
Το διάσημο τηλεοπτικό ζευγάρι των Λουσίλ Μπολ, Ντέσι Αρνάζ απειλείται από σοκαριστικές κατηγορίες, όταν η πολύπλοκη προσωπική και επαγγελματική τους σχέση βγαίνει στο φως της δημοσιότητας. Αυτή η βδομάδα θα είναι πολύ κρίσιμη για τους δυο τους αλλά και τους συνεργάτες τους, κι ενώ το υπερπετυχημένο sitcom I Love Lucy πρέπει να βγει στον αέρα.
Σκηνοθεσία:
Aaron Sorkin
Κύριοι Ρόλοι:
Nicole Kidman … Lucille Ball
Javier Bardem … Desi Arnaz
J.K. Simmons … William Frawley
Nina Arianda … Vivian Vance
Tony Hale … Jess Oppenheimer
Alia Shawkat … Madelyn Pugh
Jake Lacy … Bob Carroll Jr.
Clark Gregg … Howards Wenke
Nelson Franklin … Joe Strickland
Christopher Denham … Donald Glass
Brian Howe … Charles Koerner
John Rubinstein … Jess Oppenheimer (στα 80’s)
Linda Lavin … Madelyn Pugh (στα 70’s)
Ronny Cox … Bob Carroll Jr. (στα 70’s)
Peter Onorati … Vittorio
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Aaron Sorkin
Παραγωγή: Desi Arnaz Jr., Lucie Arnaz, Todd Black, Jenna Block, Jason Blumenthal, Steve Tisch
Μουσική: Daniel Pemberton
Φωτογραφία: Jeff Cronenweth
Μοντάζ: Alan Baumgarten
Σκηνικά: Jon Hutman
Κοστούμια: Susan Lyall
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Being the Ricardos
- Ελληνικός Τίτλος: Είμαστε οι Ρικάρντο
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου αντρικού ρόλου (Javier Bardem), πρώτου γυναικείου ρόλου (Nicole Kidman) και δεύτερου αντρικού ρόλου (J.K. Simmons).
- Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Nicole Kidman) σε δράμα. Υποψήφιο για πρώτο αντρικό ρόλο (Javier Bardem) σε δράμα, και σενάριο.
- Υποψήφιο για Bafta σεναρίου και μουσικής.
Παραλειπόμενα
- Το 2015, το σχέδιο είχε ανακοινωθεί με την Cate Blanchett ως Λούσι, και τον Aaron Sorkin μόνο στο σενάριο. Η Blanchett αποχώρησε μόλις στις αρχές του 2021 (παρότι προηγουμένως φανέρωνε ενθουσιασμό για τον ρόλο), ενώ για τον Sorkin είχε προηγηθεί πλέον η ευχάριστη εμπειρία του Η Δίκη των 7 του Σικάγου, κι αποφάσισε επίσης να το σκηνοθετήσει.
- Τα γυρίσματα στο περίφημο ξενοδοχείο Chateau Marmont ματαιώθηκαν, όταν υπάλληλοι του κατηγόρησαν τη διεύθυνση για ρατσισμό και σεξουαλική παρενόχληση.
- Τα δύο παιδιά του ζευγαριού Lucille Ball-Desi Arnaz, η Lucie Arnaz και ο Desi Arnaz Jr., συμμετέχουν στην παραγωγή, ενώ η πρώτη χαρακτήρισε “freaking amazing” την ταινία μόλις την είδε ολοκληρωμένη. Για την Kidman συγκεκριμένα, δήλωσε πως “έγινε η καρδιά της μητέρας μου”.
- Ο δημιουργός αρχικά ήθελε από κάποιον βραζιλιάνο ηθοποιό να παίξει τον Αζνάρ, και οι φήμες ανέφεραν το όνομα του Wagner Moura. Παρόλα αυτά, οι υπεύθυνοι του κάστινγκ τού θύμισαν ότι οι Βραζιλιάνοι δεν είναι Λατίνοι, και δεν μιλούν ισπανικά. Ο Αζνάρ ήταν γεννημένος στην Κούβα.
- Η Debra Messing ξεσήκωσε τους φαν της με σκοπό να αποσπάσει τον ρόλο της Λούσι Μπολ, δίχως όμως αντίκρισμα.
- Προηγήθηκε περιορισμένη έξοδο στις αίθουσες, με την ταινία να καταλήγει γρήγορα στο Prime Video (και με ελληνικούς υπότιτλους).
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 15/1/2022
Η νέα ταινία του Άαρον Σόρκιν είναι μια ταινία για το Χόλιγουντ από το Χόλιγουντ. Ο Σόρκιν χρησιμοποιεί το συγγραφικό του ταλέντο για να μας μεταφέρει στα 1950 και να πει την ιστορία του δημοφιλούς ζεύγους Λουσίλ Μπολ και Ντέζι Αρνάζ. Αν τώρα στους περισσότερους από εσάς δεν λένε κάτι αυτά τα δύο ονόματα, είναι λογικό καθώς μιλάμε για τους πρωταγωνιστές της κωμικής σειράς I Love Lucy, τεράστια επιτυχία στην αμερικανική τηλεόραση από το 1951 έως το 1957, αλλά και πρωτοπόρα σειρά σε διάφορους τομείς, που ελάχιστα απασχολούν τον μέσο θεατή, ειδικά τον έλληνα μέσο θεατή.
Η Λουσίλ Μπολ και ο Ντέσι Αρνέζ είναι αστέρες πρώτου μεγέθους και εξήντα εκατομμύρια άνθρωποι στέκονται μπροστά στις τηλεοράσεις τους για να παρακολουθήσουν τα επεισόδια του I Love Lucy. Το ζευγάρι όμως αντιμετωπίζει προβλήματα που μπορεί να έχουν αντίκτυπο στις ζωές αλλά και τις καριέρες τους. Η Λουσίλ μπαίνει στο στόχαστρο ως κομουνίστρια, πράγμα όχι καλό τη δεκαετία του 1950, ενώ ο Ντέσι φαίνεται να μην της είναι απόλυτα πιστός, πράγμα όχι καλό γενικότερα.
Αν είσαι λίγο “μπασμένος” μέσα στην αμερικανική κουλτούρα, τότε πολύ εύκολα θα παρακολουθήσεις την ταινία και θα βρεις ενδιαφέροντα πράγματα εκεί, πέρα από τις πάρα πολύ καλές ερμηνείες των ηθοποιών. Η Κίντμαν δεν το συζητάμε ότι έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, ούτε τίθεται θέμα για την ερμηνευτική αξιοπρέπεια του Χαβιέ Μπαρντέμ ή του Τζ. Κ. Σίμμονς. Το θετικό εδώ είναι ότι συνολικά οι ηθοποιοί δουλεύουν έξοχα, ακόμα και στους δεύτερους, πιο υποστηρικτικούς ρόλους, κάτι που προφανώς χρεώνεται στον Σόρκιν.
Η ταινία σίγουρα θα αγαπηθεί από το Χόλιγουντ, οπότε εντύπωση δεν θα μας κάνει να δούμε μία, δύο ίσως και τρεις υποψηφιότητες στα Όσκαρ. Τώρα για τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς θεατές θεωρώ ότι το Being the Ricardos είναι μια ταινία που ευχάριστα την παρακολουθείς, που θα σε κρατήσει εκεί με ενδιαφέρον να δεις την εξέλιξη της ιστορίας, αλλά θα τελειώσει και θα νιώθεις ότι έχεις μαζέψει μερικές πληροφορίες γύρω από τη ζωή διάσημων ηθοποιών μιας περασμένης εποχής, θα έχεις δει πώς φτιάχνονταν μια τηλεοπτική σειρά τη δεκαετία του 1950, θα έχει δει πώς λειτουργούσε το σύστημα εκείνη την εποχή. Με λίγα λόγια , δεν είμαι σίγουρος ότι θα νιώθεις ότι είδες μια κινηματογραφική ταινία, όσο κι αν όλο αυτό που είδες -επαναλαμβάνω- είναι καλοφτιαγμένο και λειτουργεί άρτια.
Βαθμολογία: