Η απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων τον Απρίλιο του 1961 μόλις έχει καταλήξει σε φιάσκο για τους Αμερικανούς και τη ΣΙΑ. Ένα από τα ιδρυτικά στελέχη της οργάνωσης, ο Έντουαρντ Γουίλσον, αρχίζει να νιώθει τη θέση του επισφαλή, ενώ φαίνεται πως εμπλέκεται και σε εσωτερικό οικονομικό σκάνδαλο. Οι αναδρομές που ξεκινούν από το 1939, εποχή κατά την οποία ο Γουίλσον ήταν ακόμα φοιτητής στο Γέιλ, επιχειρούν να μας εντάξουν στην περίοδο και τις συνθήκες υπό τις οποίες συστάθηκε η ΣΙΑ, η ισχυρότερη μυστική υπηρεσία του κόσμου. Η μύηση του νεαρού φοιτητή στην ελιτίστικη οργάνωση ‘Scull & Bones’, ο γάμος του με την Κλόβερ, κόρη πλούσιας και ισχυρής οικογένειας, η στρατολόγηση του από τον στρατηγό Μπιλ Σάλιβαν, και η ανερχόμενη πορεία του από τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου μέχρι εκείνα του Ψυχρού Πολέμου έχουν στόχο να σκιαγραφήσουν την ιστορία των πρώτων δεκαετιών δράσης της οργάνωσης.

Σκηνοθεσία:

Robert De Niro

Κύριοι Ρόλοι:

Matt Damon … Edward Wilson, Sr.

Angelina Jolie … Margaret ‘Clover’ Russell-Wilson

Robert De Niro … William ‘Bill’ Sullivan

Alec Baldwin … Samuel ‘Sam’ Murach

William Hurt … Philip Allen

Joe Pesci … Joseph Palmi

John Turturro … Ray Brocco

Billy Crudup … Archibald ‘Arch’ Cummings

Tammy Blanchard … Laura

Michael Gambon … Δρ Fredericks

Timothy Hutton … Thomas Wilson

John Sessions … Valentin Mironov/Yuri Modin

Keir Dullea … John Russell, Sr.

Martina Gedeck … Hanna Schiller

Gabriel Macht … John Russell, Jr.

Lee Pace … Richard Hayes

Eddie Redmayne … Edward Wilson Jr.

Mark Ivanir … Valentin Mironov

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Eric Roth

Παραγωγή: Robert De Niro, James G. Robinson, Jane Rosenthal

Μουσική: Bruce Fowler, Marcelo Zarvos

Φωτογραφία: Robert Richardson

Μοντάζ: Tariq Anwar

Σκηνικά: Jeannine Oppewall

Κοστούμια: Ann Roth

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Good Shepherd
  • Ελληνικός Τίτλος: Ο Καθοδηγητής

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ σκηνικών.
  • Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου. Βραβείο καλλιτεχνικού επιτεύγματος για το σύνολο του καστ.

Παραλειπόμενα

  • Ο Eric Roth έγραψε το σενάριο το 1994, μπλέκοντας ιστορία και μυθοπλασία. Το ετοίμαζε για τον Francis Ford Coppola, αλλά αυτός δεν ένιωθε κάτι για τους χαρακτήρες και εγκατέλειψε το σχέδιο. Ακολούθησαν τα ονόματα των Wayne Wang και Philip Kaufman, αλλά όταν στην Columbia Pictures άλλαξε διεύθυνση, χάθηκε το ενδιαφέρον περί κατασκοπικών ταινιών και το άφησαν στην άκρη. Το σχέδιο ξαναζωντάνεψε από τον John Frankenheimer που υπέγραψε με την MGM, θέλοντας ως πρωταγωνιστή τον Robert De Niro. Ο τελευταίος προετοίμαζε κάτι ήδη για τον Ψυχρό Πόλεμο, και του είχε γίνει πάθος να συμμετάσχει. Με τον θάνατο του σκηνοθέτη, η δουλειά του De Niro και του Eric Roth έγιναν ένα, με τη συμφωνία πως αν πετύχαιναν στα ταμεία με το σενάριο του Roth (όπου καταλήγει με τον Κόλπο των Χοίρων), θα έκαναν μια δεύτερη ταινία με τη δουλειά του De Niro, που έπαιρνε από εκεί τα πράγματα ως την Πτώση του Τοίχους. Ο De Niro πήγε το σχέδιο στη Universal Pictures, και το πρώτο όνομα για πρωταγωνιστικό που εμφανίστηκε ήταν του Leonardo DiCaprio. Ο DiCaprio ήθελε να κάνει την ταινία, αλλά ο Matt Damon προτιμήθηκε επειδή ήταν κατά 6 μήνες νωρίτερα διαθέσιμος για γυρίσματα.
  • Επιστροφή του Joe Pesci στον κινηματογράφο έπειτα από οχτώ χρόνια απραξίας. Μετά από αυτό το φιλμ, διένυσε ακόμα άλλα τέσσερα αποχής.
  • Η ταινία γνώρισε την αποτυχία στα ταμεία, παρότι τα έσοδα των 100,3 εκατομμυρίων δολαρίων δεν πρέπει να θεωρούνται ευκαταφρόνητα. Όμως, το φιλμ κόστισε 80.
  • Στα αρχικά πλάνα του De Niro δεν ήταν μόνο ένα σίκουελ, που θα προχωρούσε ως το 1989, αλλά κι ένα ακόμα, που θα ακολουθούσε τον Έντουαρντ Γουίλσον ως τις ημέρες μας. Το 2012 φαίνονταν ότι αυτό θα προχωρούσε, έστω και εν είδει τηλεοπτική σειράς από το δίκτυο Showtime. Τα τελευταία όμως νέα ήταν πως δεν υπάρχει διάθεση από κάποιον να το χρηματοδοτήσει, με τον De Niro να δηλώνει χαρακτηριστικά το 2020 ότι εάν κάποιος του έδινε τα χρήματα, θα το έκανε.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο αρχικός συνθέτης, ο James Horner, αποχώρησε λόγω δημιουργικών διαφορών.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 9/11/2009

Ειλικρινά, θα περίμενα από τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο ως σκηνοθέτη να βάλει πιο βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο, αλλά δεν του κρατάω κακία αφού το έργο του είναι επί του συνόλου θαυμάσιο, και σε σημεία αρκετά αιχμηρό. Με ένα πολύ καλογραμμένο σενάριο από τον πολύπειρο Έρικ Ροθ και μια αξεπέραστη παρέλαση μεγάλων ηθοποιών, κάνει 2μιση ώρες ελάχιστης δράσης να περνούν με ευκολία. Η διαδοχή των γεγονότων έχει τη δομή του «Νονού», με αφήγηση που δεν αφήνει ερωτηματικά, κι αφήνει έξω αυτά που θα ήταν περιττά. Η μεγάλη ένσταση είναι ως προς την απώτερη σημασία της ύπαρξης ενός πολιτικού θρίλερ, που δεν έχει τις εντάσεις να δικαιολογήσει τη θριλερική του ταυτότητα, και να πάρει έτσι μια διάσταση που να σου μένει με το πέρας τόσης διάρκειας θέασης. Πολύ προσεγμένη παραγωγή, παρά ταύτα, με σκηνικά και κοστούμια που εναλλάσσονται με ακρίβεια μέσα στα χρόνια, ανεβάζοντας όμως όλα αυτά κι ένα μπάτζετ που η ταινία δεν μπορούσε να αποσβέσει. Έπεσε βλέπετε και στη μετά 9/11 εποχή, όπου στις ΗΠΑ ζούσαν ένα νέο κύμα πατριωτισμού, μη θέλοντας να μάθουν πια για τις γκρίζες εποχές του.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

15 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *