Σε έναν επίλεκτο δολοφόνο δίνεται το τελευταίο του συμβόλαιο: να σκοτώσει έξι ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Όμως ανακαλύπτει ότι οι στόχοι του είναι εξίσου ικανοί δολοφόνοι που τους προσέλαβαν για να τον σκοτώσουν. Η μόνη του πιθανότητα για να επιβιώσει είναι να ξεσκεπάσει τον μυστηριώδη εγκέφαλο πίσω από το φονικό σχέδιο και να σταματήσει τις δολοφονίες πριν να είναι πολύ αργά.
Σκηνοθεσία:
Camille Delamarre
Κύριοι Ρόλοι:
Henry Golding … Morgan
Daniela Melchior … Sophie
Sam Neill … Caldwell
Noomi Rapace … Falk
Jimmy Jean-Louis … επιθεωρητής Leon
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Thomas Dunn
Παραγωγή: Kieran Corrigan, Jordan Dykstra, Todd Lundbohm, Emanuele Moretti, Ellen S. Wander
Μουσική: Alexandre Azaria
Φωτογραφία: Matthew Chuang
Μοντάζ: Camille Delamarre, Mickael Dumontier
Σκηνικά: Alfonso Rastelli
Κοστούμια: Sabrina Beretta
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Assassin Club
- Ελληνικός Τίτλος: Λέσχη Δολοφόνων
Παραλειπόμενα
- Τα γυρίσματα έγιναν σε Ιταλία και Πορτογαλία.
- Στις ΗΠΑ πήρε διανομή κατευθείαν για το ίντερνετ.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 13/7/2023
Πληρωμένος εκτελεστής, πολύ καλός στη δουλειά του και εξαιρετικό παλικάρι προφανώς, αποφασίζει να αποσυρθεί και να προχωρήσει τη ζωή του με την κοπέλα του. Ο μέντορας και αφεντικό του όμως δεν τον αφήνει ακόμα. Του αναθέτει μια τελευταία δουλειά, την οποία αναγκαστικά θα δεχθεί. Πρέπει να εκτελέσει έξι “συναδέλφους” του και θα πάρει ένα εκατομμύριο για κάθε φόνο. Αναγκάζεται να δεχτεί τη δουλειά γιατί οι έξι έχουν ένα αντίστοιχο συμβόλαιο, όπου μέσα βρίσκεται και το δικό του όνομα. Φυσικά, όπως πάντα συμβαίνει, κρύβεται μια μεγαλύτερη συνωμοσία από πίσω.
Δεν καταλαβαίνω τι κάνει εδώ η τριάδα των πρωταγωνιστών. Ο Χένρι Γκόλντινγκ, η Νούμι Ραπάς και ο Σαμ Νιλ είναι αξιοπρεπέστατοι ηθοποιοί (ειδικά οι δύο τελευταίοι το έχουν αποδείξει σε βάθος χρόνου). Εδώ βάζουν τον εαυτό τους σε διαδικασία αμφισβήτησης από το κοινό που μπορεί να μην τους γνωρίζει. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Καμίλ Ντελαμάρ, ενώ δείχνει καλύτερα στοιχεία στις σκηνές δράσεις, στην καθοδήγηση των ηθοποιών του αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα δεν τα καταφέρνει. Θέλει πολλή προσπάθεια να καταφέρεις να βγάλεις τον Σαμ Νιλ αδιάφορο στην οθόνη και ο Ντελαμάρ το πετυχαίνει!
Έχουμε λοιπόν ένα b-movie με λίγο γνωστότερα ονόματα, αν και ούτε ο Γκόλντινγκ ούτε η Ραπάς είναι αυτό που λέμε αστέρια πρώτου μεγέθους. Φαίνεται αρχικά ότι θα δώσει έμφαση στη δράση, κι ενώ ξεκινάει θετικά, στην πορεία ούτε και οι σκηνές δράσεις έχουν κάτι να προσδώσουν στο θέαμα. Το σενάριο έχει μια καλή βασική ιδέα ώστε να φτιαχτεί μια δυναμική ταινία δράσης, αλλά η επιλογή του σκηνοθέτη (αρχικά) αλλά και η επιλογή των ηθοποιών (δευτερευόντως) μοιάζει λάθος. Αν για παράδειγμα στον πρωταγωνιστικό ρόλο είχαμε έναν ηθοποιό με εμπειρία στη δράση (Σκοτ Άντκινς, για παράδειγμα) και στη σκηνοθεσία έναν αντίστοιχα έμπειρο σκηνοθέτη (π.χ. Ισαάκ Φλορεντάιν, για να δέσει με τον Άντκινς), είμαι σίγουρος ότι θα είχαμε ένα αξιοπρεπέστατο b-movie δράσης.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
