
Η απώλεια του Chadwick Boseman εργαλειοποιείται αρκούντως μέσα στην πλοκή, με το πρώτο μισάωρο να λειτουργεί σαν μυθοπλαστικό μνημόσυνο ώστε να εξελιχθούν δραματουργικά οι χαρακτήρες της Ραμόντα (Angela Bassett) και της Σούρι (Letitia Wright). Αλλά οι παιδαριώδεις διάλογοι ακυρώνουν το εγχείρημα των σεναριογράφων και οδηγούν την Bassett σε μια αμήχανη ερμηνεία, ενώ αντίστοιχα η Wright και η Gurira χτίζουν ό,τι μπορούν αποκλειστικά χάρη στο ταλέντο τους. Ο μόνος που διασώζεται ερμηνευτικά είναι ο Tenoch Huerta, κι αυτό επειδή η προϊστορία του χαρακτήρα του Ναμόρ καταγράφεται μέσα στο ίδιο το σενάριο και του επιτρέπει να παίζει ουσιαστικά μόνος του, χωρίς να τον αφορά η αλληλεπίδραση με κανέναν άλλο χαρακτήρα ή ακόμα και η ίδια η πλοκή.
Αν ο Ryan Coogler οραματιζόταν έτσι τη δημιουργική του πορεία όταν σκηνοθετούσε το “Μια Στάση Πριν το Τέλος”, τότε ελπίζω να το ξανασκεφτεί σοβαρά. Σε αντίθεση με τις απόπειρες των Sam Raimi και Taika Waititi που έχουν και το προσωπικό στιλ αλλά και την εμπειρία δεκαετιών για να κουρδίσουν στα μέτρα τους τα κεφάλαια της σειράς που ανέλαβαν, ο Coogler επιδεικνύει μια ολοκληρωτική έλλειψη συμβολής, στο σημείο που αν το συνεργείο γύριζε μόνο του τις σκηνές με βάση τις σημειώσεις των παραγωγών δεν θα προέκυπτε αποτέλεσμα με λιγότερη ταυτότητα. Το «μαύρο σινεμά» που επικαλείται αποδεικνύεται απλώς ένα εμπορικό πρόσχημα για την προώθηση ενός καθαρά «λευκού προϊόντος» από ένα αμερικανικό χολιγουντιανό σύστημα που δεν το ενδιαφέρει πλέον ακόμα και να επιτεθεί στον εαυτό του εν είδει διεύρυνσης κοινού, όχι φυσικά λόγω ενδοσκόπησης αλλά γιατί έχει αντιληφθεί ότι ακόμα και σε κοινωνικό επίπεδο δεν έχει τίποτα να φοβάται ότι θα χάσει.
Για μια ταινία που περιέχει την παρουσίαση ενός μαγευτικού υποβρύχιου κόσμου και εννοείται πως περιλαμβάνει σκηνές μάχης με βαριά ψηφιακά εφέ, τίποτα μεγαλειώδες ή εντυπωσιακό δεν χαρακτηρίζει το θέαμα που υπόσχεται. Μια αέναη μετριοπάθεια πλήττει το “Black Panther: Wakanda Forever”, που ειρωνικά δεν το καθιστά κακή ταινία αλλά αφόρητα ανούσια. Η τυπική κατασκευή της αφαιρεί όλο το ενδεχόμενο ενδιαφέρον που υπόσχεται η ιστορία που αφηγείται, με την προσέγγιση που ακολουθείται να μην αξιοποιεί κινηματογραφικές αξίες αλλά χαρακτηριστικά σαπουνόπερας.
Βαθμολογία: