
Ο Καθοδηγητής
- The Good Shepherd
- 2006
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ρωσικά, Ισπανικά, Γερμανικά, Λινγκάλα
- Δραματικό Θρίλερ, Εποχής, Κατασκοπική, Πολιτική, Πολιτικό Θρίλερ
- 01 Μαρτίου 2007
Η απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων τον Απρίλιο του 1961 μόλις έχει καταλήξει σε φιάσκο για τους Αμερικανούς και τη ΣΙΑ. Ένα από τα ιδρυτικά στελέχη της οργάνωσης, ο Έντουαρντ Γουίλσον, αρχίζει να νιώθει τη θέση του επισφαλή, ενώ φαίνεται πως εμπλέκεται και σε εσωτερικό οικονομικό σκάνδαλο. Οι αναδρομές που ξεκινούν από το 1939, εποχή κατά την οποία ο Γουίλσον ήταν ακόμα φοιτητής στο Γέιλ, επιχειρούν να μας εντάξουν στην περίοδο και τις συνθήκες υπό τις οποίες συστάθηκε η ΣΙΑ, η ισχυρότερη μυστική υπηρεσία του κόσμου. Η μύηση του νεαρού φοιτητή στην ελιτίστικη οργάνωση ‘Scull & Bones’, ο γάμος του με την Κλόβερ, κόρη πλούσιας και ισχυρής οικογένειας, η στρατολόγηση του από τον στρατηγό Μπιλ Σάλιβαν, και η ανερχόμενη πορεία του από τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου μέχρι εκείνα του Ψυχρού Πολέμου έχουν στόχο να σκιαγραφήσουν την ιστορία των πρώτων δεκαετιών δράσης της οργάνωσης.
Σκηνοθεσία:
Κύριοι Ρόλοι:
Matt Damon … Edward Wilson, Sr.
Angelina Jolie … Margaret ‘Clover’ Russell-Wilson
Robert De Niro … William ‘Bill’ Sullivan
Alec Baldwin … Samuel ‘Sam’ Murach
William Hurt … Philip Allen
Joe Pesci … Joseph Palmi
John Turturro … Ray Brocco
Billy Crudup … Archibald ‘Arch’ Cummings
Tammy Blanchard … Laura
Michael Gambon … Δρ Fredericks
Timothy Hutton … Thomas Wilson
John Sessions … Valentin Mironov/Yuri Modin
Keir Dullea … John Russell, Sr.
Martina Gedeck … Hanna Schiller
Gabriel Macht … John Russell, Jr.
Lee Pace … Richard Hayes
Eddie Redmayne … Edward Wilson Jr.
Mark Ivanir … Valentin Mironov
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Eric Roth
Παραγωγή: Robert De Niro, James G. Robinson, Jane Rosenthal
Μουσική: Bruce Fowler, Marcelo Zarvos
Φωτογραφία: Robert Richardson
Μοντάζ: Tariq Anwar
Σκηνικά: Jeannine Oppewall
Κοστούμια: Ann Roth
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Good Shepherd
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Καθοδηγητής
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ σκηνικών.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου. Βραβείο καλλιτεχνικού επιτεύγματος για το σύνολο του καστ.
Παραλειπόμενα
- Ο Eric Roth έγραψε το σενάριο το 1994, μπλέκοντας ιστορία και μυθοπλασία. Το ετοίμαζε για τον Francis Ford Coppola, αλλά αυτός δεν ένιωθε κάτι για τους χαρακτήρες και εγκατέλειψε το σχέδιο. Ακολούθησαν τα ονόματα των Wayne Wang και Philip Kaufman, αλλά όταν στην Columbia Pictures άλλαξε διεύθυνση, χάθηκε το ενδιαφέρον περί κατασκοπικών ταινιών και το άφησαν στην άκρη. Το σχέδιο ξαναζωντάνεψε από τον John Frankenheimer που υπέγραψε με την MGM, θέλοντας ως πρωταγωνιστή τον Robert De Niro. Ο τελευταίος προετοίμαζε κάτι ήδη για τον Ψυχρό Πόλεμο, και του είχε γίνει πάθος να συμμετάσχει. Με τον θάνατο του σκηνοθέτη, η δουλειά του De Niro και του Eric Roth έγιναν ένα, με τη συμφωνία πως αν πετύχαιναν στα ταμεία με το σενάριο του Roth (όπου καταλήγει με τον Κόλπο των Χοίρων), θα έκαναν μια δεύτερη ταινία με τη δουλειά του De Niro, που έπαιρνε από εκεί τα πράγματα ως την Πτώση του Τοίχους. Ο De Niro πήγε το σχέδιο στη Universal Pictures, και το πρώτο όνομα για πρωταγωνιστικό που εμφανίστηκε ήταν του Leonardo DiCaprio. Ο DiCaprio ήθελε να κάνει την ταινία, αλλά ο Matt Damon προτιμήθηκε επειδή ήταν κατά 6 μήνες νωρίτερα διαθέσιμος για γυρίσματα.
- Επιστροφή του Joe Pesci στον κινηματογράφο έπειτα από οχτώ χρόνια απραξίας. Μετά από αυτό το φιλμ, διένυσε ακόμα άλλα τέσσερα αποχής.
- Η ταινία γνώρισε την αποτυχία στα ταμεία, παρότι τα έσοδα των 100,3 εκατομμυρίων δολαρίων δεν πρέπει να θεωρούνται ευκαταφρόνητα. Όμως, το φιλμ κόστισε 80.
- Στα αρχικά πλάνα του De Niro δεν ήταν μόνο ένα σίκουελ, που θα προχωρούσε ως το 1989, αλλά κι ένα ακόμα, που θα ακολουθούσε τον Έντουαρντ Γουίλσον ως τις ημέρες μας. Το 2012 φαίνονταν ότι αυτό θα προχωρούσε, έστω και εν είδει τηλεοπτική σειράς από το δίκτυο Showtime. Τα τελευταία όμως νέα ήταν πως δεν υπάρχει διάθεση από κάποιον να το χρηματοδοτήσει, με τον De Niro να δηλώνει χαρακτηριστικά το 2020 ότι εάν κάποιος του έδινε τα χρήματα, θα το έκανε.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο αρχικός συνθέτης, ο James Horner, αποχώρησε λόγω δημιουργικών διαφορών.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 9/11/2009
Ειλικρινά, θα περίμενα από τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο ως σκηνοθέτη να βάλει πιο βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο, αλλά δεν του κρατάω κακία αφού το έργο του είναι επί του συνόλου θαυμάσιο, και σε σημεία αρκετά αιχμηρό. Με ένα πολύ καλογραμμένο σενάριο από τον πολύπειρο Έρικ Ροθ και μια αξεπέραστη παρέλαση μεγάλων ηθοποιών, κάνει 2μιση ώρες ελάχιστης δράσης να περνούν με ευκολία. Η διαδοχή των γεγονότων έχει τη δομή του «Νονού», με αφήγηση που δεν αφήνει ερωτηματικά, κι αφήνει έξω αυτά που θα ήταν περιττά. Η μεγάλη ένσταση είναι ως προς την απώτερη σημασία της ύπαρξης ενός πολιτικού θρίλερ, που δεν έχει τις εντάσεις να δικαιολογήσει τη θριλερική του ταυτότητα, και να πάρει έτσι μια διάσταση που να σου μένει με το πέρας τόσης διάρκειας θέασης. Πολύ προσεγμένη παραγωγή, παρά ταύτα, με σκηνικά και κοστούμια που εναλλάσσονται με ακρίβεια μέσα στα χρόνια, ανεβάζοντας όμως όλα αυτά κι ένα μπάτζετ που η ταινία δεν μπορούσε να αποσβέσει. Έπεσε βλέπετε και στη μετά 9/11 εποχή, όπου στις ΗΠΑ ζούσαν ένα νέο κύμα πατριωτισμού, μη θέλοντας να μάθουν πια για τις γκρίζες εποχές του.
Βαθμολογία: