
Πόλεμος Ναρκωτικών
- White Boy Rick
- 2018
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αστυνομική, Βιογραφία, Δραματικό Θρίλερ, Εποχής, Ιστορική
Στη δεκαετία του 1980, το Ντιτρόιτ βρίσκεται στο αποκορύφωμα της κρίσης του κρακ και του πολέμου των ναρκωτικών της Αμερικής. Ανάμεσα σε αυτά βρίσκεται ο Ρίτσαρντ Βερς, ένας εργάτης βιομηχανίας, και ο γιος του, Ρικ. Ο τελευταίος γίνεται πληροφοριοδότης της αστυνομίας και στη συνέχεια έμπορος ναρκωτικών. Μέχρι που το FBI τον εγκαταλείπει, με τη μοίρα του πλέον να είναι αβέβαιη.
Σκηνοθεσία:
Yann Demange
Κύριοι Ρόλοι:
Matthew McConaughey … Richard Wershe Sr.
Richie Merritt … Richard ‘Rick’ Wershe Jr.
Bel Powley … Dawn Wershe
Jennifer Jason Leigh … πράκτορας Alex Snyder
Brian Tyree Henry … ντετέκτιβ Mel ‘Roach’ Jackson
Rory Cochrane … πράκτορας Frank Byrd
RJ Cyler … Rudell ‘Boo’ Curry
Jonathan Majors … Johnny ‘Lil Man’ Curry
Eddie Marsan … Art Derrick
Bruce Dern … Roman ‘Ray’ Wershe
Piper Laurie … Verna Wershe
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Andy Weiss, Logan Miller, Noah Miller
Παραγωγή: Darren Aronofsky, Scott Franklin, John Lesher, Julie Yorn
Μουσική: Max Richter
Φωτογραφία: Tat Radcliffe
Μοντάζ: Chris Wyatt
Σκηνικά: Stefania Cella
Κοστούμια: Amy Westcott
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: White Boy Rick
- Ελληνικός Τίτλος: Πόλεμος Ναρκωτικών
Παραλειπόμενα
- Προηγήθηκε το 2017 το ντοκιμαντέρ White Boy του Shawn Rech, που αναφέρεται στο ίδιο ακριβώς θέμα.
- Ο Timothee Chalamet είχε περάσει από οντισιόν για τον Ρικ.
- Μετά από τα γυρίσματα ακολούθησε δοκιμαστική προβολή, και τα αποτελέσματα ήταν θετικά. Αυτό επέφερε μια αισιοδοξία και ορίστηκε το γύρισμα επιπλέον σκηνών. Παρόλα αυτά, το φιλμ στα ταμεία δεν έβγαλε ούτε το μπάτζετ του.
- Ο συγγραφέας του βιβλίου Trials of White Boy Rick, Evan Hughes, υποστήριξε, όταν το σενάριο ήταν ακόμα σε σχεδιασμό, ότι χρησιμοποίησαν υλικό από τη δουλειά του δίχως αποζημίωση ή αναφορά στο όνομα του.
- Έμελλε να είναι ο έσχατος κινηματογραφικός ρόλος για την Piper Laurie, που το 2023 έφυγε από τη ζωή.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 22/6/2019
Είναι κρίμα που ο ταλαντούχος Γιαν Ντεμάνζ δεν μπορεί να παραδώσει κάτι παραπάνω από μια ενδιαφέρουσα ταινία, στηριζόμενος υπερβολικά στην ίντριγκα του «βασίζεται σε αληθινή ιστορία». Και βλέποντας το έτσι, όντως συμπάσχεις με τον ήρωα, παραβλέπεις το ότι μπορεί να υπάρχει και μια άλλη σκοτεινή πλευρά που φανερά εδώ δεν φωτίζεται επί του χαρακτήρα του, και παρασέρνεσαι από τις πράγματι καλές ερμηνείες. Ο Ντεμάνζ όμως, κι αυτό είναι που εδώ έχει απώτερη σημασία, δεν ξεπερνά έναν πήχη καλής τηλεταινίας, αφού δεν κάθεται να σταθεί παραπάνω στις σκηνές που έχουν αληθινή σημασία, τις πιο δραματικές δηλαδή, παρασυρόμενος από ρυθμούς που εύκολα παραποιούν χαρακτήρες και καταστάσεις. Έτσι, ενώ υπάρχουν κάνα δυο σκηνές που αξίζουν κινηματογραφικά, το σύνολο είναι παραπάνω υπέρ ενός «εμπορικότροπου» κοινού από ό,τι θα έπρεπε, και χωρίς φυσικά το αποτέλεσμα να πέφτει στον κάλαθο των αχρήστων, η ευκαιρία κρίνεται χαμένη.
Βαθμολογία: