Ένα μικρό, φαινομενικά αθώο κομμάτι ταινίας οδηγεί τον ειδικό ασφαλείας Τομ Γουέλς σε ένα αυξανόμενα επικίνδυνο μονοπάτι. Με τη βοήθεια του Μαξ, που γνωρίζει καλά τη ζωή στους δρόμους, ψάχνει ακούραστα μέσα σε έναν λαβύρινθο στοιχείων για να μάθει τι συνέβη σε κάποιον εντελώς άγνωστο. Καθώς το καθήκον του μετατρέπεται σε εμμονή, απομακρύνεται συνεχώς από τη γυναίκα, την οικογένειά του και τη μέχρι πρότινος απλή ζωή ενός ντετέκτιβ μιας μικρής πόλης.
Σκηνοθεσία:
Joel Schumacher
Κύριοι Ρόλοι:
Nicolas Cage … Tom Welles
Joaquin Phoenix … Max California
James Gandolfini … Eddie Poole
Peter Stormare … Dino Velvet
Anthony Heald … Daniel Longdale
Catherine Keener … Amy Welles
Norman Reedus … Warren Anderson
Chris Bauer … George Anthony Higgins/Machine
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Andrew Kevin Walker
Παραγωγή: Judy Hofflund, Gavin Polone, Joel Schumacher
Μουσική: Mychael Danna
Φωτογραφία: Robert Elswit
Μοντάζ: Mark Stevens
Σκηνικά: Gary Wissner
Κοστούμια: Mona May
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: 8MM
- Ελληνικός Τίτλος: Οκτώ Χιλιοστά
- Εναλλακτικός Τίτλος: Eight Millimeter [ανεπίσημος]
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Οκτώ Χιλιοστά 2 (2005)
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου.
Παραλειπόμενα
- Το στούντιο ζήτησε από τον σεναριογράφο Andrew Kevin Walker να κάνει μια νέα ανάγνωση του κειμένου του, ώστε να μην είναι τόσο σκοτεινό. Εκείνος όμως δεν αποδέχτηκε. Όπως αποδείχτηκε, πίσω από τη θέληση της Columbia Pictures ήταν ο ίδιος ο Joel Schumacher, που έκανε μόνος του τις αλλαγές. Ο σεναριογράφος αντέδρασε και αποχώρησε, αρνούμενος ακόμα και να δει την ταινία.
- Πρώτη επιλογή για την καρέκλα του σκηνοθέτη ήταν ο David Fincher. Υποψήφιοι ήταν και οι William Friedkin και Paul Verhoeven.
- Ο Mark Wahlberg απέρριψε τον ρόλο του Μαξ Καλιφόρνια.
- Ο Bruce Willis αρνήθηκε τον πρώτο ρόλο. Στα υπόψιν έμειναν οι: Val Kilmer, Charlie Sheen, John Travolta, Mel Gibson και Nick Nolte.
- Υποψήφιοι για τον ρόλο του Ντίνο Βέλβετ, ήταν οι Eric Roberts, Tommy Lee Jones, Charles Dance, James Woods, Willem Dafoe και Rutger Hauer.
- Η αρχική απόφαση της επιτροπής αξιολόγησης ήταν η ταινία να βγει ως NC-17 (αυστηρώς ακατάλληλη). Μετά από αρκετά νέα μοντάζ, το φιλμ πήρε το πολυπόθητο R.
- Παρά τις αρνητικές κριτικές, δύο δεκαετίες μετά ο Joel Schumacher δήλωσε πως είναι ακόμα περήφανος για την ταινία.
- Ένα σίκουελ που βγήκε το 2005 είναι χαμηλού προϋπολογισμού, και κατευθείαν για την αγορά του βίντεο.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 18/1/2009
Από τον Τζόελ Σουμάχερ περιμέναμε μια έστω προσεγμένη δουλειά, αλλά και από τον σεναριογράφο του «Seven», Άντριου Κέβιν Γουόκερ, μία γραφή γεμάτη εκπλήξεις. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου πιο κάτω, αφού ενώ υπάρχει η πρόθεση για μια καλή και δαιδαλώδη ταινία, όλα μοιάζουν να χαλάνε στο παρά πέντε. Ως νέο-νουάρ έχει την ατμόσφαιρα που πρέπει (καλή η φωτογραφία του Ρόμπερτ Έλσγουιτ), με μια δόση περισσότερου μοντερνισμού από ό,τι χρειάζεται (αυτό κάνει μεγάλη ζημιά στον τομέα του θρίλερ), και τους ήχους του Μάικλ Ντάνα που προσθέτουν. Όμως, μια η μέτρια ως αστεία εμφάνιση του Νίκολας Κέιτζ και δυο η τάση του Σουμάχερ να γίνει Έιμπελ Φεράρα στη θέση του Φεράρα, βγάζουν την παραγωγή από τα νερά της, και δημιουργούν ένα μείγμα απλού Χόλιγουντ και επιτηδευμένης κουλτούρας. Παρακολουθείτε με μια άνεση, μια και πρόκειται για καθαρή παραγωγή παρά τις «βρώμικες» επιρροές και το θέμα της, αλλά δεν μένει στη μνήμη (παρά την προσπάθεια του…), τουλάχιστον ως κάτι το αξιοπρόσεκτο.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
