Η Νιότη του Μαξίμ (1935)

ΣΥΝΟΨΗ
ΑΦΙΣΕΣ

ΣΥΝΟΨΗ

Μια παρέα τριών φίλων εργατών, ο Μαξίμ, ο Ντιόμα κι ο Αντρέι, που μένουν στην προλεταριακή συνοικία του Πέτρογκραντ και οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική και την ταξική πάλη, σώζουν τυχαία από έναν ασφαλίτη μια κοπέλα που παλεύει στην πολιτική παρανομία, τη Νατάσα. Την ίδια μέρα, ο Αντρέι πεθαίνει στο εργοστάσιο. Ο Ντιόμα πνίγει τον πόνο του στο ποτό. Αλλά ο Μαξίμ ριζοσπαστικοποιείται και συνειδητά πλησιάζει με επαναστατική διάθεση την οργανωμένη πρωτοπορία της τάξης του.

Σκηνοθεσία:

Grigoriy Kozintsev

Leonid Trauberg

Κύριοι Ρόλοι:

Boris Chirkov … Maksim

Stepan Kayukov … Dmitri ‘Dyema’ Savchenko

Aleksandr Kulakov … Andrei

Valentina Kibardina … Natasha

Mikhail Tarkhanov … Polivanov

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Grigoriy Kozintsev, Leonid Trauberg

Μουσική: Dmitri Shostakovich

Φωτογραφία: Andrey Moskvin

Σκηνικά: Yevgeni Yenej

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Yunost Maksima
Ελληνικός Τίτλος: Η Νιότη του Μαξίμ
Διεθνής Τίτλος: The Youth of Maxim
Εναλλακτικός Τίτλος: Maxim Trilogy, Part 1

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Η Επιστροφή του Μαξίμ (1937)
Ο Μαξίμ στην Εξουσία (1939)

Παραλειπόμενα

Η ιδέα -για την ιστορία ενός ανθρώπου από τη δυτική επικράτεια της ρωσικής αυτοκρατορίας, που θα λάβει μέρος στην Οκτωβριανή Επανάσταση, και θα εξελιχτεί σε παγκόσμια φυσιογνωμία- υπήρχε από τη δεκαετία του 1920. Για τον πρώτο ρόλο είχε προσκαλεστεί ο διάσημος εβραίος ηθοποιός Solomon Mikhoels, και ως βασική πηγή είχε παρθεί η ιστορία και η καριέρα του διπλωμάτη Maxim Litvinov. Όμως, η ιδέα είχε εγκαταλειφθεί, ενώ από αυτήν επιβίωσε μονάχα το όνομα του ήρωα, το Μαξίμ.
Ήταν το 1932, όταν γράφτηκε σε εφημερίδα ότι οι Kozintsev και Trauberg ετοίμαζαν μια επαναστατική τριλογία. Εκείνη την εποχή ονόμαζαν το σχέδιο τους ως Μπολσεβίκος.
Μόνο για τις δύο πρώτες βδομάδες και αυτόνομα στο Λένινγκραντ, την ταινία παρακολούθησαν πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι.
Οι κριτικές τις εποχής ήταν από εγκωμιαστικές, ως απαξιωτικές. Ειδικά εκ των έσω της σοβιετικής κυβέρνησης ήταν έντονη η κριτική, μέχρι όμως που ο Stalin εκφράστηκε για αυτήν με τα καλύτερα λόγια. Αλλά ακόμα και σε χώρες της Δύσης, η ταινία ξεχώρισε για την καλλιτεχνική της ισχύ, ακόμα κι αν σε χώρες όπως στη Γαλλία απαγορεύτηκε η προβολή της ως προπαγανδιστική.
Τα στούντιο Lenfilm αποκατέστησαν την ταινία το 1965.

Μουσικά Παραλειπόμενα