
Το Απώτατο Σημείο της Ανθρωπότητας
- The Farthest
- The Farthest: Voyager's Interstellar Journey
- 2017
- Ιρλανδία
- Αγγλικά
- Ντοκιμαντέρ
- 26 Απριλίου 2018
Το 1977, μια ομάδα σπουδαίων επιστημόνων της ΝΑΣΑ εκτόξευσε το διαστημόπλοιο Voyager που, με υπολογιστική μνήμη μικρότερη από 1/260.000 της μνήμης ενός σύγχρονου κινητού τηλεφώνου, ξεκίνησε να εξερευνήσει τα πιο απόμακρα σημεία του ηλιακού μας συστήματος. Από τότε, το Voyager (αλλά και το «αδερφάκι» του που εκτοξεύτηκε λίγο αργότερα) στέλνει στη Γη εκπληκτικό οπτικό υλικό από σημεία που η ανθρώπινη εμπειρία δεν έχει αγγίξει ποτέ στο παρελθόν, από πλανήτες όπως o Ποσειδώνας, ο Ουρανός, ο Κρόνος και ο Δίας. Πέρα όμως από αυτήν την λειτουργία ως το πιο απόμακρο σημείο του σύμπαντος που έχει προσεγγίσει ποτέ ο άνθρωπος, το Voyager είναι μια πραγματική κιβωτός της παγκόσμιας ανθρώπινης εμπειρίας. Το διαστημόπλοιο έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να μεταφέρει μαζί του, για χιλιάδες χρόνια ακόμα που προβλέπεται ότι θα διαρκέσει το ταξίδι του, ό,τι θεωρήθηκε πιο σημαντικό ως περιεχόμενο και μήνυμα του ανθρώπινου πολιτισμού σε μια ενδεχόμενη συνάντησή του με εξωγήινη ζωή. Είναι πιθανόν, κάποτε πολλές χιλιάδες χρόνια αργότερα όταν ο ήλιος του ηλιακού μας συστήματος δεν θα λάμπει πια, αυτό το μικρό διαστημόπλοιο να παραμείνει η τελευταία ένδειξη ότι υπήρξε κάποτε ανθρώπινη ζωή στον πλανήτη που μας φιλοξενεί. Εξοπλισμένο από τους δημιουργούς του με έναν χρυσό δίσκο που περιλαμβάνει ήχους της Γης , εικόνες, χαιρετισμούς και μουσικές που έχουν επιλεχθεί να συνοψίζουν την ανθρώπινη ουσία, το Voyager είναι έτοιμο για τη συνάντηση του με μορφές ζωής εκτός του πλανήτη μας.
Σκηνοθεσία:
Emer Reynolds
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Emer Reynolds
Παραγωγή: John Murray, Clare Stronge
Μουσική: Ray Harman
Φωτογραφία: Kate McCullough
Μοντάζ: Tony Cranstoun
Σκηνικά: Joe Fallover
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Farthest
- Ελληνικός Τίτλος: Το Απώτατο Σημείο της Ανθρωπότητας
- Εναλλακτικός Τίτλος: The Farthest: Voyager’s Interstellar Journey [Μ. Βρετανία]
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο ντοκιμαντέρ και ήχου στα εθνικά βραβεία της Ιρλανδίας.
Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης
Έκδοση Κειμένου: 24/4/2018
Από τους ελάχιστους τεχνολογικούς τομείς στη σύγχρονη κοινωνία με ευγενή κίνητρα και που έχουν έναν πηγαίο ιδεαλισμό στη γενικότερη νοοτροπία τους, αν και κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου υπήρξε το επίκεντρο ενός ανταγωνισμού με ξεκάθαρες πολιτικές προεκτάσεις, η διαστημική εξερεύνηση από τη στιγμή που έγινε κάτι το προσιτό και πραγματικό πολύ περισσότερο από ότι για το πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για το οποίο ήταν απλώς επιστημονική φαντασία είναι ένα εκ των γοητευτικότερων αντικειμένων στην ιστορία της ανθρώπινης γνώσης. Το μέγεθος του ανεξερεύνητου έξωθεν του ηλιακού μας συστήματος χώρου, οι πιθανότητες για ύπαρξη άλλων μορφών ζωής, όλα αυτά και πολλά ακόμη αποτελούν μια μόνιμη πηγή ονειροπολήσεων για εκατομμύρια κόσμου όσο κι αν τα μαθηματικά και η φυσική πίσω από την τεχνογνωσία που απαιτείται για την υλοποίηση τέτοιων σχεδίων μπορούν να γίνουν κατανοητά από τη μειοψηφία του πληθυσμού.
Όσο το “The Farthest” είναι μια καταγραφή ενός εκ των συναρπαστικότερων διαστημικών πρότζεκτ που αποπερατώθηκαν ποτέ, άλλο τόσο και ίσως ακόμη περισσότερο είναι ένα χρονικό των ανθρώπων που βίωσαν εκείνες τις συγκλονιστικές στιγμές και των συναισθημάτων τους τότε αλλά και στο πέρας του χρόνου ενθυμούμενοι τα περιστατικά αυτά. Κι εκεί είναι που κερδίζεται το στοίχημα: δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ο λεπτομερώς ενημερωτικός χαρακτήρας του φιλμ και η τεχνική του αρτιότητα, αλλά όλα αυτά δε θα είχαν την ίδια σημασία χωρίς τη συγκίνηση και τη διεύρυνση του νου που επιφέρουν οι αφηγήσεις και ο υπαρξιακός προβληματισμός που τις διατρέχει. Όταν περισσότερο και από τις ίδιες τις μαγευτικές εικόνες, πραγματικές και ψηφιακές, μαγεύουν οι γεμάτες αγάπη και θαυμασμό περιγραφές όσων αναμείχθηκαν στο φιλόδοξο σχέδιο των Voyager 1 και 2, όταν το σημαντικότερο ίσως εκ των συμπερασμάτων που εξάγονται που δεν είναι άλλο από το μικρό, εύθραυστο και προσωρινό της ανθρώπινης ζωής σε σύγκριση με τα εκατομμύρια χρόνια ύπαρξης του σύμπαντος, κάτι που προξενεί ένα δέος και που μόλις γίνει αντιληπτό σε όλο το εύρος της εικόνας του καταστεί κατανοητό το πόσο μικρόψυχες και ανούσιες πέραν της τραγικότητάς τους υπήρξαν (και είναι ακόμη όσες εξακολουθούν να επικρατούν) όλες οι εσωτερικές μας διαμάχες ως είδος, όταν στην καρδιά ολόκληρου του φιλμ βρίσκεται επί της ουσίας ένα ερωτικό γράμμα στην επιστήμη ως πρόοδο και ως προέκταση της αρχέγονης περιέργειας του ανθρώπου που τον οδήγησε σε όλες τις ανακαλύψεις που δόμησαν τον κόσμο έτσι όπως είναι σήμερα, είναι δύσκολο να αντισταθεί κανείς στο τελικό αποτέλεσμα. Καταφέρνει έναν σχεδόν ιδανικό, σπάνια εφικτό συνδυασμό μυαλού και καρδιάς και να κάνει ένα εν δυνάμει υπερβολικά εξειδικευμένο θέμα συναρπαστικό για το μέσο θεατή λόγω της προσέγγισης που επιλέγεται.
Η Emer Reynolds, μοντέρ κατά βάση, δεν ξεχνάει ποτέ ότι γυρίζει ένα φιλμ για το ευρύ κοινό, για αυτό και ό,τι υπερβατικό νοηματικά «χώνεται» σε όσα λέγονται κατά τη διάρκειά του, λειτουργεί σαν ένα σφηνάκι, εισάγοντας μια ιδέα σε μια σύντομη μορφή αφήνοντας την περαιτέρω επεξεργασία στο θεατή, μη φτάνοντας ίσως έτσι σε βάθη που θα απογείωναν το τελικό αποτέλεσμα στο αριστουργηματικό, αποφεύγοντας όμως ταυτόχρονα να καταλήξει βαρύγδουπο. Ως μεγάλη νίκη από πλευράς συντελεστών μπορεί να χαρακτηριστεί επίσης το γεγονός ότι συναρπάζει με την παράθεση επιστημονικών δεδομένων από τους ανθρώπους που ενεπλάκησαν στον όλο σχεδιασμό, κάτι που με ένα διαφορετικό χειρισμό ίσως και να απωθούσε ένα σημαντικό κομμάτι του κοινού. Ο θεατής «μπαίνει» τόσο πολύ μέσα στο όραμα και τη νοοτροπία αυτού του περιβάλλοντος που λεπτομέρειες για μορφολογία εδαφών και ατμόσφαιρα των πλανητών και τεχνολογία των δορυφόρων αποκτούν για αυτόν την ίδια ενθουσιώδη σημασία που έχει και για τα άτομα που τα εξιστορούν. Άκρως ψυχαγωγικό αλλά και στοχαστικό, πέρα από τον επιμορφωτικό του χαρακτήρα, το “The Farthest” ταξιδεύει το νου και ζεσταίνει την ψυχή σε ίσες αναλογίες, σε οπτικό δε επίπεδο η μεγάλη οθόνη ως επιλογή εξυπακούεται για το μέγιστο δυνατό επίπεδο απόλαυσης των μαγευτικών εικόνων. Ένα πραγματικό διαμάντι.
Βαθμολογία: