Η Έιμι Μίτσελ βάζει την οικογένεια της πρώτη, και δεύτερη, και τρίτη. Αλλά ο μάλλον ανώριμος σύζυγος της, τα ενοχλητικότατα παιδιά της και το ηλίθιο της αφεντικό παίρνουν όλη της τη δόξα. Όταν δύο ψηλομύτες μητέρες στο σχολείο των παιδιών την οδηγούν στα άκρα, η Έιμι σπάει. Γίνεται ομάδα με δύο άλλες μητέρες «β` κατηγορίας» και αποφασίζει να απελευθερωθεί, κάτι που συνταράζει τη ζωή της, αλλά ίσως την κάνει καλύτερη μητέρα.
Σκηνοθεσία:
Jon Lucas
Scott Moore
Κύριοι Ρόλοι:
Mila Kunis … Amy Mitchell
Kristen Bell … Kiki
Kathryn Hahn … Carla Dunkler
Christina Applegate … Gwendolyn James
Jada Pinkett Smith … Stacy
Annie Mumolo … Vicky
Jay Hernandez … Jessie Harkness
Oona Laurence … Jane Mitchell
Emjay Anthony … Dylan Mitchell
David Walton … Mike Mitchell
Wanda Sykes … Δρ Elizabeth Karl
Wendell Pierce … διευθυντής Daryl Burr
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jon Lucas, Scott Moore
Παραγωγή: Bill Block, Suzanne Todd
Μουσική: Christopher Lennertz
Φωτογραφία: Jim Denault
Μοντάζ: Emma E. Hickox, James Thomas
Σκηνικά: Marcia Hinds
Κοστούμια: Julia Caston
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Bad Moms
- Ελληνικός Τίτλος: Μαμάδες με Κακή Διαγωγή
Άμεσοι Σύνδεσμοι
Παραλειπόμενα
- Scott Moore και Jon Lucas δήλωσαν πως έγραψαν το σενάριο ως φόρο τιμής στις συζύγους τους.
- Αρχικά στην παραγωγή ήταν ο Judd Apatow, και πρωταγωνίστρια η Leslie Mann.
- Η Mila Kunis ήταν έγκυος κατά τα γυρίσματα με το δεύτερο της παιδί.
- Γκεστ περάσματα έχουν το σούπερ-μόντελ Eugenia Kuzmina και η καναδή κωμικός Lilly Singh. Και η Kesha είχε όμως ένα πέρασμα, που κόπηκε στο μοντάζ για αδιευκρίνιστους λόγους.
- 183,9 εκατομμύρια δολάρια οι εισπράξεις, με κόστος 20. Αυτό “γέννησε” το σίκουελ του 2017, αλλά και διάφορα μελλοντικά σχέδια -σε μεγάλη και μικρή οθόνη- που συνιστούν ολόκληρο franchise.
- Πρώτη ταινία της STX Entertainment που κατάφερε να βγάλει πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ. Η μεσαίου βεληνεκούς χολιγουντιανή εταιρία άδραξε την ευκαιρία να πάρει τα δικαιώματα της διανομής όταν τα αποχωρίστηκε η Paramount Pictures.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 28/7/2016
Ως σεναριογράφοι, οι Jon Lucas, Scott Moore κινούνταν σε βατά ως κομεντί μονοπάτια, μέχρι που τους ήρθε η έμπνευση του Hangover. Όχι απλά τους σημάδεψε, αλλά στο σκηνοθετικό τους πρωτόλειο, το 21 & Over, υιοθέτησαν ένα στυλ ξέφρενου χιούμορ, μάλλον «ακατάλληλου» για τη νεολαία στην οποία αποκλειστικά απευθύνονταν. Όχι ότι έκαναν κάτι το πρωτόγνωρο, αλλά σόι δουλειά δεν ήταν. Με τη δεύτερη τους δουλειά, το πράγμα έδεσε, αφού ενώ δεν αφήνουν στην άκρη το βλάσφημο κι απενοχοποιημένο τους χιούμορ, το παραδίδουν σε ηλικίες που θα το εκτιμήσουν περισσότερο και χωρίς απλά την αίσθηση του «ουάου». Βέβαια, αυτό το νεανικό «ουάου» αντικαθίσταται με το «πες τα μεγάλη», μια κι ευτυχώς οι δύο δημιουργοί φροντίζουν να δώσουν ένα κάποιο νόημα ύπαρξης στο φιλμ τους. Ακόμα κι αν αφορά περιπτώσεις που γενικά έχουν λύσει τα βασικά τους προβλήματα διαβίωσης, το ενήλικο μπούλινγκ δεν είναι ανύπαρκτο, όχι φυσικά πως θα μειωθεί με την εν λόγω απλά διασκεδαστική παραγωγή…
Με τις βασικές πρωταγωνίστριες σε κεφάτη στιγμή, και με κάποια αστεία να πιάνουν για τα καλά τόπο, αυτό το κατά τα άλλα «μία από τα ίδια με μπόλικα άλλα» σενάριο βρίσκει κάποιον στόχο. Μοιάζει, μάλιστα, με μια προσπάθεια να ξαναγυριστεί ένας αρκετά μεγάλος όγκος ταινιών που μοιάζουν με τη συγκεκριμένη στα βασικά, αλλά με πιο πολύ φιλότιμο και με κάποια, έστω μεσαίας δυναμικής, ουσία. Η διάθεση διατηρείται γενικά καλή, αλλά θα σας μαρτυρήσουμε ότι το φινάλε ανήκει σε άλλη ταινία. Όσο όμως κι αν σας μουδιάσει η τελική κι άκρως συμβατική τελική ευθεία, μια ενήλικη ψυχαγωγία την έχετε ήδη κερδίσει. Διόλου κακές οι μαμάδες…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
