Τα Πλεονεκτήματα τού να Είσαι στο Περιθώριο

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Perks of Being a Wallflower

Ελληνικός Τίτλος: Τα Πλεονεκτήματα τού να Είσαι στο Περιθώριο

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: The Perks of Being a Wallflower του Stephen Chbosky.

Παραλειπόμενα

• Ο Chbosky άντλησε προσωπικές μνήμες για να γράψει το κείμενο.
• Ο John Hughes είχε διαβάσει το μυθιστόρημα κι άμεσα πήρε τα κινηματογραφικά δικαιώματα. Ποτέ όμως δεν ολοκλήρωσε τη συγγραφή κάποιου σεναρίου. Προσδοκούσε να κάνει με αυτό το σκηνοθετικό του comeback, μα σε στυλ περισσότερο μαύρης κωμωδίας. Μάλιστα, είχε και κατά νου την πρωταγωνιστική τριάδα: Shia LaBeouf ως Τσάρλι, Kirsten Dunst ως Σαμ και Patrick Fugit ως Πάτρικ.
• Ενδιαφέρον για την ταινία είχαν δείξει και οι εξής σκηνοθέτες: Ron Howard, Richard Linklater, Josh Schwartz, McG, Joel Schumacher, Ryan Murphy και Danny Boyle.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Για το φιλμ δεν γράφτηκε κάποιο νέο τραγούδι, αλλά το σάουντρακ είναι γεμάτο και πολυποίκιλο από ακούσματα των 1980 και 1990. Μεταξύ αυτών, το Could it Be Another των The Samples ανοίγει την ταινία, ενώ ακούγονται και, μεταξύ άλλων, New Order, The Smiths, Sonic Youth και το Heroes του David Bowie στο φινάλε.
• Κυκλοφόρησε ένα σάουντρακ με την αυθεντική μουσική του Michael Brook κι ένα ξεχωριστό με τα τραγούδια. Το δεύτερο έφτασε ως το νούμερο 7 των αμερικανικών Billboards.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός:  Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur

Έκδοση Κειμένου: 30/1/2013

Η βασική ιστορία της ταινίας ίσως εκ πρώτης όψεως να μοιάζει κλισέ και πολυφορεμένη. Κι όμως «Τα Πλεονεκτήματα του να Είσαι στο Περιθώριο» όχι απλώς σε κερδίζουν, αλλά το καταφέρνουν κιόλας από τους τίτλους αρχής τους, «τον μόνο χρόνο ατμόσφαιρας που οι περισσότερες ταινίες επιτρέπουν στον εαυτό τους» κατά τον Quentin Tarantino. Πράγματι, η πανέμορφα μελαγχολική αίσθηση που σου μεταδίδουν οι τίτλοι αρχής είναι αυτή που θα συνοδεύει την ταινία σε όλη της τη διάρκεια, με τη βοήθεια ενός υπέροχου soundtrack. Κι έτσι σύντομα διαπιστώνει κανείς πως τα κλισέ παρόμοιων ταινιών δεν έχουν διόλου πρωτεύουσα θέση σε αυτήν την ιδιαίτερα ερωτεύσιμη, νεανική ιστορία ενηλικίωσης, που μιλά στον θεατή με αξιοζήλευτη φρεσκάδα, έμπνευση και ειλικρίνεια.

Το σενάριο, διασκευή από τον ίδιο τον συγγραφέα του τού ομώνυμου βιβλίου, περιέχει εξαιρετικά προσεγμένους, ρεαλιστικούς και ταυτόχρονα ουσιαστικούς διαλόγους, πολλοί από τους οποίους δεν σβήνουν γρήγορα από το μυαλό σου μετά το τέλος του φιλμ. Ο Chbosky φροντίζει να διατηρεί σχεδόν πάντα θερμό τον υπόγειο ερωτισμό και την ακαταμάχητη τρυφερότητά του και αφηγείται καταστάσεις όχι απλά ρεαλιστικές, αλλά γνώριμες στον θεατή και γι’ αυτό συγκινητικές.

Με αυτήν την τόσο ευαίσθητη νεανική μελαγχολία να ντύνει σχεδόν κάθε πλάνο του, το φιλμ έχει, εν ολίγοις, όλες τις αρετές που μπορούν να το αναδείξουν σε μια απολαυστική, νεανική coming-of-age ταινία, χωρίς περιττές εξάρσεις και υπερβολές. Ίσως το πιο αξιέπαινο απ’ όλα τα «πλεονεκτήματά» του όμως είναι η ερμηνεία του ταλαντούχου Ezra Miller, ο οποίος εδώ κάνει ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση απ’ ότι στο περσινό Πρέπει να Μιλήσουμε για τον Κέβιν και κλέβει την παράσταση χάρη στην άνεση και την ανθρωπιά του.

Βαθμολογία: