Έτος 1951, εποχή του μακαρθισμού. Ένας σεναριογράφος, θύμα της επιτροπής αντιαμερικανικών ενεργειών, χάνει τη μνήμη του μετά από ένα τροχαίο ατύχημα και καταλήγει σε μια μικρή πόλη, όπου οι κάτοικοι νομίζουν ότι είναι ένας αγνοούμενος στρατιώτης από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο γιος του ιδιοκτήτη του τοπικού κινηματογράφου.
Σκηνοθεσία:
Frank Darabont
Κύριοι Ρόλοι:
Jim Carrey … Peter Appleton
Laurie Holden … Adele Stanton
Martin Landau … Harry Trimble
Bob Balaban … Elvin Clyde
Brent Briscoe … σερίφης Cecil Coleman
Jeffrey DeMunn … Ernie Cole
Amanda Detmer … Sandra Sinclair
Allen Garfield … Leo Kubelsky
Hal Holbrook … Κος Doyle
Ron Rifkin … Kevin Bannerman
David Ogden Stiers … Δρ Stanton
James Whitmore … Stan Keller
Brian Howe … Carl Leffert
Chelcie Ross … Avery Wyatt
Daniel von Bargen … πράκτορας Ellerby
Shawn Doyle … πράκτορας Saunders
Bruce Campbell … Brett Armstrong
Cliff Curtis … Ramon Jamon
Matt Damon … Luke Trimble (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Michael Sloane
Παραγωγή: Frank Darabont
Μουσική: Mark Isham
Φωτογραφία: David Tattersall
Μοντάζ: Jim Page
Σκηνικά: Gregory S. Melton
Κοστούμια: Karyn Wagner
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Majestic
- Ελληνικός Τίτλος: Κινηματογράφος Majestic
Παραλειπόμενα
- Μοναδική ταινία του Frank Darabont που δεν σχετίζεται με τον Stephen King.
- Αρχικά ο κινηματογράφος και η ταινία ήταν να φέρουν το όνομα The Bijou.
- Η κωμόπολη του Φερντέιλ αντικατέστησε το μυθοπλαστικό Λόουσον, με τον κινηματογράφο να φτιάχνεται από το μηδέν στον κεντρικό χώρο πάρκινγκ. Αρκετοί ακόμα δρόμοι τροποποιήθηκαν ειδικά για την παραγωγή.
- Ο Tom Hanks και ο Matt Damon προσπέρασαν τον κεντρικό ρόλο, αν και ο δεύτερος παρέμεινε σε μια κάμεο φωνητική συμμετοχή.
- Οι σκηνοθέτες Garry Marshall, Paul Mazursky, Sydney Pollack, Carl Reiner και Rob Reiner παρέχουν τη φωνή τους σε στουντιακά στελέχη.
- Εδώ έκλεισε τη μακρά του καριέρα στη μεγάλη οθόνη ο James Whitmore.
- Την αποτυχία στις κριτικές ακολούθησε μια εξίσου επίπονη στα ταμεία. Με κόστος 72 εκατομμύρια δολάρια, τα έσοδα σταμάτησαν στα 37,3.
Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 19/5/2011
Ανάλαφρη, συγκινητική κι ευχάριστη ταινία με έναν πολύ ωραίο, διαφορετικό Jim Carrey, όχι όμως όσο δουλεμένο σενάριο όσο θα έπρεπε για να ικανοποιεί. Το σύνολό της, προσωπικά, μου φέρνει στο μυαλό μια μεγάλη πολυτελή βίλλα, η οποία στηρίζεται σε ετοιμόρροπα θεμέλια και η στέγη της δεν είναι καλά σχεδιασμένη. Κι αυτό γιατί η ιστορία της ταινίας στηρίζεται σε μια εντελώς απίθανη σύμπτωση και το φινάλε είναι αναμενόμενο και δεν πρωτοτυπεί ώστε να αποζημιώσει για τη μεγάλη σεναριακή τρύπα. Η σκηνοθετική ματιά του Frank Darabont, πάντως, καταφέρνει να βελτιώσει εν μέρει τα πράγματα, έτσι ώστε η εντύπωση που αφήνει το φιλμ στο τέλος να μην είναι απολύτως απογοητευτική.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
