Unfriended

Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur

Έκδοση Κειμένου: 10/5/2015

Περιέργως, έχουμε ένα φιλμ που φαίνεται όχι απλώς λειτουργικότερο, αλλά και καθολικά πιο ενδιαφέρον ως εμπειρία, αν κανείς το παρακολουθήσει στον υπολογιστή του! Κι αυτό για τον απλούστατο λόγο πως σε ολόκληρη τη διάρκεια του «Unfriended», δεν βλέπουμε παρά μια οθόνη υπολογιστή. Όλη η ταινία συνίσταται από μια ομαδική συνομιλία πραγματικού χρόνου στο Skype, γυρισμένη σε μία ενιαία λήψη, με τους ηθοποιούς σε διαφορετικά δωμάτια του ίδιου σπιτιού. Το έχουμε ξαναδεί εν μέρει στο «VHS», αλλά αυτή εδώ είναι η πρώτη φορά που αξιοποιείται εξολοκλήρου ένα τόσο μοντέρνο μέσο, που απευθύνεται άμεσα και προσδιορίζει αυτομάτως μία συγκεκριμένη γενιά θεατών ως target-group. Ταυτόχρονα, συστήνει μία νέα μορφή found-footage ρεαλισμού και προσφέρει πράγματι μια ανάσα ανανέωσης στο κουρασμένο είδος. Μήπως και το όνομα της πρωταγωνίστριας Blaire λειτουργεί ως κλείσιμο ματιού στο «Blair Witch Project»;

Ομολογουμένως, το φιλμ ουδόλως δεν ξεφεύγει από τη λογική ενός φτηνού found-footage θρίλερ του σωρού. Μία απ` τα ίδια το σενάριο, μεταφυσική οντότητα τρομοκρατεί -ηλεκτρονικά!- παρέα εφήβων, οι σχέσεις μεταξύ αυτών δοκιμάζονται από τα ένοχα μυστικά τους, μα οι χαρακτήρες παραμένουν αβαθείς και δεν προσδίδουν κάποιο ουσιαστικότερο ενδιαφέρον, ενώ τα jump-scares χρησιμοποιούνται σε αφθονία -αν και όχι πάντα άτεχνα. Και, ναι, η αλήθεια είναι πως η μικρή αυτή ταινία σε τίποτα δεν θα ξεχώριζε αν δεν διαδραματιζόταν εντός μιας οθόνης. Το πρωτότυπο αυτό εύρημα (που, βέβαια, θέμα χρόνου ήταν να το βλέπαμε) καθιστά την θέαση απρόσμενα ενδιαφέρουσα, αφήνοντας μέχρι και την απουσία σεναριακών εκπλήξεων να περάσει απαρατήρητη. Χάρη στο εν λόγω κόνσεπτ, δίνεται χώρος στους νεαρούς ηθοποιούς να αυτοσχεδιάσουν και εντέλει να ερμηνεύσουν με εντυπωσιακή φυσικότητα και βέβαια ενισχύεται καθοριστικά η εν γένει ρεαλιστική ψευδαίσθηση. Ο τρόμος συνδέεται με την πιο καθημερινή χρήση του υπολογιστή και του διαδικτύου, με έναν τρόπο που ίσως να μπορούσε να ειδωθεί και σαν χιουμοριστικός: ο καθημερινά γνώριμος «τρόμος» της δυσλειτουργίας του ηλεκτρονικού μέσου.

Δυστυχώς, η πιο έκδηλη αδυναμία της ταινίας είναι τεχνική. Ο εξοικειωμένος με τους υπολογιστές θεατής παρατηρεί αμέσως τα τεχνικά λάθη -ο ήχος της βιντεοκλήσης κόβεται κατά βούληση του σκηνοθέτη- που προδίδουν κινηματογραφική «τεχνητότητα» σε βάρος του ρεαλισμού. Τέτοιες είναι οι λεπτομέρειες που αποδυναμώνουν περισσότερο από κάθε τι άλλο το φιλμ και η αλήθεια είναι πως, αν έλειπαν, θα μιλούσαμε για κάτι αληθινά καθηλωτικό -αν όχι τρομακτικό.

Παρότι όμως το «Unfriended» συχνά σου υπενθυμίζει άθελά του πως πίσω απ` όλα δεν βρίσκεται παρά ένας κινηματογραφικός σκηνοθέτης, οι αξιέπαινες ερμηνείες και το βασικό κόνσεπτ της διαδικτυακής συνομιλίας κατορθώνουν να δημιουργήσουν μια εμπειρία σε στιγμές βαθιά ανατριχιαστική και συνολικά απροσδόκητα ενδιαφέρουσα.

Βαθμολογία: