Ο Καθοδηγητής

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Good Shepherd

Ελληνικός Τίτλος: Ο Καθοδηγητής

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ σκηνικών.
• Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου. Βραβείο καλλιτεχνικού επιτεύγματος για το σύνολο του καστ.

Παραλειπόμενα

• Ο Eric Roth έγραψε το σενάριο το 1994, μπλέκοντας ιστορία και μυθοπλασία. Το ετοίμαζε για τον Francis Ford Coppola, αλλά αυτός δεν ένιωθε κάτι για τους χαρακτήρες, και εγκατέλειψε. Ακολούθησαν τα ονόματα των Wayne Wang, Philip Kaufman, αλλά όταν στην Columbia Pictures άλλαξε διεύθυνση, χάθηκε το ενδιαφέρον περί κατασκοπικών ταινιών και το εγκατέλειψαν. Αυτό ξαναζωντάνεψε από τον John Frankenheimer που υπέγραψε με τη MGM, θέλοντας ως πρωταγωνιστή τον Robert De Niro. Ο τελευταίος προετοίμαζε κάτι ήδη για τον Ψυχρό Πόλεμο, και του είχε γίνει πάθος να συμμετάσχει. Με τον θάνατο του σκηνοθέτη, η δουλειά του De Niro και του Eric Roth έγιναν ένα, με τη συμφωνία πως αν πετύχαιναν στα ταμεία με το σενάριο του Roth (όπου καταλήγει με τον Κόλπο των Χοίρων), θα έκαναν μια δεύτερη ταινία με τη δουλειά του De Niro που έπαιρνε από εκεί τα πράγματα ως την Πτώση του Τοίχους. Ο De Niro πήγε το σχέδιο στη Universal Pictures, και το πρώτο όνομα για πρωταγωνιστικό που εμφανίστηκε ήταν του Leonardo DiCaprio.
• Επιστροφή του Joe Pesci στον κινηματογράφο έπειτα από οχτώ χρόνια απραξίας. Μετά από αυτό το φιλμ, πέρασε ακόμα άλλα τέσσερα αποχής.
• Η ταινία γνώρισε την αποτυχία στα ταμεία, παρότι τα έσοδα των 99,4 εκατομμυρίων δολαρίων δεν πρέπει να θεωρούνται ευκαταφρόνητα. Όμως, το φιλμ κόστισε 110.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Ο αρχικός συνθέτης, ο James Horner, αποχώρησε λόγω δημιουργικών διαφορών.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 9/11/2009

Ειλικρινά, θα περίμενα από τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο ως σκηνοθέτη να βάλει πιο βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο, αλλά δεν του κρατάω κακία αφού το έργο του είναι επί του συνόλου θαυμάσιο, και σε σημεία αρκετά αιχμηρό. Με ένα πολύ καλογραμμένο σενάριο από τον πολύπειρο Έρικ Ροθ και μια αξεπέραστη παρέλαση μεγάλων ηθοποιών, κάνει 2μιση ώρες ελάχιστης δράσης να περνούν με ευκολία. Η διαδοχή των γεγονότων έχει τη δομή του «Νονού», με αφήγηση που δεν αφήνει ερωτηματικά, κι αφήνει έξω αυτά που θα ήταν περιττά. Η μεγάλη ένσταση είναι ως προς την απώτερη σημασία της ύπαρξης ενός πολιτικού θρίλερ, που δεν έχει τις εντάσεις να δικαιολογήσει τη θριλερική του ταυτότητα, και να πάρει έτσι μια διάσταση που να σου μένει με το πέρας τόσης διάρκειας θέασης. Πολύ προσεγμένη παραγωγή, παρά ταύτα, με σκηνικά και κοστούμια που εναλλάσσονται με ακρίβεια μέσα στα χρόνια, ανεβάζοντας όμως όλα αυτά κι ένα μπάτζετ που η ταινία δεν μπορούσε να αποσβέσει. Έπεσε βλέπετε και στη μετά 9/11 εποχή, όπου στις ΗΠΑ ζούσαν ένα νέο κύμα πατριωτισμού, μη θέλοντας να μάθουν πια για τις γκρίζες εποχές του.

Βαθμολογία: