
1973. Μια πνευματική αφύπνιση καταλαμβάνει την καρδιά σχεδόν κάθε παίκτη της ομάδας ράγκμπι του λυκείου Γούντλοουν. Μαζί και του προπονητή τους, Τάντι Γκέρελντς. Η αφοσίωση τους για ενότητα έρχεται σε αντίθεση με ένα σχολείο όπου κυριαρχεί ο ρατσισμός και το μίσος, κι ενώ φτάνει το μεγαλύτερο παιχνίδι στην ιστορία της πόλης του Μπέρμιχαμ, της Αλαμπάμα. Ανάμεσα στους παίκτες, δε, ξεχωρίζει για πρώτη φορά ένας αφροαμερικανός, ο Τόνι Νέιθαν.
Σκηνοθεσία:
Andrew Erwin
Jon Erwin
Κύριοι Ρόλοι:
Sean Astin … Hank Erwin
Nic Bishop … Tandy Gerelds
Caleb Castille … Tony Nathan
Sherri Shepherd … ‘Momma’ Nathan
Jon Voight … Paul ‘Bear’ Bryant
C. Thomas Howell … George ‘Shorty’ White
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jon Erwin, Quinton Peeples
Παραγωγή: Kevin Downes, Daryl C. Lefever
Μουσική: Paul Mills
Φωτογραφία: Kristopher Kimlin
Μοντάζ: Brent McCorkle
Σκηνικά: Jaymes Hinkle
Κοστούμια: Anna Redmon
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Woodlawn
- Ελληνικός Τίτλος: Αουτσάιντερ
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: Woodlawn: One Hope. One Dream. One Way. των Todd Gerelds, Mark Shlabach.
Παραλειπόμενα
- Χριστιανικών ηθών και χρηματοδότησης ταινίας, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 6/12/2016
Έχουν γίνει μάλλον ρουτίνα στους Αμερικανούς τα μεγαλόπνοα αθλητικά δράματα που βασίζονται σε αληθινή ιστορία, αλλά συνήθως, όπως κι εδώ, είναι καλοδεχούμενα. Κι αυτό, επειδή τα αδέλφια Έρβιν, που αναλαμβάνουν εδώ τη σκηνοθεσία, συνεχίζουν την παράδοση να σέβονται βαθιά τόσο το άθλημα που αγαπάνε, όσο και τις βασικές έννοιες του αθλητικού πνεύματος σε σχέση με την κοινωνία. Πόντους χάνουν ακριβώς επειδή δεν κάνουν το παραπάνω από όσα έχουμε ξαναδεί. Η κάμερα τους και το μοντάζ έχουν μεν ένα μοντέρνο ύφος, αλλά όλο το στήσιμο είναι παραδοσιακού τύπου, μαζί και με ένα στόρι που δύσκολα μιλάει σε κάποιον που δεν είναι Αμερικανός ώστε να το δει με νοσταλγία. Καλό σύσσωμο το καστ ηθοποιών, αλλά όλοι σε ένα επίπεδο υπακοής στην εικόνα, χωρίς κάποιος να προσπαθεί να κερδίζει βραβείο για την ερμηνεία του. Μην το αποφύγετε, αλλά δύσκολα θα το αγαπήσετε όπως ίσως ένας κάτοικος της άλλης πλευράς του Ατλαντικού.
Βαθμολογία: